ตอนที่ 569

ปาณีที่แกะไข่ตุ้มอยู่ท่าทีก็เป็นซาลง “ฉันไม่อยากไป

ถึงแม้ไปก็ไม่อยากไปกับเขา

เธอไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย

เห็นเวทีสเอาแต่มองตัวเองปาเลยเสนอ เธอให้โมรีไปกับ เธอส”

“ปาณี…..” เขารู้ว่าเธอกำลังปฏิเสธเขาอยู่อยากให้เธอให้

โอกาสเขาอีกรอบ

นี่เขายังทําดีไม่พอหรือไง?

ต้องทํายังไงเธอถึงยอมให้อภัยเขา?

ทันใดนั้นไวยาตย์ที่กินข้าวกับธามนิธิก็เดินเข้ามาคุยกับเวทส ราวกับหุ่นยนต์ “คุณชายเวทัสครับคุณธามนิธิมีเรื่องจะคุยด้วย

ให้คุณไปหาเขาที่นั่นครับ

คุณน้าอีกแล้ว……..

ตั้งแต่เมื่อคืนเวทสพบว่าทุกครั้งที่เธออยากพูดอะไรกับปาณธา

มริ ก็จะปรากฏตัวตลอด

เธอแอบสงสัยว่าธามนิธิตั้งใจหรือเปล่า แต่คำสั่งของยามนิยเธอก็ไม่กล้าคัดค้านอีก
เลยลุกขึ้นไปนั่งลงหน้าสามนิธิ “คุณน้ามีอะไรจะคุยกับผมหรือ ครับ?”

“ไม่มีเรื่องก็หาเธอไม่ได้?” ทั้งๆ ที่กำลังงอนอยู่แต่สีหน้าของ คุณสามนิธิก็ยังนิ่งเฉย

เวสตะกล้าบอกว่าไม่ได้ได้ยังไงเหล่า?

ถึงแม้มีเรื่องใหญ่โตแค่ไหนถ้าถามวิธีหาเธอ เธอก็ต้องมา โดยดี

เธอตอบอย่างเชื่อฟัง “ไม่ใช่ครับ”

ธามนิธิยกแก้วขึ้นมาดื่มน้ำแล้วพูด “ฉันมีตัวตอนสิบเอ็ดโมง เธอไปพร้อมฉัน”

อยากแบ่งปาของเขา? ไม่มีทางเข้าใจไหม

พอเวทัสได้ยินแล้วจะยอมได้ยังไง?

เธอยังมีเรื่องต้องทําอีกถึงแม้ปาณีไม่ได้ตอบตกลงแต่เธอก็จะ

ไม่ยอมแพ้

เธอบอก “ผมยังมีเรื่องต้องทำอีก

“เรื่องอะไร?” ธามนิธิมองเธอ “ให้ไวยาตย์ไปจัดการให้

เธออยากไปเดทกับปากแล้วให้ไวยาตย์ไปแทน? เวทีสรู้สึกหัวตัวเองเริ่มใหญ่ “คุณน้าครับผมจองตั๋วเสร็จแล้วกลับเองได้คุณน้ากลับเองเถอะคุณน้างานยุ่งไม่ต้องสนใจผมหรอก ผมไม่ใช่เด็กแล้ว

ใบหน้าเป็นห่วงของธามนิยมีความเศร้าบางส่วน “เธอแข่งขัน เสร็จหมดแล้ว ก็อยากให้เธอกลับพร้อมข้เธอลืมแล้วหรือไง ว่าตอนเด็กเธอติดน้าขนาดไหน? ตอนนี้โตแล้วก็ไม่เชื่อฟัง คำพูด น้าแล้วสินะ? ก็แค่อยากให้เธอกลับพร้อมด้วยเธอก็มาบ่นน้ ก็ได้ฉันรู้แล้วคราวหลังก็ถือว่าไม่มีน้าคนนี้แล้วกัน”

จำได้ตอนนั้นเวทัสคุยกับธามนิธิไปยุ่งเขาทั้งวันแถมยังตั้งใจ พูดถึงเรื่องอดีตแต่นี่….ทำไมกลายเป็นคุณน้าที่กำลังดึงเรื่อง อดีตมา?

เธอมองธามนิธิ “คุณน้าครับ ผม……

“ไม่นับฉันเป็นน้าแล้วไม่ใช่หรือไง?”

นี่มันกลายเป็นเรื่องใหญ่แล้ว!

เวทัสรู้สึกใจตัวเองกำลังหยดเลือดอยู่ “ผมกลับกับคุณน้าได้ หรือยังครับ”

ธามนิธิมองเธอ “ได้”

เห็นเขาตอบตกลงเร็วแบบนี้เวทัสรู้สึกเหมือนตัวเอง

โดนเอาเปรียบ

กินข้าวเสร็จธามนิธิเขาก็ไปแล้วปาณีและนภันต์ก็ไปเดินเล่น

ข้างนอก
ไม่ได้ไปดูหมีแพนด้าก็แค่ไปเดินเล่นกินของอร่อยแถวๆนั้น สองพี่น้องนี้เป็นพวกชอบกินปกติเวลาออกบ้านก็ไม่ได้สนใจ เรื่องเที่ยวสนใจแต่เรื่องกินไม่เคยเปลี่ยน

กลับไปถึงเมืองชยุตออกมาจากรถไฟฟ้าปาก็นั่งรถไฟใต้ดิน ยามนิธิส่งข้อควา ให้เธอ จะให้ฉันไปรับไหม?”

“ไม่ต้อง” ตอนเขาไปแถมยังพาเวกัสไปด้วยนี่มันซุ่มเงียบชัดๆ ธามนิธิส่งที่อยู่ให้เธอ “มากินข้าวที่นี่