ตอนที่ 747

เพียงชั่วพริบตา เขาก็นึกถึงตอนที่ตัวเองถูกแย่งลำแสงไป และ นึกถึงตอนที่ถูกแย่งทุกอย่างไป…แต่เขาถอย

ปาณีนั่งอยู่อีกด้าน เธอฟังไม่รู้เรื่องสิ่งที่เมธนันพูดหมายถึง อะไร “เขาเป็นอะไรไป?”

ทำไหมทำตัวเหมือนนอกใจ แล้วมาขอให้ผู้หญิงยกโทษ เมื่อธามนิธิเห็นเขาพูดจาไร้สาระ ก็พูดเตือนสติว่า : “เมธชนัน ตื่นซะ”

“ธามนิธิ” เมธชนันพูดว่า “คุณคือพี่ชายของผม และจะเป็น ตลอดไป ผมไม่เคยคิดอิจฉาคุณเลย แต่คุณรู้ไหม? คุณมันเยี่ยม ยอดมาก! ในสายตาพ่อไม่เคยมีผมเลย…ขาของคุณเป็นเพราะ ผม…คุณสามารถให้อภัยผมสักครั้งได้ไหม? ยกโทษให้ผมสัก ครั้งจะได้ไหม?”

ทุกคืนผมนอนไม่ค่อยหลับ รสชาติอันชื่นชม ทำให้ผมไม่ เป็นสุข

เขาทำเรื่องเลวร้ายน้อยมาก และถ้าหากทำครั้งหนึ่ง ในใจ ของเขาก็จะถูกจิตสำนึกที่ดีคอยประณามอยู่เสมอ คนเรามักจะเป็นแบบนี้ รู้ทั้งรู้ว่าผิด แต่ก็ยังทำ พอทําเสร็จก็จะมาเสียใจภายหลัง
ธามนิธิมีใบหน้าไม่สู้ดี และใบหน้าก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีหน้า น่ากลัว

ปาณียืนอยู่ด้านข้าง หลังจากฟังสักพัก เธอถึงจะเข้าใจ เธอคงไม่ได้เข้าใจผิด ใช่ไหม? ขาของอา มีความเกี่ยวข้องกับเมธชนันหรอ? ธามนิฐมองที่ปาณี และพูดว่า : “ปาณี ออกไป” มีบางประโยคที่เขาไม่อยากให้ปาณีได้ยิน

ปาณียังคงตกอยู่ในอาการตกใจ : “แต่ สิ่งที่เขาพูดเมื่อ กี้…เป็นเรื่องจริงหรอ?” ธามนิธิเหมือนถูกปาณีทิ่มแทงบาดแผล เขาเผยสีหน้าเย็น

ชา “อาบอกให้หนูออกไปก่อนไง

น้ำเสียงของเขาเย็นชา เหมือนกับกำลังโมโหอยู่ ปาณีสะดุ้ง คิดไม่ถึงว่าอาจะกับเธอขนาดนี้

อีกอย่างท่าทางของธามนิธตอนนี้ ดูน่ากลัวมาก

จนทําให้คนหายใจไม่ออก

ปาณีมองอา และเห็นดวงตาของเขาเป็นสีดำทั้งดวง จนมองไม่ เห็นประกาย อาจจะเป็นเพราะเรื่องนี้ทำให้เขาช็อกตกใจมาก

บรรยากาศภายในห้องเงียบสงัด ปาณีพยายามอดกลั้น อารมณ์ จากนั้นก็หันหลังเดินออกไป
เธอไปที่ห้องข้างๆ และนั่งลงบนเตียง

แสงไฟอ่อนๆสาดส่องบนตัวปาณีที่พิงอยู่ที่หัวเตียง เธอกุมมือ ของตัวเอง พร้อมก้มหน้าลงเห็นน้ำตาตัวเองบนมือของตัวเอง

นี้เป็นครั้งแรกที่ธามนิธิดเธอแรงขนาดนี้

แต่สิ่งที่ทำให้เธอเสียใจนั้น ก็คือเรื่องจริงต่างหาก

ถ้าหากสิ่งที่เมธชนันพูดเป็นความจริง ขาของอาต้องเกี่ยวข้อง กับเขาแน่ ถ้าเช่นนั้นในใจของอาตอนนี้จะรู้สึกยังไง?

วันที่สองตอนเช้า ปาณีเดินลงไปชั้นล่าง ทันใดนั้นเธอก็เห็น เมธชนันกับธามนิธิกำลังเตรียมทำอาหารเช้าอยู่ในห้องครัว

ปาณีเดินไปนั่งลงบนที่นั่งของตัวเอง สายตาทอดลงบนตัวของ

ธามนิธิ เพราะเมื่อคืนธามนิธิไม่ได้ไปหาเธอที่ห้อง เธอเลยต้อง นอนคนเดียวและถึงตื่นในเวลานี้ ในเวลานี้ เมื่อเธอเห็นธามนิธิ ปาณีเหมือนอยากถามอะไรสัก

อย่าง แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร

เธอคิดอยู่สักพัก หากอาได้ยินประโยคนี้คงลำบากใจแน่

“ปาณี อรุณสวัสดิ์” เมธชนั้นมองปาณีที่ดูเงียบผิดปกติ เลยทักทายเธอ

ปาณีจ้องมองตัวปัญหาแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็ก้มหน้าลง
เมธชนันรู้สึกประหลาดใจ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

เขาถามอย่างสงสัยว่า : “ทะเลาะกับอามาหรอ? หรือว่าโกรธที่ ผมยึดเตียงของคุณเมื่อคืน?”

เมธซนันตื่นบนเตียงของปาณีตั้งนานแล้ว ดังนั้นเขาเลยรู้มา จากคนรับใช้ถึงการกระทำของเขาเมื่อคืน ถ้าหากปาณีจะโกรธ

เขาก็พอที่จะเข้าใจ

ปาณีพูดว่า : “เปล่านิ