ตอนที่ 744

“ดอกไม้ที่ฉันปลูกเองค่ะ” ปาณีพูด “คุณไม่อยู่โรงพยาบาลเป็น เพื่อนบ้านลินอีกสักหน่อยหรอ”

“คุณเชื่อไหมว่าผมจะตีคุณให้ตาย?”

ปาณีพูดว่า : “จะตีหนูทำไหม? ดูท่าทางบ้านดินดูจะชอบคุณ ออก”

“เธอชอบอาของคุณมากกว่า คุณไม่เคยเห็นเธอก่อนหน้านี้ ตอนเวลาอยู่ต่อหน้าอาของคุณ เธอคอยเอาอกเอาใจเขามาก เลย”

เหตุผลที่เขาทำอย่างนี้ เพราะต้องการแย่งปาณีมาจากธามนิธิ ถึงอย่างไรคนที่นลินรักมากที่สุดก็คงหนีไม่พ้นธามนิธิจริงๆ

ปาณีถลกตาขาวใส่เขา “อาของฉันเขาตัดขาดความสัมพันธ์ กับเธอแล้ว และไม่ได้มีความสัมพันธ์คลุมเครือกับเธอเหมือน คุณ”

ประโยคนี้ของเธอทำให้เมธซนั้นรู้สึกไปไม่ถูก “ปาณี ผู้หญิง อย่างพวกคุณล้วนชอบผู้ชายแบบธามนิธิหรอ?

” ปาณีรู้สึกว่าเขาดูท่าทางแปลกๆ ประโยคที่เขาถาม เหมือนกับว่าไม่มีผู้หญิงชอบเขาเลย

หล่อขั้นเทพอย่างเขา และยังมีชาติตระกูลที่ดีอีก คงไม่ขาดตกบกพร่องเรื่องผู้หญิงแน่!

ปาณีพูดว่า : “แน่นอนว่าผู้หญิงชอบผู้ชายที่รักเดียวใจเดียว แต่ก็อาจจะมีผู้หญิงที่ชอบแบบคุณ แล้วทำไหมคุณต้องมาถาม คำถามแปลกๆกับฉันด้วย?”

“” เมธชนันยิ้มแย้ม “เมื่อก่อนผมก็เคยรักเดียวใจเดียว” แต่ตอนที่เขารักเดียวใจเดียว นลินกลับไม่ชอบเขา

แต่การกระทำของเมธชนั้นกลับทำให้ปาณีรู้สึกว่าเขาหลาย ใจมากกว่า และไม่ได้รักเดียวใจเดียวเลย เธอรดน้ำต้นไม้ต่อไป โดยไม่เชื่อคำพูดของเขา

เมื่อเมธชนั้นเห็นเธอไม่สนใจตัวเอง ก็พูดขึ้นว่า “ทำไหมไม่ เชื่อกันล่ะ?”

“คุณไปหลอกผีเถอะ!”

“…” เมธชนันขมวดคิ้ว

ถึงแม้ปาณีจะรู้สึกรังเกียจเขา แต่เขากลับพบว่าตัวเองชอบคุย กับเธอมาก

ทั้งสองคนไม่มีใครพูด และนิ่งเงียบสักพัก จู่ๆเมธชนั้นก็พูด ว่า : “ผมอ่านหนังสือของคุณแล้ว”

“หรอ” ปาณีรู้สึกชื่นชมเขานิดหน่อย “นึกไม่ถึงว่าคุณจะอ่าน

ได้ด้วย”

“เขียนได้ดีและน่าสนใจดีน” เมธชนันชมเชย
ก่อนหน้านี้เขามักจะรู้สึกว่านลินดีพร้อมไปทุกอย่าง ทั้งสวย ทั้งอ่อนโยน…

แต่พอปาณีปรากฏตัว เขาถึงพบว่ารสนิยมของเขาเมื่อก่อน ยอดแย่มาก

เขาพบว่าตัวเองกับธามนิธิมีความแตกต่างเยอะมาก ไม่ว่าจะ เป็นรสนิยมที่ดีกว่าเขา อย่างเช่นสามารถแต่งงานกับภรรยาที่ดี เมื่อก่อนเพราะนลินชอบตามติดตัวเกินไป ธามนิธิเลยไม่มีความ สนใจต่อเธอ ตอนนี้ธามนิธิกลับมาแต่งงานกับปาณี และใช้ชีวิต อย่างความสุขจนน่าอิจฉา

“ขอบคุณสําหรับค่าชื่นชมนะค่ะ” ปาณีวางกระถางรดน้ำต้นไม้ และเดินเข้าบ้านไปเลย

เมธชนันถามว่า : “แล้วอาของหนูไปไหนแล้วล่ะ”

“อาไปประชุมแล้ว”

“น่าเบื่อเสียจริง ประชุมทั้งวันเลย”

ปาณีมองเมธชนัน และกระตุกคิ้วขึ้น “หรือว่าเพราะอาไม่อยู่ เป็นเพื่อน คุณเลยผิดหวัง?”

เมธชนั้นเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง เขาจ้องมองดวงตา ของปาณี และถามอย่างสงสัยว่า : “หนูหมายถึงอะไรหรอ?”

“เปล่าค่ะ หนูแค่รู้สึกเหมือนกับคุณแอบรักเขา” เพราะทุกครั้ง ที่เมธนิธิพบเขา มักจะมีความรู้สึกแบบความรักอบอวล “ทุกครั้ง ที่พวกคุณอยู่เดียวกัน หนูมักจะรู้สึกว่าเป็นความรัก”
เมธชนันพูดว่า : “จะบ้าหรอ แต่ผมอยู่กับเขาด้วยกัน ก็เรียกว่า ความรักหรอ?”

ปาณีเผยใบหน้าสงสัย : “คุณดูไม่ออกหรอว่า นั่นคือความรัก” “…” เมธชนันถลกตาขาว ใส่เธอ “ไปนอนดีกว่า”

เขามาเช้ามาก เลยแทบจะไม่ได้นอน

ปาณีมองดูเขาขึ้นไป จากนั้นเธอก็เตรียมตัวไปเรียน ตอนบ่ายพวกเขากินข้าวข้างนอกกัน ปาณีก็ตามไปเหมือนกัน พลอยก็อยู่ด้วย ส่วนเมธชนั้นก็ไปรับทัดธนมาด้วย พลอยนั่งข้างเขา และมองเขา จากนั้นพูดว่า “พี่ชาย”