ตอนที่ 659

เพราะว่าลุงเขยป่วย จึงเป็นภาระหนักของครอบครัว ดังนั้นลูกพี่ ลูกน้องของปาทั้งสองคนจึงจำต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน ไม่มีวุฒิการศึกษา เปลี่ยนงานจากงานหนึ่งไปอีกงานหนึ่ง แต่ไม่ เคยมีงานที่มั่นคง

ป้าจึงเป็นห่วงมาก

สำหรับลุงเขยที่ต้องนอนอยู่บนเตียงมาหลายปีนั้นต้องการ การดูแลตลอดเวลา

ปาณีไม่อยากเชื่อ ธามนิธินั้นตนไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ส่งคน มาที่บ้านของป้า เพื่อช่วยเธอแก้ปัญหาเหล่านี้

ธามนิธิลงจากรถมาพร้อมกับเอกสารในมือ ไวยาตย์บอกเขา เกี่ยวกับเรื่องที่จะประชุมในวันนี้ ทั้งสองเห็นปาณีออกมาจากห้อง นั่งเล่น

ธามนิธิมองไปที่เธอ “คุณกลับมาแล้วเหรอ”

ปาณีไม่ตอบ เดินไปตรงหน้าเขา และกอดเขาต่อหน้าไวยาตย์ ธานิธิหยุดนิ่ง มองหญิงสาวที่นั่งเงียบในอ้อมแขน “เกิดอะไร

ขึ้น ไม่มีความสุขเหรอ หรือว่าข้างในมีอะไรผิดปกติ

“คุณป้าเพิ่งโทรมาหาฉัน บอกว่าคุณช่วยจัดการเรื่องงาน ให้ลูกพี่ลูกน้องของฉัน ยังให้คนพาคุณลุงเขยของฉันไปหาหมออีก เพียงแค่ได้ยินเรื่องเหล่านั้น ปาณรู้สึกประทับใจมากจนไม่รู้ว่าจะ ทําอย่างไรดี

อาการป่วยของลุงเขยต้องใช้เงินมาก หลังจากที่ปาณีทำเงิน ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะคิดหาวิธีที่จะให้เงินป่าเพื่อช่วยเหลือเธอ แต่ มันไม่เป็นผลเลยเหมือนน้ำแค่ถ้วยเดียว

และถ้าหากเธอให้มากกว่านั้นป้าก็ไม่เอา

ยิ่งกว่านั้น เธอก็ไม่สามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลของลุงเขย เธอได้

แต่ป้าดีกับเธอ ดังนั้นสิ่งเหล่านี้จึงติดอยู่ในจิตใจของเธอ ไม่ คิดว่า ธามนิธิได้ช่วยแก้ปัญหานี้ให้อย่างคาดไม่ถึง

หลังจากธามนิธิได้ยินคำพูดของปาณี ก็พูดอย่างอ่อนโยนและ

จริงใจ “แค่เรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องใส่ใจหรอก”

“สำหรับคุณมันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่ว่า คุณไม่รู้หรอกว่า สําหรับคุณป้า มันเป็นเรื่องสำคัญมากแค่ไหน”

ธามนิธิลูบศีรษะของเธอ อดไม่ได้ที่จะมองไวยาตย์ที่อยู่ข้าง ๆ เรื่องนี้เขาให้ไวยาตย์ไปจัดการ และยังบอกเขาว่าอย่าให้ปาณี เรื่องนี้ ไม่คิดว่าปาณีจะรู้เรื่องนี้เพราะป้าโทรมาหาเธอ มาบอก กับเธอโดยตรง

ไวยาตย์แสดงความบริสุทธิ์ “ผมบอกไปแล้วนะ ว่าห้ามให้เธอ บอก”
เมื่อปาณีได้ยินคำพูดของไวยาตย์ ก็เงยหน้าขึ้นมองเขา อธิบา ยกับธามนิธิว่า “คุณป้าของฉันได้รับความช่วยเหลือจากคนคน หนึ่ง แน่นอนว่าจะต้องบอก และจะต้องจดจําไปตลอด แต่ ว่า….พวกคุณทําให้เธอตกลงยังไงเหรอ

ธามนิธิช่วยเหลืออย่างไม่มีเหตุผล และจ่ายค่ารักษาพยาบาล ให้ด้วยลักษณะนิสัยของป้า จะไม่มีทางตกลง

ธามนิธิบอกว่า “ก็ไม่ได้มีอะไรมาก ผมจ่ายค่ายาให้คุณลุงเขย ของคุณล่วงหน้า แล้วจะหักจากเงินเดือนของลูกพี่ลูกน้องคุณที่ หลัง

ดังนั้น เขายังให้งานที่มั่นคงกับลูกพี่ลูกน้องทั้งสองคนด้วย ด้วยเหตุนี้ หลังจากจัดการเรื่องงานแล้ว ค่ารักษาพยาบาลจะ ถูกจ่ายคืนอีกครั้งภายหลัง

ไม่อย่างนั้นป้าของปาณีจะรู้สึกไม่สบายใจ

ปากมองเขาด้วยความประหลาดใจ “ทำไมคุณถึงฉลาดขนาด

ธามนิธิยกแฟ้มในมือขึ้นมา แล้วเคาะเบา ๆ บนศีรษะของเธอ “ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว คุณไม่เต็มใจที่จะใช้ประโยชน์จาก บุคลิกภาพที่เป็นเหมือนใคร

กล่าวกันว่าแม่ของเธอไม่สามารถสอบปาณีให้เป็นคนที่มี บุคลิกแบบนี้ได้ ปาณีกับแม่ของเธอเป็นคนต่างประเภทกัน แต่กลับตรงตามบุคลิกของป้าของเธอ เหมือนกันไม่มีผิด
ปาณียมน้อยยิ้มใหญ่ “ขอบคุณค่ะ”

เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายเพราะรักเขา

เขาสามารถช่วยเธอแก้ปัญหามากมายได้อย่างง่ายดาย ประเด็นคือบุคลิกที่เงียบขรึมของเขา ขนาดเวลาที่ทำแบบนี้ ยังไม่บอกเธอเลย