ตอนที่ 33

“ที่เธอคบกับน้าชายฉันก็เพราะเงินไม่ใช่รี

ไง?”เวทัสมองเธอด้วยความโมโห”เธอต้องการเงินฉันก็ ให้เธอได้!ขอแค่เธอไปจากเขาซะเงินพวกนี้ก็จะเป็นของ เธอ”

เวลานี้ปาณีรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขอทานและเขา ก็เป็นผู้เสียสละที่อยู่สูงส่ง

เธอเงยหน้าขึ้นมองไปยังเวทัสรู้สึกขัดหูขัดตา อย่างมาก”ใครเป็นคนบอกนาย?”

จ่าเขาก็เอาเงินมาให้เธอ

“ติรยาเป็นคนบอก”เวกัสมองหน้าเธอ”เขาบอกว่า วันนั้นที่เธอไปบ้านเขาเพราะจะยืมเงิน…

ในสมองของปาณีได้ฉายภาพที่อยู่หน้าบ้านติรยา ในวันนั้นขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ

คำพูดของเวทัสทำให้เธอคิดถึงเวลานั้นเวลาที่ เธอไม่หลงเหลือศักดิ์ศรีของตัวเองเลย

เธอเงยหน้าขึ้นมองหน้าเวทัส”เขายังพูดอะไร

อีก?”

“เขาบอกว่าที่เธอคบกับน้าชายฉันก็เพราะเงิน! เธอไม่เคยรักน้าชายฉันเลย!”เมื่อเทียบกับคำพูดของ ปาณีที่บอกว่าเธอคบกับธามนิธิเพราะว่าเธอชอบธามนิธิเวทัสยินดีจะเชื่อคำพูดของกิยามากกว่า

เขายอมที่จะเชื่อว่าปาณีคบกับธามนิธิเพราะเงิน

ปาณีหัวเราะ”เพราะฉะนั้นนายเลยเชื่อคำพูดของ เขาแล้วเอาเงินฟาดหน้าไล่ฉันไป?”

เธอมองไปยังบัตรเครดิตที่ถูกโยนลงบนโต๊ะรู้สึก ถูกเหน็บแนมเป็นอย่างยิ่ง

ไม่ว่าติรยาจะพูดอะไรเขาก็เชื่อหมดแต่กลับไม่ เคยเชื่อเธอเลย

เวทัสจ้องมองปาณีอย่างเยาะเย้ย “หรือว่าไม่ใช่ ล่ะ?เธออย่าบอกนะว่าระหว่างเธอกับน้าฉันคือรักแท้ฉัน ไม่เชื่อ!”

คนที่ปาณีชอบควรจะเป็นเขาเคือเขา!

เขาไม่เชื่อว่าการที่คบกันมาตั้งนานในใจของ ปาณีจะไม่มีเขาอยู่เลยแม้แต่น้อย

สำหรับปาณีแล้วคำพูดของเวทัสคือการดูถูก เหยียดหยาม

รู้สึกเจ็บปวดเหมือนตัวเองโดนถอดเสื้อออกจน หมดแล้วทิ้งไว้กลางถนนให้คนย่ำยี

เธอคิดว่าคงเป็นเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเวลา อยู่ต่อหน้าเวทัสแล้วเธอกลัวเสียหน้ามาก!

ทั้งๆที่ครอบครัวเธอยากจนมากแต่กลับไม่ให้เขารู้ ทั้งๆที่ไม่มีเงินแต่ในทุกเทศกาลเธอก็จะพยายามทำงานเก็บเงินเพื่อที่จะซื้อของขวัญให้กับเขา

ตลอดเวลาที่คบกับเขาไม่ว่าเธอจะยากลำบากสัก แค่ไหนเธอก็ไม่เคยคิดจะยืมเงินกับเขาเลย

เธอดื้อรั้นขนาดนี้ก็แค่อยากรักษาศักดิ์ของตัวเอง ไว้ตอนอยู่ต่อหน้าคนที่ชอบเท่านั้นเอง

แต่ในตอนนี้ในสายตาของเขาเธอกลายเป็นผู้ หญิงที่ยอมละทั้งทุกอย่างเพื่อเงิน

แม้จะบอกว่าเธอรักเงินก็ดูเหมือนจะพูดไม่ผิดแต่ ก็ไม่อยากให้เขามาดูถูกขนาดนี้

เธอพูดกับเวทัสว่า “ติรยาพูดอะไรนายก็เชื่ออย่าง นั้น!นายคิดดูดีๆเราคบกันมาตั้งนานฉันเคยเอาเงินของ นายแม้แต่บาทเดียวไหม?เวทัสฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆว่า เมื่อก่อนฉันชอบนายได้ยังไงกัน!นายนี่เป็นหมูดีๆนี่เอง!”

เธอโง่มามากแล้วไม่คิดว่าเวทัสจะโง่กว่าเธออีก ถูกติรยาหลอกมาจนถึงตอนนี้ยังเชื่ออย่างสุดใจอีก

สีหน้าของเวทัสที่ถูกปาณีด่าว่าเป็นหมูนั้นดูไม่ได้ เลย”ถ้าอย่างนั้นที่เธอไปบ้านติรยาก็ไม่ได้ไปยืมเงินเขา ปรักปรำเธอล่ะสิ?”

“….”ปาณีตอบว่า”ฉันไปยืมเงินแล้วจะทำไม?ฉัน ขาดแคลนเงินแล้วจะทำไม?นายวางใจได้เลยแม้ว่าฉัน ต้องอดตายฉันก็ไม่มีวันเอาเงินของนายแม้แต่บาท เดียว”

ปาณีมองบัตรเครดิตที่วางอยู่บนโต๊ะแวบเดียวรู้สึกว่าตัวเองกับผู้ชายคนนี้ไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก

เขาถูกติรยาล้างสมองจนหมดแล้วคำอธิบายของ เธอไม่มีความหมายใดๆสำหรับเขาเลย

เขายังเป็นเวทัสที่เธอรู้จักที่ไหนกันเป็นสุนัขที่ดิร ยาเลี้ยงมายังเข้าท่ากว่า!

เธอไม่อยากอยู่ในห้องเดียวกับเขาอีกจึงผลักเวทั สออกแล้วเดินจากไปเวทัสอยากยื่นมือออกไปขวางเธอ ไว้แต่ฐิติพรก็เดินเข้ามาพอดี