ตอนที่ 652

คนที่เธอชอบไม่ชอบเธอ เธอเพียงลำพังคนเดียวจึงต้องเด็ดเดี่ยว และเข้มแข็ง

เวทสจะไปแล้ว แถมก่อนหน้านี้ทุกคนในทีมก็ขยันขันแข็ง

อย่างยิ่ง ดังนั้นพอมองดูก็ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยว

ความรู้สึกหลากหลายผสมปนเปกันไปเสียหมด ทำให้เธอต้อง ระบายมันออกมาบ้าง

ชยรพเอ่ยถาม “อย่างนั้นแม่ของเธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” มองเห็นเธอร้องไห้ เขาก็รู้สึกปวดใจอยู่ไม่น้อย

เขารู้ว่าโมรีเป็นลูกคนเดียวของที่บ้าน รู้ดีว่าเธอไม่ได้สบายนัก ตอนนี้มองเห็นเธอแอบมาร้องไห้ที่นี่เพียงลำพัง สัญชาตญาณ การปกป้องของลูกผู้ชายก็ผุดขึ้นมาทันที

“ไม่เป็นไรแล้ว” โมรีเช็ดหน้าเช็ดตาเธอ “ขอโทษด้วยนะ ทำให้ นายต้องมาเห็นฉันที่ทำตัวอย่างกับค่คนหายไปแบบนี้

ถ้าหากรู้ว่าเขาจะมาก่อนหน้านี้ เธอจะไม่ทำตัวขี้แยแบบนี้แน่

โมรีในสายตาคนอื่นๆ เป็นคนที่ดูแล้วมีเหตุมีผลอย่างยิ่ง น้อย ครั้งนักที่จะทำตัวอ่อนแอแบบนี้ขึ้นมา

ท่าทางที่ดูขัดแย้งนี้ ทำให้ชยรพคิดไม่ถึงอยู่บ้าง ชยรพจ้องมองเธอ เขาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีก
โมรีไปล้างหน้าล้างตา ส่วนชยรพนั้นหยิบของเรียบร้อยแล้ว เขาจ้องมองเธอและเอ่ย “ดึกมาแล้ว ฉันไปส่งเธอกลับละกัน!

ทั้งสองคนออกมาจากชมรมด้วยกัน โมรี่เดินอยู่ข้างๆเขา และ พูดขึ้น “ขยรพ นายว่า ถ้าหากเวทัลไปแล้ว ทีมของเราจะแตก กระจายออกไปไหม?”

แน่นอนว่าไม่ขยรพพูดอย่างมั่นใจ “ต่อให้เวทัลไปต่าง ประเทศแล้ว เขาก็ยังคงดูแลเรื่องทีมอยู่ดี”

แต่แค่เพียงเขาไม่สามารถมาร่วมแข่งขันกับพวกเขาได้แล้วก็ เท่านั้น

โมรีเอ๋ย “ตอนแรกที่เข้ามาก็เพราะเขา ตอนนี้เลยกลัวอยู่บ้าง ว่าทีมอาจจะแยกย้ายกันออกไป

“ไม่แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น เขายังอยู่นะ

ชยรพเรียกรถมา ก่อนจะส่งโมรี่กลับไปยังที่พักของเธอ ตอนนี้โมย้ายออกมาเช่าห้องอยู่ข้างนอกแล้ว เป็นเพราะบาง

ครั้งเธออยู่ที่ชมรมกว่าจะกลับไปยังหอพักก็ค่อนข้างดึก ไม่ค่อย สะดวกนัก

ชยรพส่งเธอเข้าประตูไป เขาจ้องมองเธอ “เรื่องแม่ของเธอ เธออย่ากังวลมากเดินไปหล่ะ ท่านจะต้องดีขึ้นแน่นอน

โมรีมองดูเขาและพยักหน้าลง “อืม”

เมื่อก่อนชยรพรู้สึกหน้าผู้หญิงถูกคนนี้ไม่ต่างอะไรกับพี่น้องผู้ชายในทีมเลยสักนิด

แต่ในตอนนี้ มองดูเธอ จู่ๆ ก็รู้สึกว่าเธอนั้นก็เป็นแค่เด็กผู้หญิง แสนอ่อนแอคนหนึ่ง พอคิดถึงจูบเมื่อคืน เขาก็เลื่อนสายตาออกไปด้วยความเก้อ

โมรีมองดูเขา “ชยรพ นายรังเกียจฉันหรือ?”

“ฉันไม่ได้รังเกียจเธอนะ! “ซารพนั้นค่อนข้างให้เกียรติผู้หญิง ดังนั้นจึงไม่ใช่คนที่จะพูดว่าตนเองรังเกียจผู้หญิงขึ้นมาได้

ยิ่งไปกว่านั้น โมรีนั้นก็เป็นคนหน้าตาดีไม่น้อยเลย

โมรีเอ่ย “ถ้างั้น ให้ฉันเป็นแฟนนายละกัน?” ..…..……….ที่จู่ๆถูกสารภาพใส่ขึ้นมาเบิกตาโต โมรอยาก

เป็นแฟนของเขา

แฟนสาว….

แฟน…….

สาว….

ชยรพคิดว่าเธอคงเป็นบ้าไปแล้ว คนที่เธอชอบไม่ใช่เวกัสห

รือไง?”

“ฉันไม่ชอบเขาแล้ว” โมรู้สึกว่าตนเองสูญเสียความกล้าที่จะ รักเขาไปหมดแล้ว “และเขาก็ไม่ได้ชอบฉันด้วย นานมากขนาดนี้ แล้ว ฉันรู้สึกเหนื่อยแล้ว”
อาจเป็นเพราะว่าเธอเป็นลูกคนเดียวของบ้าน ดังนั้นเธอจึง ขอบคนที่ปฏิบัติต่อเธออย่างอบอุ่น ขอแต่อีกฝ่ายทำดีกับเธอนิด หน่อย เธอก็สามารถรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาได้แล้ว

อันที่จริงตอนแรกที่เธอชอบเวทีส ก็เป็นเพราะตอนที่เปิดเรียน แรกๆ เขาช่วยเหลือเธออยู่พักหนึ่ง เขาเพียงแค่กระทำมันลงไป อย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่เธอกลับเริ่มชอบเขาขึ้นมา

แม้กระทั่งตัวเธอเองยังคาดไม่ถึงว่าจะชอบเขามาได้ยาวนาน ขนาดนี้ ผลลัพธ์คือเธอกลับทำให้ตัวเองต้องมาเหนื่อยล้าเสียใจ อยู่ในสภาพแบบนี้

ชยรพมองดูโมรี ผ่านไปสักครู่ถึงเอ่ยขึ้นมา “วันนี้ฉันกลับก่อน หล่ะ”

ไม่เปิดโอกาสให้โมรีได้พูดขึ้นมาอีก เขาก็รีบวิ่งออกไปแล้ว

และยังช่วยเธอปิดประตูลงอีกด้วย

ตอนที่เวกัสออกเดินทาง จันวิภากับนพรุจไปส่งเขา และชยรพ ก็ไปส่งด้วยเช่นเดียวกัน