ตอนที่ 853

จันวิภาทนมองที่ปาณียิ้มเขินไม่ได้เลยทำเป็นไปว่า “ปาณีพวก เราก็อยู่กันหมด? เธอจำเป็นต้องเขินอายขนาดนี้ไหม? จริงๆเลย ทำเอาใจฉันเต้นไปด้วย!!

ปาณีโดนว่าจนทำตัวไม่ถูกเลยเอาแต่ก้มหัวนั่งอยู่ตรงนั้น

จันวิภาไม่ได้มาว่าเธอต่อแต่เห็นเธอที่ร่างกายแข็งแรงขึ้น บอก “ปาณีตอนนี้เธอรู้สึกยังไงบ้าง? เป็นแบบนี้นะอยู่ๆนพรุจ โทรมาบอกจะเอาเสื้อผ้ากลับมาเปลี่ยนแต่ตอนนี้ทางเธอ………

“พี่ไปเลยฉันอยู่คนเดียวได้! ตอนนี้ดีขึ้นเยอะละ!” ปารีบ ตอบ

จันวิภาชะงักแต่ก็พยักหน้า “งั้นฉันกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันก็ กลับมาเธอพักผ่อนดีๆนะเดี๋ยวฉันก็กลับมา

แบบเดียวกันวิภาก็ไปแล้ว

ปาณีนั่งอยู่บนเตียงอย่างน่าเบื่อใส่น้ำเกลือทั้งวันจนทำเอา ตอนนี้เธอรู้สึกว่าปวดเมื่อยตัวไปหมดเลยเดินลงจากเตียงช้าๆ แล้วไปยืนมองข้างนอกทางหน้าต่าง

อยู่ๆก็มีเสียงข้อความเข้ามาทำร้ายความเงียบ เธอเปิดดูข้อความหลังจากอ่านเสร็จก็ทำหน้าตกใจ จากนั้นเธอก็ไม่สนใจอะไรแล้ววิ่งออกไป
กำลังเดินไปอยู่ปาณีก็พบว่าไม่ได้เอาโทรศัพท์มาสงสัยเมื่อกี้ รีบเกินไปเลยทำให้ลืมไว้ในห้อง

คิดไปคิดมาเธอก็เดินกลับไปอีกรอบ

แต่พอเธอเปิดประตูห้องก็มีร่างสูงหันหลังยืนอยู่ตรงนั้นและใน มือถือ โทรศัพท์เธอไว้

ปาณีราวกับโดนฟ้าผ่ายืนอยู่หน้าประตูไม่ได้ขยับไปไหน

ในตอนที่เธอเตรียมจะก้าวเข้าไปในห้องก็ได้ยินเสียงที่ดังจาก ข้างหลัง “ปาณีเธอออกยืนที่ข้างนอกทำไม? ข้างนอกลมหนาว แถมเธอยังไม่สบายอีกรีบเข้าไปเร็ว!”

พูดจบก็ผลักเธอเข้าไปในห้องจากนั้นก็เห็นคนในห้อง “ธา มนิธิ? เธอกลับมาเมื่อไหร่? ก็ไม่ใช่เตือนปาสักหน่อยเธอพึ่ง หายดีถ้าออกไปแบบนี้อาการหนักขึ้นมาจะทำยังไง?

ปาณีที่ราวกับพึ่งหาเสียงตัวเองเจอ “คุณอา……

ธามนิธิหันกลับมามองผ่านปาณีแล้วไม่มองเธออีกแล้วหันไป มองจันวิภาที่ทำหน้าไม่พึงพอใจ “พี่ฉันรู้แล้ว! เธอออกไปแป๊บนึง ฉันมีเรื่องอยากคุยกับปาณี!”

จันวิภาที่ถึงแม้จะซื่อบื้อไปหน่อยแต่ก็รับรู้ได้ถึงความไม่ปกติ ของน้องชายและปาณีจากนั้นก็กลืนคำพูดกลับไปแล้วออกไป

แต่ว่าเดินไปถึงครึ่งเธอก็หันกลับมามองน้องชายตัวเองที่ยืน อยู่ตรงนั้น “ปาณียังไม่หายดีเธอช่วยระวังหน่อยนะ………
พอธามนิธิสบตากับจันวิภาเธอเลยโบกมือแล้วเดินออกไป “ แล้ว! รู้แล้ว!”

พอจันวิภาปิดประตูเสร็จในห้องก็มีแต่ความเงียบเต็มไปหมด ปาณีแอบมองคนข้างๆเป็นระยะๆ จากนั้นก็ก้มหัวลงต่อ

ผ่านไปสักพักธามนิธิค่อยพูด “ร่างกายดีขึ้นหรือยัง? ยังเป็นไข้ อยู่ไหม?”

ปาณีมองเขาอย่างมึนงง “ห้ะ?”

ธามนิธิเดินเข้ามาแล้วยื่นมือมาที่หน้าเธอทำให้ปาณีตกใจ แล้วหลบออกไปจากนั้นก็พูดเสียงเบา “ฉันรู้ผิดแล้ว! คุณ

เธอตกใจจนปิดตาก็รู้สึกได้ถือมือใหญ่ที่อบอุ่นมาลูบผมหลังหู

เธอเธอจึงค่อยๆเปิดตาแล้วสบตากับธามนิธิที่ยิ้มบาน “ทำไม?

คิดว่าฉันจะตีเธอ?” ปาณียังไม่ทันตั้งสติก็โดนกอดอย่างอบอุ่นจากนั้นก็ได้ยิน เสียงทุ่มข้างหู “แมวน้อย! ฉันคิดถึงเธอนะ!”

แล้วในระหว่างที่เธอยังตกใจอยู่ธามนิธิก็ก้มหัวลงมาประกบ ปากแดงๆของเธอ…….

พอจูบก็ช่างเถอะแต่กลับเห็นใครบางคนที่ยืนซื่อบื้ออยู่ธามนิธิ ไม่พูดอะไรแล้วไปกัดปากเธอทำเอาเธอเจ็บจนออกเสียง “ทำไม? รู้จักเจ็บแล้วหรือไง? จูบครั้งหน้าจะรอดูว่ากล้าไม่จริงจังหรือ เปล่า?”
ปาณีเบิกตากว้างมองเขา “คุณอามากับคนอื่นแบบนี้ได้ยัง

ไง?”

เขากลับยิ้มแล้วมองคนในอ้อมกอด “ทําไม? ให้เธอยืนเอ๋อ ตอนจูบได้แต่ให้ฉันกัดเธอไม่ได้? อันนี้เป็นบทลงโทษ! ใครให้ เธอไม่เชื่อฟัง!”

จากนั้นก็เห็นเธอจะโต้กลับอย่างไม่พอใจแต่ก็โดนเขาปิดปาก ไปก่อนก็เลยหมดแรงต้องอิงไปที่ตัวเขาแล้วถอดหายใจ แรงๆ……..

ผ่านไปสักพักธามนิธิค่อยปล่อยเธอแล้วอุ้มเธอขึ้นไปวางบน เตียง “เธอไม่มีอะไรจะบอกกับฉันสักหน่อยเลยหรอ?”

ปาณียังจมอยู่กับความรู้สึกเร่าร้อนเมื่อกี้ตอนนี้เลยยังมึนงงอยู่

“อะไร?”

เห็นเธอที่ยังมึนๆอยู่ธามนิธิก็อดที่จะลงไปจูบอีกรอบไม่ได้แต่ก็ โดนมือใครบางคนมาปิดไว้เขามองมือคู่นั้นอย่างไม่พอใจจาก นั้นก็เป็นที่ตัวเจ้าของปฏิเสธแล้วก้มลงไปจูบ

แล้วเขาก็กอดเธอแน่นอีกครั้ง “ขอโทษ! ฟ้าผ่าครั้งนี้ไม่ได้อยู่ ข้างเธอตกใจหมดเลยใช่ไหม! แถมยังเป็นไข้อีก? เธอรู้ไหมตอน ที่ฉันได้ยินว่าเธอไม่สบายฉันรีบร้อนขนาดไหน? แต่ว่าทางท่าน จอมพลนรเทพก็ออกไปยากอีกเลย………ขอโทษเบบี้ของฉันฉัน ไม่ได้ดูแลเธอดีๆเอง!”

ได้ยินที่เขามาพูดข้างหูเธอแบบนี้ก็ทำเอาปาณียกยิ้มแล้ว นึกถึงที่ตัวเองระแวงเมื่อกี้กับหน้าตาที่ดูโหดของเขาก็กรอกตามองเขา แล้วเมื่อคุณอามาฉันตกใจทำไมทำเอาฉันคิดว่าอาเห็น

ธามนิธิถึงเธอออก“เห็นอะไร?

ปาณีชะงักแล้วชี้ไปโทรศัพท์ตัวเอง เมื่อกี้คุณอาดูรูปใน โทรศัพท์ฉันไม่

ธามนิธิค่อยนึกได้แล้วรีบแย่งเอาโทรศัพท์เธอวางอยู่บน เตียงจากนั้นรหัสก็เห็นภาพผู้ชายหยอกแต่ว่ามุม

ตอนที่เขารูปอยู่ปาณีก็ตื่นเต้นระแวงอยู่ตรงนั้นตามองเขา แบบไม่กระพริบเลยกลัวพลาดทุกท่าทีของเขา

มองสะท้อนจากหน้าโทรศัพท์นิธิเห็นทุกท่าทีของปาณี

โดยเฉพาะเห็นเธอตื่นเต้นจนลืมปิดปากทั้งน่ารักทั้งใสซื่อ ทำให้เขายิ้มออกมาแต่ก็รีบเก็บก่อน

ถึงแต่ว่าเขาเห็นก็ดูออกว่า ผู้หญิงคนรูปคือคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดเขาตอนนี้

จากนั้นธามนิธิก็ตรึงหน้าแล้วหันกลับมองเธอที่ระแวงอย่าง เย็นชา ปาณีเธอไม่อะไรจะบอกหน่อยเลยหรือไง? และอีก อย่างผู้ชายคนในรูปเป็นพวกเรายังได้หย่าและการกระทำเธอ แบบนี้ทำให้…….