ตอนที่ 28

แม้จะมีผนังกั้นอยู่แต่ปาณีก็สามารถคิดภาพสีหน้า ที่เสแสร้งทำตัวไร้เดียงสาดุจดอกไม้ของกินได้

เมื่อก่อนตอนที่ทั้งสองคนยังเป็นเพื่อนกันในบาง ครั้งก็จะมีความขัดแย้งกันทะเลาะกันบ้างแต่ในทุกๆครั้ง เพียงแค่ติรยายอมก้มหัวให้เธอหน่อยทำตัวน่าสงสารนิด หนึ่งปาณีก็จะให้อภัยเธอเสมอ

เธอคงไม่คิดใช่ไหมว่าฉันจะง้อง่ายเหมือนเมื่อ ก่อน!

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ทุกการกระทำของติรยาทำให้ เธอรู้สึกโกรธเคืองจนถึงขีดสุดแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่แย่งเวทัสไปหรือเป็นเรื่องที่ใส่ ร้ายเธอต่อหน้าบาร์นี่เรื่องแต่ละเรื่องนี้เป็นหลักฐาน ยืนยันว่าติรยาจะไม่มีทางมองเธอเป็นเพื่อนเด็ดขาด

ในเมื่อไม่ใช่เพื่อนกันเธอมีคุณสมบัติอะไรที่จะให้ ฉันให้อภัยเธอแบบเพื่อน?

นิ้วมืออันเรียวยาวของปาณีพิมพ์ข้อความลงไป สองสามคำ”เพื่อนที่แย่งแฟนของเพื่อนหรอ?”

“ปาณี”ธามนิธิเรียกปาณีที่กำลังคุยแชทอย่าง เมามัน “ดื่มน้ำ”
ปาณีรีบวางมือถือลงไปรินน้ำให้กับธามนิธิธามนิธิ เห็นเธอตั้งใจคุยแชทขนาดนั้นอดไม่ได้ที่จะมองไปยัง มือถือของเธอเลยเห็นเข้ากับประโยคสุดท้ายที่ปาณีส่ง

ออกไป

“แฟน?”

เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปทางปาณี

เธอมีแฟนหรอ?

ปาณีรินน้ำมาให้กับเขา”คุณอาน้ำค่ะ”

ธามนิธิยื่นมือออกไปรับแก้วน้ำมามือของเขาเรียว ยาวและสวยมากนี่เป็นมือคู่ที่สวยที่สุดที่เธอเคยเจอมา

ปาณียืนอยู่ข้างๆชื่นชมเขาที่กำลังดื่มน้ำภาพที่ เห็นสวยจนต้องร้องขอชีวิต

เขาดื่มน้ำเสร็จก็ยื่นแก้วน้ำไปให้เธอ

ปาณีเอาแก้วไปเก็บไว้ที่เดิมแล้วกลับมานั่งบน โซฟาเตรียมจะคุยแชทกับติรยาต่อเธอไม่ถนัดเรื่องการ ทะเลาะต่อหน้าเถียงไม่ไหวในไลน์จะยังเถียงไม่ไหวอี กรึไง?

แต่ปรากฏว่ากันเธอเพิ่งลงถึงโซฟาก็ได้ยินเสียง ของธามนิธิถามว่า”เมื่อก่อนเธอมีแฟนหรอ?”

“.”ปราณีกำลังถกเถียงเรื่องนี้กับกิยาคิดไม่ถึง ว่าธามนิธิจะถามคำถามนี้กะทันหันร้อนตัวอย่างบอกไม่ ถูกเธอมองไปยังธามนิธิปรากฏว่าเขาก็มองมาที่เธอ เหมือนกันแววตาเขาอ่อนโยนมากเหมือนคนที่ถามคำถามนี้เฉยๆ

ปาณีตอบว่า “ทำไมจู่ๆคุณอาถึงถามเรื่องนี้คะ?”

“อยากรู้”

“ไม่มีค่ะ”หลังพูดจบปาณีเสียใจเล็กน้อยที่พูด ออกไปอย่างนั้นเหมือนเธอไม่ควรโกหกแต่ว่า…ตอน นี้เธอแต่งงานกับคุณอาแล้วถ้าคุณอารู้เรื่องนี้เข้าเขาคง

ไม่พอใจแน่ๆ!

แม้เขาจะไม่ใช่คนขี้หึงแต่ถ้าเขาหึงขึ้นมา….จะ

ทำยังไง?

แล้วถ้ารู้ว่าคนๆนั้นคือเวทัส…

ดังนั้นไม่พูดจะดีที่สุด

ธามนิธิมองตาของเธอ”ไม่มีจริงๆหรอ?”

“ไม่มีจริงๆค่ะ “สายตาของปาณีไปตกอยู่บนจาน ผลไม้ที่ธามนิธิกินไปนิดเดียวเปลี่ยนเรื่องคุยว่า”อันนี้คุณ ไม่กินแล้วใช่ไหมคะ? งั้นหนูกินนะ!”

เธอคุยไปสักพักรู้สึกหิวอีกแล้ว

ธามนิธิมองไปยังนักกินคนนี้อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ พร้อมกับพูดว่า”เธอกินเลย”

“อร่อยจังเลย”ปาณีกินไปหนึ่งชิ้นจากนั้นก็ป้อนให้ ธามนิธิอีกหนึ่งชิ้น”เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างล่างแม่ให้หนูกินไป เยอะเลยคุณอาคนในบ้านของอาดีกับหนูจังเลย!”

นอกจากเวทัสทุกคนก็เป็นมิตรกับเธอมาก
ปาณีคิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่าเธอเพิ่งมาที่นี่เป็น ครั้งที่สองแท้ๆพวกเขาจะไม่หาเรื่องเธอแม้แต่น้อยเลย หรอ?

ธามนิธิพูดว่า”พวกเขาชอบเธอมาก” ปาณีไม่เข้าใจ”เพราะอะไรคะ?”

“อาจเป็นเพราะว่าเธอน่ารักมั้ง!”ธามนิธิยื่นมือออก ไปขยี้หัวเธอเล่นๆ”คนอื่นเขาดีกับเธอเธอยังจะวิเคราะห์ อีกว่าทำไม?”