ตอนที่ 300

หลังจากอาหารเสร็จ พวกเขาก็นั่งเล่นเกมกันต่อ ปาณิกลับไปที่ห้อง เปิดคอมพิวเตอร์

พอออนไลน์ปับ ก็ได้รับข้อความจากเด็กสมาร์ท “ตายจริง นี่เธอเก่งเกิน

ไปแล้วนะ!”

ปาณีถามว่า “ทำไมหรอ?”

“คนที่ใส่ร้ายเธอก่อนหน้านี้ ออกมาขอโทษเธอออกสื่อทั้งขบวนเลย ยัง อธิบายว่าพวกเขาเข้าใจเธอผิดไป”

“…. หลังจากได้ยินในสิ่งที่เด็กสมาร์ทพูด ปาณีก็รีบเปิดเข้าไปดูใน

Weibo ก็เจอประกาศของเน็ตไอดอลเหล่านั้นที่ออกมาขอโทษกันทั้งทีม

ชาวเน็ตที่คอยมารุมดำปาณีใน Weibo ของเธอก็ไม่เจอแล้ว ตอนนี้มี เพียงชาวเน็ตที่เข้ามาปลอบใจเธอ เห็นใจเธอ

ที่แท้ก็แค่เรื่องที่แต่งขึ้นมาหรอ!

ใช่แล้วใช่แล้ว! ตอนนี้พวกแอนตี้ในเน็ตนี่เกินไปจริงๆ พูดเรื่อง ปลอมให้กลายเป็นเรื่องจริงได้

ปาณีไม่คิดเลยว่าการทำงานของระจะมีประสิทธิภาพขนาดนี้ เขาเพิ่งรับปากเมื่อตอนกลางวัน ตอนนี้ก็เห็นผลลัพธ์ซะแล้ว

หรือว่าเขาจะเป็นขุนนางในตำนาน?

เด็กสมาร์ทส่งข้อความมาให้ปาณีต่อ “เธอมีคนหนุนหลังอยู่ใช่ไหม?

“ฉันเซ็นสัญญากับบริษัทหนึ่ง”

“บริษัทอะไร? ทำไมสิ่งจัดการกับคนพวกนั้นได้อย่างหมดจดในชั่วพริบ

ตาเดียว”

คำถามนี้ ปาณีก็คิดไม่ออกเหมือนกันครั้งต่อไปถ้าเจอธีระอีก เธอจะ ถามรายละเอียดสักหน่อย ปาณีลุกขึ้นยืนหลังจากอัพเดท Weibo ของวันนี้จนเสร็จ เคลียร์เรื่องนี้ จบ รู้สึกเหมือนตัวเบาไปเลย เธอเดินเข้าไปหาธามนิธิ

ธามนิธินั่งอยู่บนโซฟา ในมือถือโทรศัพท์ไว้ ได้ยินปาณีแบ่งปันเรื่องราว วันนี้กับเธอ เขาพยักหน้ารับรู้

“คุณอา คุณทำอะไรอยู่หรอคะ?” เห็นเขาจ้องมือถืออย่างผิดปกติ ปาณี

จึงเดินเข้าไปหาเขาด้วยความสงสัย

ปกติเขาไม่ชอบเล่นมือถือไม่ใช่หรอ?

ผลปรากฏว่า สิ่งที่เห็นทำให้เธอตกใจจนทำตาโต คิดไม่ถึงว่าคุณ อา….กำลังเล่นเกมอยู่!

ยิ่งไปกว่านั้น เป็นเกมที่พวกเวทัสเล่นวันนี้ด้วย

ปาถือดไม่ได้ที่จะดูเขาเล่นสักพัก ความรู้สึกของเธอไม่ผิดจริงๆ ตอน นี้ เห็นเวทัสช่วยเธอในวันนี้ เขาเอาเรื่องนี้มาใส่ใจจริงๆด้วย!

เช้าวันต่อมา เวทัสตื่นนอนและเตรียมตัวออกไปเรียน ก็เห็นปาณีที่สวม เสื้อคลุมขนฟูสีขาวกับกางเกงยีนส์ เรียบๆง่ายๆ แต่ว่า ดูโดดเด่นมากทีเดียว

เชียว

เมื่อเทียบกับเธอที่เขาเห็นเมื่อสองวันก่อน ช่างต่างกับท่าทางที่อิดโรย เหมือนดอกไม้ที่เหี่ยวแห้งนั้น

ปาณีเดินไปแล้วเห็นเวทัสมาขวางเธอไว้ ถามอย่างไม่เข้าใจว่า “นายทำ อะไร?”

เวทัสมองไปยังใบหน้าที่ขาวใสนั้น “เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

“ฉันจะเป็นอะไรได้?” ปาณีรู้สึกแปลกใจ

“ก่อนหน้านี้เธอดูเหมือนจะไม่สบายใจมากๆ” เวทัสจ้องตาเธอ ดวงตา กลมใสนั้น ทำให้เธอสวยดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น

ปาณีอึ้งไปสักพัก ไม่คิดเลยว่าทัสจะใส่ใจเรื่องนี้ด้วย

หรือว่าสองวันก่อน เธอดูแสดงอาการออกขนาดนั้นเลยหรอ

?

“นายคิดมากไปแล้ว” ป่ามองเขาอย่างเป็นชา จากนั้นก็เดินจากไป เธอเคยชินกับการนั่งรถไฟฟ้าไปเรียนทุกวัน

เวลานี้ คนจะเยอะเป็นพิเศษ ปาณีเพิ่งจะเบียดเข้าไปในรถไฟฟ้า ก็เห็น เวทัสเดินขึ้นมาด้วย

“…” ปกติเขาจะนั่งรถหรือเรียกรถไป นี่ ยังไม่เคยเห็นเขานั่งรถไฟฟ้า

IRU

ปาณีมองไปยังชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า ผู้ชายที่ความสูงของเธอถึงแค่บน ปาของเขา “นายอยากตายหรอ?”

ถ้าหากให้คุณอารู้ว่าเวทัสตามเธอมา เขาจะไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองจะ ตายยังไง

เวทัสมองเธอแวบหนึ่ง “ที่นี่เป็นบ้านของเธอหรอ? ทำไมเธอมาได้ แล้ว

ฉันมาไม่ได้ล่ะ?”