ตอนที่ 242

หลานชายของธามนิธิก็ถือเป็นหลานชายของเธอ!

กังวลเรื่องชีวิตคู่ของหลานชายหน่อยก็เป็นเรื่องที่เธอก็ ควรทำเช่นกัน

โมรีฟังที่ปาณีตั้งใจออกข้อเสนอแนะให้ “เธอไม่แคร์ หน่อยเลยหรือไง?”

“ฉันจะแคร์เรื่องอะไร?” ปาดอย่างเชิด “สามีของฉัน หล่อกว่าตั้งเยอะ!”

หล่อกว่าเวทัส โมรีกลับรู้สึกว่าปาณรกำลังโม้เธออยู่

“วันที่ยี่สิบเอ็ดฉันแต่งงานอย่าลืมมาด้วยนะ” ปาณีนึกถึง เรื่องที่จันวิภาให้เธอไปหาเพื่อนเจ้าสาวมาเลยพูดว่าโมรี “ถ้าเธอไม่ถือสาอะไรก็มทเป็นเพื่อนเจ้าสาวฉันด้วย!”

“นี่เธอจะแต่งงานจริงๆหรอ?” โมรีเต็มไปด้วยความสงสัย

กับเรื่องนี้

ปาณี “ก็พูดจริงสิ”

เธอพึ่งพูดจบธามนิธิก็โทรมาพอดี

ปาณีวางสายเสร็จก็พูดกับโมรี “เขามารับฉันแล้ว ฉันไปก่อนนะ

“ไม่ให้สามีเธอเลี้ยงข้าวฉันกับทีนาร์สักมื้อเลยหรือไง” ตอนนี้ โมรีอยากรู้มากว่าสามีของปาณีเป็นใคร

ปาณี “ไว้ว่างๆค่อยนัดกัน”

คุณอาไม่ชอบเข้าหาผู้คนปาณีกลัวเขาไม่ชอบเลยไม่กล้า ตอบตกลงเอง

วันนี้เป็นวันศุกร์ธามนิธิพึ่งเลิกงานก็ไปรับปาณีพร้อมไวยา ตย์เพื่อกลับบ้าน

ปาณีออกมาจากหน้าประตูโรงเรียนก็เห็นรถพวกเขาจอด อยู่ตรงนั้นพอดี

ธามนิธิกำลังดูเอกสารใน ไอแพด ประตูรถถูกเปิดออกแมว ตอนหนึ่งก็รีบเข้ามา “คุณอาคะ”

พอได้ยินที่เธอเรียกแบบนี้ธามนิธิก็ขมวตคิ้ว… เขามองปาณีสบตากับปาณีที่กำลังยิ้มแย้มแจ่มใสพอดี

“ดีใจมากเลย?” ยิ้มจนคิ้วจะบินอยู่แล้วเหมือนเจอเรื่อง อะไรดีๆ

ปาณีพูดอย่างดื่นเต้น “หนูหาเงินเองได้แล้ว!”

ธามนิธิมองเธอ “อือ?”

เธอออกไปทำงานพาร์ทไทม์บ่อยๆ การหาเงินคงเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ

ปาณิ อธิบาย wolboของฉันทำเงินได้แล้ว!”

ที่แรกเป็นแค่พื้นที่น้อยๆของความสุขเธอแต่ตอนนี้ยัง หาเงินได้อีก

ได้เยอะกว่าที่เธอไปท่างานข้างนอกสองเดือนอีก นี่สำหรับปาณีถือเป็นการขึ้นอีกขั้นที่ใหญ่มากๆ

ปาณีเข้าไปกอดแขนของธามนิธิ “นี่เป็นครั้งแรกที่หนูใช้ กำลังตัวเองในการหาเงินได้เยอะขนาดนี้ ถึงแม้สำหรับคุณ อามันก็ไม่ได้เยอะมากแต่หนูก็มีความสุขมากๆ”

นี่หมายความว่าเธอสูงขึ้นอีกขั้นแล้ว

ธามนิธิมองเธอแล้วยิ้ม “ดีแล้ว”

สามารถรับรู้ถึงความสุขของเธอ นี่เป็นเงินก้อนแรกที่มี

ความหมายสำหรับเธอ

เพราะว่าจะกลับไปบ้านวิสิทธิ์เวช ปาณีเลยใช้เงินจากก้อน

นี้ซื้อของขวัญให้คนในบ้านแล้วเอาเงินที่เหลือเก็บไว้ เป็นครั้งแรกที่หาได้เยอะขนาดนี้รู้สึกเหมือนเงินก้อนนี้ ไม่ใช่ของตัวเองเธอเลยไม่ค่อยกล้าใช้ฟุ่มเฟือย

บ้านวิสิทธิ์เวช คุณฐิติพรมองดอกไม้สดที่ปาณีให้เธอ “ปาณีคิดยังไงถึงซื้อดอกไม้มาให้ฉันเนี่ย?”
ปาณี “ตอนหนูเข้ามาบ้านวิสิทธิ์เวชคุณแม่ก็ดีกับหนูตลอด มักจะเอาของให้หนูบ่อยๆและยังให้อั่งเอาอีก วันนี้หนู อุตส่าห์หาเงินด้วยตัวเองได้เลยอยากซื้อของหวัญให้ทุกคย เลยค่ะ

ไวยาดย์เป็นคนไปซื้อเป็นเพื่อนเยอ ยามนิธิขาไม่สะดวก เลยนั่งรอในรถ

เขานั่งอยู่ข้างๆมองที่ปาณียิ้มก็รู้สึกภรรยาตัวเองเป็นคนที่ เชื่อฟังจริงๆ

ปาณีพูดกับคุณฐิติพร “หนูรู้ว่าคุณแม่ไม่ขาดอะไรเลยซื้อ ดอกไม้มาให้ค่ะ