ตอนที่ 895 โรคจิต

หลังสิ้นเสียงฝ่ามือกระทบใบหน้า บรรยากาศภายในห้องโถง พลันเปลี่ยนเป็นอึดอัดและตึงเครียด

ปาณียืนจ้องฝ่ามือตัวเองด้วยความตื่นตะลึง และเสียใจกับสิ่ง ที่ตัวเองทําลงไปโดยไม่ทันยั้งคิด ส่วนเวกัสยังคงยืนนิ่งเหมือน ถูกสาปอยู่ในท่าเดิม ไม่ขยับเขยื้อน

ครู่หนึ่งผ่านไป ปาณีค่อยๆเอ่ยปากพูดขึ้นมาก่อน ” เวทีส คือฉัน

ทันใดนั้น เสียงหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะคำกล่าวขอโทษของปาณี เวทีสค่อยๆหันหน้าอันยิ่งดึงกลับมาเผชิญหน้ากับปาณี ใบหน้า แดงของเขาดูน่ากลัวจนใครเห็นก็แทบอยากจะเบือนหน้าหนี เธอเกลียดฉันขนาดนี้เลยเหรอ ? ”

“ฮะ อะไรนะ ? ” ปาณีตะลึงงัน รีบพูดปฏิเสธเป็นพัลวัน ” เวทีส ฉันไม่ได้ .………..

” ไม่ได้อะไร ? ไม่ได้เกลียดฉันน่ะเหรอ ? แล้วตบนี้หมายถึง อะไร ? ” เวทัสพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ขัดจังหวะคำขอโทษจาก ปาณี

เมื่อสิ้นไร้ซึ่งหนทาง ปาณีคงทำได้เพียงปล่อยเลยตามเลย ช่างมันเถอะ ถ้านายจะคิดอย่างนั้น ก็แล้วแต่นาย ”

พูดจบ ปาณีก็หันหลังเดินกลับขึ้นไปข้างบน
เมื่อได้เห็นว่าปาณีตัดสินใจอย่างแน่วแน่ เวทีสยืนมองแผ่น หลังของเธอที่กำลังเดินจากเขาไปอย่างไม่มีเยื่อใย กำปั้นของ เขากําแน่นด้วยความโกรธเกรี้ยว

เพื่อปาณี เวทัสถึงกับยอมทิ้งการเรียนที่ต่างประเทศ เพราะ ได้ยินข่าวเรื่องที่เธอหย่ากับน้าชายของเขา และเมื่อเขานึกภาพ ปาณีผู้น่าสงสาร เวทัสจึงไม่ลังเลที่จะยอมทิ้งทุกอย่างและกลับมา หาเธอ ถึงแม้เขาจะโดนพ่อทุบตีจนปางตาย เขาก็ไม่เคยรู้สึก เสียใจในสิ่งที่ตัวเองได้ตัดสินใจลงไป

หรือแม้แต่การที่แม่ของเขากำลังนอนล้มป่วยอยู่ ทั้งหมดทั้ง มวลนี้เวทัสกลับไม่ได้ใส่ใจ แต่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า ปาณีจะตัดรอนเขาอย่างไม่เหลือเยื่อใยเช่นนี้ อีกทั้งยังตบหน้า เขาฉาดใหญ่

เมื่อเทียบกับปาณี แค่ตกตะลึง เวทัสสิน่าสงสารจับใจ

เพราะตั้งแต่เล็กจนโต มีเพียงนพรุจเท่านั้นที่มีเขา นอกจากพ่อ ของเขาแล้วไม่มีใครเคยได้แตะต้องเขาอีก แต่ครั้งนี้เธอกล้าแตะ ต้องเขา กล้าแม้กระทั่งตบหน้าเขา

เวทีสค่อยๆเงยหน้าขึ้นด้วยความโกรธ จ้องเขม็งไปยังแผ่น หลังไวๆของปาณีที่กำลังเดินขึ้นไปชั้นบน ยังไม่ทันได้คิดหน้าคิด หลัง ไม่รู้ว่าผีห่าซาตานที่ไหนไปดลใจเวกัส ให้วิ่งตามเธอขึ้นไป ข้างบน

เมื่อปาณีพลั้งมือตบเวทสเข้า ให้เธออุตส่าห์คิดว่าเวกัสคงจะรู้ ว่าอะไรเป็นอะไร และยอมจบเรื่องนี้แต่โดยดี ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องนี้ แต่เมื่อลองหวนคิดดูอีกที เธอเองก็มีศักดิ์ เป็นน้าสะใภ้ของเขา และไม่ควรที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวพัวพันอะไร กับเขาทั้งนั้น

ทันใดนั้น ปากได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านของเธอ ปาณี สะดุดกึก ก่อนจะหันไปมองที่มาของเสียงนั้นด้วยความตกตะลึง ยังไม่ทันได้ตั้งหลักตั้งตัวถามเขาว่าเขาต้องการจะทำอะไรกันแน่ ริมฝีปากบางของเธอก็อะไรบางอย่างมาประกบติดแน่น …….

ฉันโดนขโมยจูบ !

ในวินาทีแรกของการถูกขโมยจูบ หัวสมองของปาณีก็สั่งการ ให้เกิดปฏิกิริยาตอบโต้โดยทันที เธอออกแรงขัดขืนดื้อดึงให้ หลุดออกจากพันธนาการของเวกัส ทว่ากลับบ้านเรี่ยวแรงและ พละกำลังอันแข็งแกร่งของเวกัสไม่ไหว ยิ่งออกแรงผลักเขาเท่า ไหร่เขากลับไม่ขยับเลยสักนิด

ปาณีรู้สึกได้ว่าริมฝีปากของตนกำลังถูกสัมผัสจู่โจม จึงออก อาการหัวร้อนด้วยความโกรธ และในเมื่อดิ้นหนีจากตัวเขาไม่ได้ หญิงสาวตัดสินใจกระทืบเท้าของเวทสเข้าไปเต็มแรง

“อ๊าาาา ” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นจากปากของเวท ส จนในที่สุดเขาก็ต้องยอมปล่อยเธอ

ปาณีถลึงตาจ้องไปที่เวทสด้วยความแค้นเคืองและผิดหวัง ก่อนจะแผดเสียงออกมาด้วยความโมโห ” เวทัส ! นายรู้ตัวมั้ย ว่ากำลังทำอะไรลงไป? ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น ตอนนี้ฉันเป็น น้าสะใภ้ของนาย นายทำถึงขนาดนี้ เคยคิดบ้างมั้ยว่าน้าชายของนายจะรู้สึกยังไง ? คนอย่างนายนี่มันหมดทางเยียวยาแล้ว จริงๆ ! ”

หลังจากเผชิญกับคำกล่าวหาของปาณี เวทสกลับเผยอยม อย่างไม่สะทกสะท้าน ” ทำไมล่ะ โกรธไง ? เมื่อเธอก็ยังดู เพลิดเพลินกับรสจูบของฉันอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ? ปาณี เธอน่าจะ ซื่อสัตย์กับตัวเองหน่อยนะว่าจริงๆแล้วเธอยังไม่ลืมฉัน ใช่มั้ยล่ะ ? ”

เวกัสชักจะลามปามมากเกินไปแล้ว ปาณีมิอาจฝืนทนต่อไปอีก ได้ เธอรีบพุ่งตัวไปข้างหน้าพร้อมกับง้างมือขึ้นสูง เพื่อจะตบเขา อีกสักฉาด ทว่าเวกัสกลับคว้าข้อมือเธอไว้เสียก่อน

อะไรกัน ? อยากจะตบฉันอีกแล้วเหรอ ? เอาเลย ตบเลย สิ ? ” เวทีสแหกปากตะโกนเหมือนคนบ้าก็ไม่ปาน เขาไม่แม้แต่ จะสำนึกในสิ่งที่ทำลงไป มิหนำซ้ำยังทำให้มันแย่ลงไปกว่าเดิม อีก

แววตาของปาณีที่มองจ้องไปที่เวกัส ในตอนนี้ เต็มไปด้วย ความโกรธเคืองจนถึงขีดสุด เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูด ออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง ” เวทัส แต่ก่อนนายไม่ใช่คนแบบ นี้ นาย ในตอนนี้ ดูเหมือนคนแปลกหน้าสำหรับฉันไปแล้ว !

เวทัสได้ยินดังนั้น กลับหัวเราะอย่างสะใจ ” คนแปลกหน้า ? ปาณี เธอต่างหากที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าเธอคือคนแปลกหน้า เธอรู้ มั้ยว่า แต่ก่อนที่ฉันต้องทิ้งสาวสวยทุกคน แล้วเลือกที่จะมาคบ กับเธอ มันเป็นเพราะอะไร ? นั่นก็เป็นเพราะแววตาของเธอ แววตาที่ช่าง ใสซื่อบริสุทธิ์ แต่หลังจากที่ฉันได้รู้ว่า เพื่อเงินเธอถึงกับ ยอมแต่งงานกับน้าชายของฉัน แล้วทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป เธอ ต้องการเงินไม่ใช่เหรอ ? ฉันก็มี ! ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีมากเท่าที่ น้าชายฉันมี แต่เชื่อเถอะว่ามันก็สามารถตอบสนองความ ต้องการของเธอได้ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ! เธอรีบมาเอาไป ฉันให้เธอทั้งหมดนี่เลย .. 11

หลังจากพูดจบ เขาก็ยื่นมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะ หยิบเงินออกมาอีกหนึ่ง แล้วโยนมันใส่หน้าปาก

ปาณีมิอาจทนฝืนกลั้นไม่ให้หลั่งน้ำตาออกมาได้ เธอ คย คิดเลยว่า ในสายตาของเวกัส เธอมันก็เป็นแค่ผู้หญิงหน้าเงิน และยอมขายตัวเองเพื่อแลกกับเงิน ถึงแม้ ณ ตอนนั้น จุด ประสงค์ของการแต่งงานระหว่างเธอกับคุณอา มันอาจไม่ได้มา จากความบริสุทธิ์ใจ แต่เธอก็คิดว่าทุกคนคงได้เห็นในความ มานะพยายามของเธอแล้ว

แต่ไม่นึกเลยว่า เกราะป้องกันชั้นสุดท้ายของเธอ จะถูกเวทัส ฉีกทําลายออกเป็นเสี่ยงๆแบบนี้

เมื่อได้เผชิญหน้ากับแววตาอันเศร้าโศกของปาณี จู่ๆก็เหมือน เวทัสจะดึงสติกลับมาได้ เขามองดูเศษแบงค์ที่ปลิวว่อนกระจาย ไปทั่วตัวของเธอ ชั่ววินาทีนั้น เวทัสได้แต่ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก ใจ หนึ่งก็อยากเดินเข้าไปหาเธอ อยากอธิบายว่าเมื่อกี้เขาก็แค่มี อาการทางจิตวู่วามไปชั่วครู่ก็เท่านั้น

แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขา ก็ถูกปาณีตะคอกเสียงดัง ใส่ ” หยุดอยู่ตรงนั้นนะ ”

” ปาณี ฉัน เวทสเห็นหน้าของปาณีไม่สู้จึงรีบร้อน อธิบายเป็นการใหญ่ แต่ก็ถูกปาพูดขัดขึ้นมาก่อน

ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น ! เวทัส ฉันว่าต่อให้ตอนนี้พูดอะไรมันจะสายเกินแต่งงานล่ะ ก็ได้ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างจากใจจริงฉัน แม้ใน สายตาของนาย จะมองความจริงใจของฉันว่าฉันแคร์ เพราะคนที่ฉันแคร์คืออาเพียงคนเดียว เท่านั้นส่วนนายเชื่อหรือไม่เชื่อ นั่นมันก็เรื่องของนาย เหมือน กับฉันเคยไว้ก่อน และวันฉันจะพูดมันอีกครั้ง นายแค่ผู้ชายน่าสมเพช เห็นแก่ตัว อวดดี ! ฉันรู้สึกยินดี เป็นอย่างมาก เลิกกับนายในตอนนั้น

ความอัดอั้นตันใจถูกปล่อยค่อยหันหลังให้เวทัส ก่อนเดินเข้าในห้องนอนของพร้อมกับล็อคประตูอย่างแน่นหนา

เวลาไปหนึ่ง นอกประตูบานมีการเคลื่อนไหวใดให้ได้ยิน

แล้วทันใดนั้น ประตูห้องนอนถูกทุบปังๆอย่างแรง ” ปาณี เปิดประตูฉันเดี๋ยวนะ เธอมันว่าไง มันสมเพช เห็นแก่ตัว เดี๋ยวนะ ออกมาพูดให้เคลียร์เดี๋ยวเลย ”
หญิงสาวในห้องกำลังร้องไห้อยู่เงียบๆ เธอไม่เคยคาดคิดมา ก่อนเลยว่า ในสายตาของรักแรกของเธอ เขามองว่าเธอมันช่าง สปรก าอยได้ขนาดนั้น……..

สักพักหนึ่งผ่านไป ด้านนอกประตูกลับมาสู่ความเงียบอีกครั้ง ปาณีเนื้อตัวอ่อนเปลี่ยจนทรุดลงไปนั่งกองอยู่บนพื้นห้องอัน เย็นเฉียบ ความเยือกเย็นแทรกซึมผ่านเข้าไปในผิวหนังของเธอ จนทำให้ทั่วทั้งร่างกายเธอรู้สึกถึงความหนาวสะท้าน

จู่ๆเธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ปาณีรีบกระเด้งตัวลุกจาก พื้นแล้วเดินกลับไปที่เตียงนอน พร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเอง ไว้ จากนั้นก็เริ่มบ่นพึมพำคนเดียว ” ไม่ได้ ฉันจะทำแบบนี้ไม่ได้ เดี๋ยวลูกจะหนาวไปด้วย ตอนนี้ฉันไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว ฉันจะ ต้องปกป้องลูกของฉัน ! ใช่แล้ว ลูกของฉัน!

ในตอนนั้นเอง ปาณีรู้สึกเหมือนตรงหนังท้องมีอะไรขยับไปมา แล้วเธอก็ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ ” ดิ้นแล้ว ! ลูกแม่ ดิ้นแล้ว! เขารับรู้ถึงอารมณ์ของฉันได้แล้ว ”

เมื่อคิดแบบนั้นได้ อารมณ์บูดๆเมื่อสักครู่นี้ของเธอก็ค่อยๆ

บรรเทาลง ปาณีลูบท้องของเธอเบาๆ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่

อ่อนโยน ” ลูกจ๋า เป็นเด็กดีนะลูก ไม่ต้องเป็นห่วงนะ แม่จะคอย

ปกป้องดูแลลูกเป็นอย่างดี ! แม่จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูก

ของแม่ได้ !

เมื่อจิตใจเริ่มสงบ ปาณีจึงค่อยๆเข้าสู่นิทรา ก่อนจะหลับตาลง นั้น เธอก็คิดถึงคุณอาขึ้นมา ” ถ้าเกิดคุณอารู้เรื่องที่เวกัสทำในวันนี้ไม่รู้ว่าเขาจะโกรธเหมือนกับที่ฉันโกรธมั้ย ?