ตอนที่ 538

มีแค่ทำให้ตนเองดีขึ้นกว่าเดิมเท่านั้น ถึงจะได้พบคนที่ดีขึ้นได้ ยังไงก็ตาม ตอนนี้ปาณีรู้สึกว่าเธอได้พบคนที่ดีที่สุดในโลก

แล้ว เพียงแต่ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะครอบครองเขา

ดังนั้น เธอในตอนนี้ นอกจากคำว่าขยันแล้วก็ไม่ในใจทำเรื่อ งอื่นๆ

ธามนิธิมองเธอที่เป็นแบบนี้ ไม่ได้เอ่ยอะไรขึ้นมา นี่คือนิสัย ของเธอที่ให้งานนั้นสำคัญยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น

ทานบะหมี่เสร็จ ทั้งคู่ก็กลับห้อง ปาณีช่วยเขาหาเสื้อผ้าและพบ ว่าตอนนี้ของของเขามากมายยังคงอยู่ ปาณีจึงเอ่ยถามขึ้น “ของของคุณเหล่านี้ จะย้ายไปไหมคะ? หรือจะวางไว้ที่นี่

“ธามนิธิมองดูปาณี ของพวกนี้เขาจงใจทิ้งเอาไว้ พวก ของที่ย้ายออกไปในตอนเช้า เดิมทีเป็นแค่ของที่ไม่สำคัญนัก

ตอนนี้ เผชิญหน้ากับคำถามนี้ของเธอ เขาจึงไม่สามารถพูด

ออกมาตรงๆได้ ทำได้แค่พยักหน้า”อืม” ปากเอ่ย “พ่อแม่ตอนนี้คงไม่ชอบใจคุณมาก คุณไม่ต้องย้าย ออกไปก็ได้นะคะ อยู่ที่นี่ต่อไป

“จริงหรือ?” ชามนิธิรู้สึกเซอร์ไพรส์อยู่บ้าง

เขากลับเป็นคนที่บอกให้เขาอยู่ต่อไปขึ้นมาก่อน ถ้างั้นจากนี้ไปเขาก็สามารถอยู่ที่นี่ได้งั้นหรือ?

วินาทีถัดมา คำพูดของปาณีกลับคล้ายสาดน้ำเย็นเข้าใส่ธา มนิธิอย่างจัง “ฉันหาบ้านได้แล้ว และจะรีบย้ายออกไปให้เร็ว ที่สุด”

ถึงแม้ธามนิธิจะบอกว่ายกบ้านหลังนี้ให้กับเธอ แต่เธอกลับไม่ สามารถอยู่ที่นี่ได้

ธามนิธิต้องดูปาณี “เธอไม่ชอบที่นี่หรือ?”

นี่คือ บ้านของเขาและเธอ

ตอนนี้เพิ่งจะหย่ากัน เธอกลับอดรนทนไม่ไหวอยากย้ายออก

ไปขนาดนี้เลย?

แม้กระทั่งบ้านก็หาแล้ว?

ปาณีเอ่ย “ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คุณก็รู้กำลังความสารถของฉัน ฉันรับผิดชอบที่นี่ไม่ไหว ถ้าหากจะอยู่ที่นี่ ทุกวันก็จำเป็นต้อง เลี้ยงดูคนทําความสะอาดบ้าน ดังนั้นฉันเลยย้ายออกไปน่าจะดี กว่า”

เธออยู่กับความเป็นจริงอย่างยิ่ง ธามนิธิแบ่งให้เธอนั้นมีแค่ บ้าน ไม่ได้รวมถึงค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันของเธอ และเธอก็ ไม่สามารถให้เขามารับผิดชอบค่าใช้จ่ายในชีวิตเธอหลังจาก การหย่าได้เช่นกัน

ธามนิธิไม่พูดอะไร
ปานวางเสื้อผ้าลงบนมือเขา “คุณไปอาบน้ำเถอะค่ะ” เธอหมุนตัวกลับไป เตรียมตัวเข้านอน วินาทีถัดมากลับถูกชา มนิธิกอตเข้าจากด้านหลัง

เธอนิ่งไปและไม่ได้ส่งเสียงอะไร ผ่านไปชั่วครู่ถึงพูดขึ้น “ดึก มากแล้ว

ธามนิธิจองจองดูเส้นผมรอบใบหูของเธอ น้ำเสียงปวดใจอยู่ บ้าง “เธอออกไปแล้ว หลังจากนี้ยังจะกลับมาที่นี่อีกไหม?

ที่นี่เคยเป็นบ้านที่สมบูรณ์แบบ ถ้าหากเธออยู่ที่นี่ เขาก็กลับมา ได้ทุกเมื่อ แต่ถ้าหากเธอไป ที่นี่ก็ดูเหมือนไม่มีอยู่จริงอีกต่อไป

ปาณีตะลึงงันไปชั่วขณะ ก่อนก้มหน้าตาและเอ่ย “ฉันไม่แน่ใจ

แต่ถ้าคุณไม่มีที่อยู่ก็สามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอด นานแค่ไหนก็ได้

เดิมทีบ้านก็เป็นของเขา เธอไม่เคยคิดจะเอามันไป เป็นเขาที่ ยัดเยียดให้เธอ

ฟังคำพูดของเธอ ริมฝีปากของธามนิธิก็ยกขึ้น “ฉันไปอาบน้ำ ก่อน”

ช่างเถอะ ตอนนี้เขาไม่ได้คาดหวังมากเกินไป เขารู้ ถ้าถูก เถียงเรื่องเหตุผลกับเธอ สิ่งที่ได้มีแต่ความสูญเสียเท่านั้น

ปาณีนอนอยู่บนเตียง ฟังเสียงสายน้ำที่ดังขึ้นขณะที่ธามนิธิ กําลังอาบนํ้า
อาบน้ำเสร็จออกมา เขาก็ขึ้นไปบนเตียง มองดูเธอที่ลืมตาอยู่ และดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด “ยังไม่นอนอีก?

ปาณรู้สึกมีบางอย่างแปลกประหลาดอยู่บ้าง เธอมองที่สามนิธิ และเอ่ยแนะนำ “เราหย่ากันแล้ว นอนด้วยกันแบบนี้จะดูไม่ค่อยดี ไหมคะ? หรือว่าฉันจะไปเก็บกวาดห้องข้างๆดี?”

ธามนิธิกุมมือเธอไว้และไม่ได้ปล่อย “เธอยังมาถึงเวลานี้ ไม่ เหนื่อยหรือ? แต่ฉันเหนื่อยเป็นอย่างมาก

“ฉันไม่เหนื่อย”ปาณีอยากจะลุกขึ้นมา ยังไงซะตอนนี้หย่ากัน แล้ว ถ้าเธอไม่แบ่งให้มันชัดเจน เธอรู้สึกเหมือนมีบางอย่างผิด พลาดอยู่ตลอดเวลา