ตอนที่ 128

เหมือนเธอจะลืมไปนะว่าเธอเคยคบกับเวทัส!

ถ้าหากธามนิธิรู้เรื่องนี้ ฉันจะคอยดูว่าเธอจะอยู่ใน บ้านวิสิทธิ์เวชอย่างสงบสุขต่อไปยังไง

ติรยาเก็บมือถือไว้ในกระเป๋า มองไปยังเวทัสที่ กำลังเล่นเกมแวบหนึ่ง ก่อนหน้านี้ที่เธอไม่พูดเรื่องนี้เลย นั่นเป็นเพราะว่าเธอร้อนตัว กลัวคนอื่นจะรู้เรื่องที่เธอแย่ง เวทัสมา

แต่ว่าในตอนนี้ เธอไม่สนใจเรื่องพวกนี้อีกต่อไป

ในเมื่อเวทัสไม่เห็นเธออยู่ในสายตา เธอก็ไม่ อยากเห็นปาณีอยู่ในบ้านหลังนี้แม้แต่วินาทีเดียว

ห้าโมงเย็นกว่าๆ ฝนตกไปยกใหญ่

ธามนิธิที่บอกว่าจะกลับพรุ่งนี้ปรากฏตัวที่หน้า บ้าน ไวยาตย์เข็นเขาเข้ามาจากข้างนอก พอเห็นธามนิธิ ติรยาก็รีบลุกขึ้น “คุณอาธามนิธิ”

ธามนิธิมองเธอแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร ไวยาตย์ เข็นธามนิธิไปจนถึงหน้าลิฟต์ จะขึ้นไปชั้นบนโดยตรง

น้าลำมุงเห็นธามนิธิกลับมาล่วงหน้า จึงรีบเดิน เข้าไปหา “คุณธามนิธิกลับมาแล้วหรอคะ?”

“ปาณีล่ะ?” ทันทีที่ธามนิธิถึงบ้าน คนที่เขาใส่ใจ มากที่สุดก็คือปาณี
น้าลำมุงตอบว่า “นอนกลางวันอยู่ค่ะ ยังไม่ตื่น ให้ น้าไปเรียกเธอไหมคะ?”

ไหนๆอยู่บ้านไม่มีธุระอะไร ก็ให้เธอนอนต่อสัก พักละกัน

ธามนิธิพูดว่า “ไม่ต้องละ ให้เธอนอนต่ออีก หน่อย”

เขาพูดกับไวยาตย์ว่า “เราไปห้องทำงานกันก่อน”

ระหว่างทางโทรศัพท์ไปสองสาย ยังมีธุระที่ยัง เคลียร์ไม่เสร็จอีกนิดหน่อย เพราะว่าธามนิธิกลับมาล่วง หน้า

“ครับ” ไวยาตย์เพิ่งพูดจบ ประตูลิฟต์ก็เปิด เขา เข็นธามนิธิเข้าไป จู่ๆติรยาก็วิ่งเข้ามา “คุณอาธามนิธิคะ หนูมีเรื่องจะบอกคุณค่ะ”

ธามนิธิมองไปยังติรยา พูดอย่างไม่พอใจว่า “ฉัน

ยุ่งมาก”

“เป็นเรื่องเกี่ยวกับปาณีค่ะ” ติรยากัดริมฝีปากตัว เองและกำหมัดไว้แน่น

เธอรู้สึกดื่นเต้นมากที่คุยกับธามนิธิ

เวทัสที่กำลังเล่นเกมอยู่ พอได้ยินคำพูดของติร

ยาก็มองเธอแวบหนึ่ง….

หลังจากธามนิธิได้ยินก็พูดว่า “มาหาฉันที่ห้อง

ทำงาน”
นานๆฝนถึงจะตกทีหนึ่ง ลมที่พัดมาจากข้างนอก เย็นมาก ปาณีนอนอยู่บนเตียงใหญ่ ลืมตาขึ้นมาอย่างขี้ เกียจ

เธอมองดูเวลา พบว่าตัวเองหลับไปสองชั่วโมง กว่า จึงรีบเปลี่ยนชุดแล้วออกไปนอกห้อง

ก็เจอกับน้าลำมุงพอดี

“คุณหนูปาณีตื่นแล้วหรอคะ?” น้าลำมุงยิ้มพูด อย่างเมตตา “คุณธามนิธิกลับมาแล้วนะคะ เมื่อกี้ยังถาม ถึงคุณหนูอยู่เลยค่ะ”

“คุณอา?” ปาณีแปลกใจเล็กน้อย “เขาบอกว่าจะ กลับมาพรุ่งนี้ไม่ใช่หรอคะ?”

“น่าจะกลับมาก่อนนะคะ ตอนนี้อยู่ในห้องทำงาน ค่ะ อ้อ ใช่แล้ว เหมือนแฟนสาวของคุณชายเวทัสไปหา เขาเพราะมีธุระนะคะ อยู่ในห้องนั้นเหมือนกัน อีกสักพัก คุณหนูค่อยไปหาเขาก็ได้ค่ะ!” น้าลำมุงกลัวว่าเธอจะ รบกวนพวกเขาคุยธุระกัน

“ติรยา?” ปาณีรู้สึกไม่เข้าใจ “เขามาหาคุณอา ทำไม?”

คุณอาเกลียดติรยาจะตาย นอกจากว่า เธอกำลัง คิดวางแผนอะไรอีก

“ไม่ทราบค่ะ! เห็นทำสีหน้าจริงจังมาก… อ้อ เหมือนจะบอกว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับคุณหนูนะคะ” น้าลำ มุงมองไปยังปาณี พูดว่า “หรือไม่คุณหนูก็ลองไปดูไหม คะ?”
ปาณีพยักหน้า มองไปทางห้องทำงาน นึกถึง เรื่องที่ติรยานัดเธอลงไปคุยวันนี้ เธอไม่ได้ไป แล้วยัง บอกว่าเธอจะต้องเสียใจอีก

ปาณียืนอยู่หน้าห้องทำงาน กำลังคิดว่าไพ่ในมือ ของติรยามีอะไรบ้าง ผลลัพธ์ที่ได้คือ มีเพียงไพ่ใบ เดียว : เรื่องที่เธอเคยคบกับเวทัส

แต่เดิมเธอคิดว่า ติรยาชอบเวทัสมาก และตั้งใจ ปรักปรำเธอว่าชอบเวทัสมาโดยตลอด น่าจะไม่พูดเรื่อง นี้ออกไป

แต่ว่า… ถ้าหากเธอบอกเรื่องนี้กับคุณอาจริงๆ

ล่ะ?

จ่าปาณีก็รู้สึกหนักใจขึ้นมา