ตอนที่ 642

ธามนิธินั่งอยู่บนโซฟา กำลังพลิกหนังสือในมือไปเรื่อยๆ ก็ได้ยิน ปาณีที่ด้านหนึ่งกำลังอาบน้ำอีกด้านหนึ่งฮัมเพลงไปด้วย

ดูท่าวันนี้เธอจะอารมณ์ดีอย่างยิ่ง

ปาณีอาบน้ำเสร็จก็เช็ดผมเรียบร้อยและออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะชนอ้อมอกของธามนิธิเข้าให้

เธอลูบจมูกไปมา “คุณอา มายืนทำอะไรตรงนี้คะ?”

“รอเธอ” ธามนิธิจองเธอและยื่นมือออกไปดึงเธอเข้ามาใน อ้อมแขน บรรยากาศแปรเปลี่ยนเป็นคลุมเครือขึ้นมาทันใด

ปาณีเงยหน้าขึ้นและสบตาขึ้นกับเขา เอ่อ จู่ๆก็นึกขึ้นมาได้ ตนเองใช่ไม่ใช่ว่ากำลังมึนงงไปกับความภาคภูมิใจ

ผ่านไปสองชั่วโมง ปาณีที่กำลังนอนอยู่บนเตียง ขนาดจะ

ร้องไห้ยังร้องไม่ออก

กลับเป็นธามนิธิที่มีสีหน้าอิ่มเอม “วันนี้ตอนที่เธออาบน้ำร้อง เพลงอะไร เพราะ

…….ร้องไห้ไม่ออกหน่ะสิ!
อสูรร้ายตัวนี้!

ทุกครั้งหลังจากมีความสัมพันธ์กับเขา ปาณีก็มักเกิดแรง กระตุ้นที่จะหนีออกจากบ้านขึ้นมา

เธอกอดหมอนเอาไว้และโอดโอยกับตัวเอง

ธามนิธิกุมมือเธอเอาไว้และมองดูยัยตัวเล็กของตนที่เอาแต่นั่ง เงียบ “ทำไมไม่พูดไม่จา?”

ปาณีเอ่ยเสียงเบา ไม่อยากพูด คนชั่วร้าย! คนเลว!

“ฉันทําไมกัน?”

ปาณีเอ่ย “ฉันไม่สน ครั้งหน้าถ้าฉันบอกให้หยุด คุณต้อง

หยุด”

เป็นภรรยาของเขาจําเป็นต้องพบเจอเรื่องทุกข์ทรมาน ปาณีที่อยู่กับเขา ทำแต่ละครั้งก็ทรมานทุกครั้ง

ทรมานแบบประเภทที่พอหลังเสร็จกิจ ผ่านไปสองวันนึกถึงมัน ขึ้นมา ขาของเธอก็ยังอ่อนขึ้นมาได้เทือกๆนั้น

ธามนิธิกอดเธอเอาไว้ แผ่นหลังของเธอแนบสนิทกับหน้าอก ของเขา เขายื่นมือออกมาแตะที่หัวไหล่ของเธอ ดวงตาของเขา เปร่งประกายล้ำลึก “ฉันจะช่วยเธอจ้างโค้ชฟิตเนสมาให้

ภรรยาของเขาเรี่ยวแรงแย่นัก เธอจะต้องช่วยเธอคิดหา

หนทางสักหน่อย

ปาณี ”
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่า ตอนที่เขาเอ่ยเรื่องออกกำลังกายขึ้นมาใน ใจเขาดูออกจะไม่ค่อยใสสะอาดเท่าไหร่?

แน่ใจนะว่าไม่ใช่เป็นเพราะว่าเขาอยากจะรังแกเธอบนเตียงได้ ยิ่ง นหน่ะ?

“โค้ชฟิตเนสอะไร ฉันไม่เอา

“อ๋อ”ธามนิธิเอ่ย “ถ้าอย่างนั้นทีหลังอยู่บนเตียงก็อย่ามา ร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้วกัน”

ปาณีเอ่ย “เห็นอยู่ว่าคุณเป็นคนผิด ทำไมกลายมาเป็นฉันที่มี ปัญหาได้คะ? แถมยังจะมาหาโค้ชให้ฉันอีก ฉันมีเวลาที่ไหนไป ให้?”

ทุกวันทํางานยุ่ง เธอจะไปมีเวลาทำเรื่องพวกนี้ได้ยังไง?

ปาณีจ้องมองเธอ “ฉันไม่ถือสาที่จะจ้างผู้ช่วยอีกสักคนมา จัดการเวลาให้เธอ

ไม่มีเวลาออกกำลังกายอะไรกัน ดูท่าแล้วคงไม่พ้นเป็นข้ออ้าง ของเธอแน่

เพียงแค่เวลาทั้งหมดนั้นถูกใช้ไปเพื่อเล่นมือถือและแวดวงโซ เชียลของเธอซะหมดก็เท่านั้น

ปาณีเหลือบมองเขา “ไม่ต้องหรอกค่ะ”

“ทําไม?”
“แบบนั้น ไม่ใช่ว่าฉันก็ถูกคุณจับจ้องเอาทุกวันหรือคะ? ถ้า หากมีผู้ช่วยขึ้นมาจริง เห็นกระทั่งเวลาอิสระของเธอก็ไม่มีอีก ต่อไป ปาณีไม่ชอบความรู้สึกแบบนั้น เธอเอ่ย “ฉันจะหาเวลาไป

แค่หาเวลาไปออกกำลังกายไม่ใช่หรือ?

เธอทําเองได้

ธามนิธิพยักหน้ารับ “แบบนั้นก็ดี”

ถ้าหากเขาอยากให้เธอทำไร ไม่มีทางไม่สําเร็จ

หนทางของคุณสามนิธินั้นมีมากมายมหาศาล

แค่พูดขึ้นลอยๆว่าจะหาเลขามาให้เธอ เธอก็รีบเชื่อฟังหาเวลา ไปออกกําลังกายได้แล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น ปาณีออกจากบ้านอย่างรีบร้อนและให้คนขับรถ ไปส่งตนเอง เธอเพิ่งจะเดินออกมา ธามนิธิก็ตามมาติดๆ “รอ ก่อน”

“…”ปา มองดูธามนิธิ เห็นเขาส่งอาหารเช้ามาให้เธอ “ทําไมไม่ทานอาหารเช้า?”

“วันนี้ฉันไม่ทันแล้วค่ะ ต้องไปแล้วปาณีเอื้อมไปรับอาหาร อย่างเร่งรีบและเอ่ย “วันนี้ที่มหาลัยตอนบ่ายมีงานนิดหน่อย ฉัน ต้องรีบไป