ตอนที่679

เมื่อคืนปาณีถูกเขาทรมานอยู่ทั้งคืน นี่ก็ยังไม่นับเมื่อตื่นขึ้นมาใน ตอนเช้า เขายังอยากกินของหวานต่ออีกเหรอ

“ปาณี” ที่นอกประตูมีเสียงเคาะประตูของพลอย

เมื่อถึงเวลาเช้าเธอก็มาหาปาณี

ได้ยินเธอเคาะประตูอีกสักพัก ปาณีดึงชุดนอนที่เปียกไปด้วย เหงื่อของธามนิธิ “คุณรีบหน่อยค่ะ”

บ้าเหรอ ผมไม่ได้ต้องการให้มันเร็วขนาดนี้ไหมล่ะ ต้องมารีบทำให้เสร็จเร็ว ๆ

อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา ปาเพิ่งออกมาจากห้อง เห็นพลอยนั่ง อยู่ดึงดอกไม้ในกระถางเล่นอย่างเบื่อหน่าย

เธอเดินเข้ามา “พลอย”

“…” พลอยมองไปที่ปาณี แววตาสุกสว่างขึ้นมาทันที “ปาณี n คุณไปอยู่ที่ไหนมาคะ ฉันกำลังตามหาคุณอยู่เลย

พวกเขาบอกว่าปาณียังหลับอยู่ เธอไปเคาะประตูสักพักก็ไม่ เห็นปาณีออกมา แล้วยังถูกคนรับใช้ขัดจังหวะ จึงมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่เพื่อฆ่าเวลา

ตอนนี้เจอปาณีแล้วพลอยก็มุ่ยปาก “พี่ก็ไม่อยู่ค่ะ ฉันหาเขาไม่ เจอ ปาณี คุณบอกฉันหน่อยค่ะว่าพี่ชายไม่ต้องการฉันใช่ไหม”

ถึงแม้ว่าเธอจะป่วย แต่ก็รู้ว่าไม่มีใครเลยในครอบครัวชอบ เธอเป็นพิเศษ ทั้งหมดเห็นเธอเป็นตัวภาระ

ปาณีกระแอมไออย่างกระอักกระอ่วน บางค่มันก็ยากที่จะเอ่ย โดยเฉพาะดวงตาที่ไร้เดียงสาของพลอย ยิ่งไปกว่านั้นปาณีไม่รู้ ว่าตัวเองจะอธิบายอย่างไรว่าเพราะอะไรเมื่อเช้านี้ถึงไม่ได้สนใจ เธอ

เธอแสร้งทำเป็นจริงจัง แล้วสอบถาม “เมธซนั้นก็ไม่อยู่เหรอ

คะ”

ใช้ไม่ได้เลย!

เช้าขนาดนี้เขาไปไหนกันนะ

ป้าได้ยินที่ปาณีพูดจึงพูดว่า “คุณชนันบอกว่าเขามีบางอย่าง จะออกไปข้างนอกสักครู่ ฝากให้พวกเราดูคุณพลอยให้เขาค่ะ”

ทิ้งน้องสาวที่น่ารักไว้แล้วหนีไปเนี่ยนะ!

หัวใจของเมธชนั้นยังคงกว้างใหญ่

ปาณีพูดกับพลอยว่า “พวกเราไปทานข้าวกันดีไหมคะ”

“ดีค่ะ”

ทั้งสองสาวเพิ่งนั่งลงที่ห้องอาหาร ป้าก็เดินเข้ามาและพูดว่า“คุณปาณีคะ คุณทัตธนมาค่ะ”

ทัดธน ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว ชุดสูทสีดำ เนคไทผู้ไว้อย่างพิถีพิถัน ร่างกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายของชายที่เป็นผู้ใหญ่

พลอยเห็นเขาทันที จากนั้นก็ปรากฏต่อสายตาปาณี “พี่ทัด

ทัดธนเปรียบเสมือนแสงแดดและสายฝนของเธอ ทันทีที่เธอ เห็นเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา รู้สึกเหมือนมีดอกไม้เบ่งบานขึ้น

ในหัวใจ

ทัดธนหยุดนิ่งไป ไม่ได้เจอเธอหลายวัน รอยยิ้มของเธอเช่นนั้น ช่างน่ารักและน่าเอ็นดูมาก ชายร่างใหญ่อย่างเขาเห็นแล้วก็รู้สึก หัวใจเต้นแรง

“พลอย” เขาเอ่ยปากเรียกเธอ

เขาเป็นผู้ชายที่มักถูกกล่าวขานกันว่าแข็งกระด้าง แต่สามารถ เรียกชื่อของเธอด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกดีมากๆ และมีกลิ่นของ ความเศร้าโศกรวมอยู่ด้วย

ไม่ใช่หมายความว่าผู้ชายควรจะมีใบหน้าที่หนาขึ้นกว่านี้สัก เล็กน้อยเหรอ

แต่เพราะทัดธนเป็นคนขี้อายแบบนี้

ถ้าหากพูดคุยในเรื่องธุรกิจก็จะไม่ได้เห็นเขาที่เป็นแบบนี้ เขาเป็นไอดอลของปาณีเสมอ หากให้พูดอย่างจริงใจอีกครั้งถึงแม้ปาณีต้องเสี่ยงต่อการถูกตำหนิ แต่ก็ยังเลือกการประสบ ความสําเร็จของเขา

ทัดธนเพิ่งไป เมธชนั้นก็กลับมาพอดี

ธามนิธิประชุมอยู่ในห้องหนังสือ ปาณีไม่กล้ารบกวนเขา เธอ ยังไม่ได้ทานอาหารเช้าจึงนั่งทานอยู่ในห้องอาหารคนเดียว

เมธชนันเดินเข้ามาและมองไปที่ปาณี “พลอยล่ะ”

“ถูกทัดธนพาตัวไปแล้ว” ปาณีอดไม่ได้ที่จะมองเขา จำได้ว่า ครั้งก่อนที่ตนบอกเรื่องของทัดธนเกี่ยวกับพลอย เขาก็พูดรุนแรง มาทางโทรศัพท์