ตอนที่ 93

ธามนิธิมองไปยังปาณี เขายอมรับว่าเขารู้สึก อยากแกล้ง อยากลองดูเหมือนกันว่าคนขี้อายอย่างเธอ จะทำได้ถึงระดับไหน?

เขาพยักหน้า “ดี”

ปาณียื่นมือออกไป ปลดกระดุมบนเสื้อเชิ้ตของ เขาออก สำหรับเธอแล้ว ธามนิธิในตอนนี้ไม่มีภัยอันตราย

ต่อเธอเลย เพราะว่าข้างล่างของเขานั้นใช้การไม่ได้ ไม่

สามารถทำเหมือนชายอื่นได้ เธอรู้สึกว่าเธอสามารถ ปฏิบัติกับเขาเฉกเช่นคนเป็นเพศเดียวกันได้ แต่ว่า รัศมีออร่ารอบตัวของธามนิธิแข็งแกร่งมาก

พอจะถอดเสื้อผ้าให้เขาจริงๆ เธอยังรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

เธอเข้าใกล้เขา ระยะห่างระหว่างเธอกับเขาใกล้ กันมาก เธอปลดกระดุมเขาอย่างระมัดระวัง ลมหายใจ เบาๆ ส่งผ่านระยะห่างอันใกล้ชิดไปถึงหูเขา

เมืองชยุตเป็นเมืองที่ฟื้นฟูสภาพผิวคนได้ดีมาก หญิงสาวในเมืองนี้ ส่วนใหญ่ผิวพรรณจะขาวใสมาก ปาณีเป็นประเภทที่ขาวกว่าชาวบ้าน ผิวพรรณดีเหมือน ผิวของเด็กน้อย

แสงไฟในห้องอาบน้ำ เป็นแสงที่สว่างมาก สามารถส่องคนจนทะลุปรุโปร่งได้
ธามนิธิมองไปยังปาณี ดวงตานั้นดูลึกซึ้งมาก ขึ้น….

ปาณียังคงจดจ่อกับการปลดกระดุมให้เขา ไม่ได้ สังเกตเลยว่าด้านหน้าของเธอจะมีภัยอันตรายอะไร ความสนใจของเธออยู่บนตัวของธามนิธิ แม้ว่าจะรักษา ตัวมาเกือบปี แต่ร่างกายของเขาก็ไม่ได้รับผลกระทบ มากนัก กล้ามเนื้อบนตัวของเขาก็ยังอยู่..

มองไปยังซิกแพคของเขา ปาณีแปลกใจเล็กน้อย คิดภาพออกเลยว่าเมื่อก่อนธามนิธิหุ่นดีแค่ไหน

หุ่นดีขนาดนี้ กลับต้องประสบเหตุการณ์เช่นนี้ ถึง ขั้นไม่สามารถมีอะไรกับผู้หญิงได้อีก สงสารเขาจริงๆ!

ความรู้สึกเสียดายในใจ ปาณีนำผ้าขนหนูชุบน้ำ แล้วนำมาใกล้เขา

เธอเช็ดตัวท่อนบนให้เขาจนเสร็จ เพื่อหลีกเลี่ยง ความตื่นเต้นแล้ว เธอบอกว่าตัวเองว่า ให้มองเขาเป็น เหมือนรูปปั้นรูปหนึ่ง….

อย่างไรก็ตาม สำหรับรูปปั้นที่ชื่อธามนิธิแล้ว เขา รู้สึกว่าร่างกายของเขากลับไม่ฟังเขาเลย เขาไม่พูดไม่ได้ว่า ฝีมือปาณีที่ช่วยเช็ดตัวให้คน อื่นนี้ ยังขาดประสบการณ์อีกเยอะ

เธอไม่กล้าออกแรง สำหรับเขาแล้ว เหมือนเธอ กำลังจักจี้เขาอยู่ กำลังอ่อยเขา และเขาก็ต้องอดทน อย่างยากลำบาก
เขาไม่ใช่รูปปั้น แต่กลับเป็นชายที่มีเลือดมีเนื้อ ต่างหาก…

ปาณีเช็ดตัวท่อนบนของเขาจนเสร็จ กำลังล้างผ้า ขนหนูและคิดไตร่ตรองถึงปัญหาอันใหญ่หลวงที่ตามมา ว่า ควรเช็ดตัวท่อนล่างของเขาด้วยไหม?

เพราะถึงยังไงเธอเป็นคนเสนอเรื่องนี้ขึ้นมาเอง ทำไปครึ่งทางแล้วหนี แบบนี้ไม่ค่อยดีนัก

ดังนั้น เธอจำเป็นต้องยืนหยัดต่อไป

เธอวางผ้าเช็ดตัวเอง เดินไปหยุดอยู่ข้างหน้า ของธามนิธิ พูดว่า “หนูช่วยเช็ดข้างล่างนะคะ ต้องถอด กางเกงออกก่อน”

เธอพูดประโยคนี้ แต่ธามนิธิได้ยินแล้วกลับรู้สึก

ตงิดๆ

ยัยเด็กคนนี้ นี่เธอจงใจอ่อยเขาใช่ไหม?

ปาณีเห็นว่าธามนิธิไม่ได้พูดอะไร ก็ถือว่าเขา ตกลง ยื่นมือไปเพื่อจะถอดกางเกงให้เขา

เมื่อก่อนปาณีเคยเห็นร่างกายของน้องข้างๆบ้าน ที่อายุ 3 ขวบ นอกจากนั้นก็ไม่เคยเห็นร่างกายของชาย คนอื่นอีกเลย เมื่อคิดถึงอีกสักครู่เธอก็จะได้เห็นของลับ ของคุณอาแล้ว นอกจะความตื่นเต้นแล้ว เธอยัง รู้สึก…รอคอยอย่างประหลาดใจหรอเนี่ย?

คนเราเกิดมา ทุกคนล้วนมีความหื่นอยู่แล้ว ใครใช้ให้เธอเป็นคนที่อยากรู้อยากเห็นล่ะ!

มือที่ร้ายกาจของปาณีเพิ่งจะยื่นออกไป ยังไม่ทัน

ได้ถอดกางเกงของเขา ก็ถูกมือคู่ใหญ่ของเขาจับไว้ซะ ก่อน

ธามนิธิมองไปยังผู้หญิงที่อยากถอดกางเกงของ เขาใจจะขาด “ฉันทำเอง”

” ปาณีที่ถูกปฏิเสธอึ้งไปสักพัก มองไปยังธา มนิธิ “ให้หนูช่วยไม่ดีหรอคะ?” เขาทำเองไม่สะดวก เธอก็แค่อยากช่วยเขา

แค่กๆ… แม้จะถือโอกาสนี้ในการแอบดูก็ตาม แต่นี่ก็ไม่ใช้เป้าหมายที่แท้จริงของเธอนะ