ธามนิธิยกยิ้มแล้วทําเสียงเคร่ง “วันนี้กลับบ้านเข้า

หน่อย

ไวยา ย ม “ครับ”

เห็นรามนิธิยิ้มเธอก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมา

ออกมาจากบริษัทธามนิธิก็กลับบ้านเลยและปาณีก็

ทําเค้กเสร็จหมดแล้ว

เธอยังไม่ได้เอาผ้ากันเปื้อนออกและกำลังนั่งเล่น

โทรศัพท์บนโซฟา

มองเธอสภาพแบบนี้ธามนิธิก็อดยิ้มไม่ได้

ในสายตาของเขาปาณีในอายุตอนนี้ก็เหมือนกับ ดอกไม้ที่น่ารักและเซ็กซี่ไปด้วย

ปาณีเห็นธามนิธิกลับมาก็รีบเก็บโทรศัพท์

ถึงแม้ธามนิธิแค่บอกว่าไม่ให้เธอนอนเล่นโทรศัพท์ บนเตียงแต่ตอนนี้พอเธอเล่นโทรศัพท์ต่อหน้าเขาก็รู้สึก หมดความมั่นใจรู้สึกเหมือนมันเป็นเรื่องที่ผิดมากๆ

ธามนิธิมองเธอสภาพนี้ก็ถามเสียงแข็ง “เธอซ่อน

อะไรไว้?”

“ไม่มีอะไร” ที่ครั้งที่เขาทําแบบนี้ปาณีก็จะทำตัวไม่ ถูกเธอรีบลุกขึ้น “คุณอาวันนี้กลับมาเช้าจังเลยนะคะ!

“วันนี้งานเสร็จเร็ว

จากนิสัยของธามนิธิในบรรยากาศแบบนี้เขาไม่มี ทางยอมรับหรอกว่าเพราะวันเกิดตัวเองและเพื่อที่อยาก เจอเธอเร็วๆเลยรีบกลับมา

ธามนิธิพูดกับไวยาตย์ “เธอลงไปก่อน”
ตอนที่391

ธามนิธิยกยิ้มแล้วทําเสียงเคร่ง “วันนี้กลับบ้านเข้า

หน่อย

ไวยา ย ม “ครับ”

เห็นรามนิธิยิ้มเธอก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมา

ออกมาจากบริษัทธามนิธิก็กลับบ้านเลยและปาณีก็

ทําเค้กเสร็จหมดแล้ว

เธอยังไม่ได้เอาผ้ากันเปื้อนออกและกำลังนั่งเล่น

โทรศัพท์บนโซฟา

มองเธอสภาพแบบนี้ธามนิธิก็อดยิ้มไม่ได้

ในสายตาของเขาปาณีในอายุตอนนี้ก็เหมือนกับ ดอกไม้ที่น่ารักและเซ็กซี่ไปด้วย

ปาณีเห็นธามนิธิกลับมาก็รีบเก็บโทรศัพท์

ถึงแม้ธามนิธิแค่บอกว่าไม่ให้เธอนอนเล่นโทรศัพท์ บนเตียงแต่ตอนนี้พอเธอเล่นโทรศัพท์ต่อหน้าเขาก็รู้สึก หมดความมั่นใจรู้สึกเหมือนมันเป็นเรื่องที่ผิดมากๆ

ธามนิธิมองเธอสภาพนี้ก็ถามเสียงแข็ง “เธอซ่อน

อะไรไว้?”

“ไม่มีอะไร” ที่ครั้งที่เขาทําแบบนี้ปาณีก็จะทำตัวไม่ ถูกเธอรีบลุกขึ้น “คุณอาวันนี้กลับมาเช้าจังเลยนะคะ!

“วันนี้งานเสร็จเร็ว

จากนิสัยของธามนิธิในบรรยากาศแบบนี้เขาไม่มี ทางยอมรับหรอกว่าเพราะวันเกิดตัวเองและเพื่อที่อยาก เจอเธอเร็วๆเลยรีบกลับมา

ธามนิธิพูดกับไวยาตย์ “เธอลงไปก่อน”ให้คุณอาด้วย

“ของขวัญวันเกิด?” ในใจของธามนิธิก็เอาปาณีใส่ เครื่องหมายเท่ากับของขวัญวันเกิดเลยพูดอย่างมีหวัง “ถ้าเธอจะเอาตัวเองให้ฉัน? งั้นตอนนี้พวกเรากลับไปที่ ห้องกัน”

“ปาณีอดค่าคําหยาบในใจตัวเองไม่ได้ใน สมองเขามัวแต่คิดเรื่องอะไร? คิดเรื่องปกติหน่อยไม่ได้ หรือไง? นึกถึงตรงนี้ปาณีก็อดไปกัดที่ปลายจมูกเขาไม่ได้ “ไม่ใช่สักหน่อย!”

นี่สมองผู้ชายมันคิดอะไรวนเยอะแยะหรือไงถึง ต้องมารู้สึกว่าเธอจะเอาตัวเองส่งเป็นของขวัญให้เขา?

“งั้นเป็นของขวัญอะไร?”

ปาณี “ตอนนี้ยังไม่บอกคุณอารอถึงกลางคืนก่อน เดียวก็รู้

เธออยากรอให้ทุกคนให้ของขวัญคุณอาครบแล้ว ค่อยเอาของตัวเองให้เขา

ธามนิธิยิ้มอย่างมีนัย “อือ”

เขาอยากรู้ว่าปาณีจะเอาอะไรให้เขา