ตอนที่797

ปาณีมองดูแผ่นหลังอันสูงใหญ่ของเมธชนที่เดินไปตามทางเดิน รู้สึกว่าตนเองไม่เคยมองเขาได้ทะลุปรุโปร่ง

คนที่เห็นอยู่ชัดๆว่าดูเป็นคนดี แต่เมื่อก่อนกลับทำร้ายคุณอา

ลงไปจริงๆ

เธอหาวขึ้นมา ขี้เกียจที่จะคิดเรื่องซับซ้อนพวกนี้แล้ว เรื่องราวผ่านไปตั้งนมนานแล้ว แม้แต่คุณอายังไม่ใส่ใจแล้ว ด้วยซ้ำ

ปาณีเดินไปในน้ำชั้นล่าง ก่อนจะขึ้นมานอน

ที่บ้านผอบทิพย์ยามเช้านั้นเงียบสงบอย่างยิ่ง ไม่เหมือนกับ โรงแรมที่ปาณีอยู่ก่อนหน้านั้นเลยสักนิด ที่พอฟ้าสาง เสียงรถลา ด้านล่างก็ดังวุ่นวายไปหมด

ดังนั้น เธอจึงไม่ยอมลุกขึ้นจากเตียงสักที

ยามที่เธอกำลังนอนครึ่งหลับครึ่งตื่น จูบหนึ่งก็ประทับลงมา บนริมฝีปากของเธอ จูบนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของธามนิธิ ปาณีที่ กำลังนอนสะลึมสะลืออยู่ คิดว่าตัวเองนั้นกำลังฝันไป

หลังจากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงของเมธชนัน “ยังไม่ตื่นอีกหรือ?” …”เธอตื่นขึ้นมาจากฝันด้วยความลนลานในทันใด
นึกได้ว่าตนเองนั้นยังอยู่บ้านตระกูลผอบทิพย์ ส่วนคุณอายัง อยู่ที่เมืองสิงห์ แล้วจูบนี้…

เธอลืมตาตื่นและลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ มองเห็นเมธชนั้น นั้นกำลังยืนอยู่ที่ประตู เขาใส่ชุดสีดำทั้งตัว สายตาเต็มไปด้วย ความอบอุ่น “ตื่นแล้ว?”

“นาย…….”ปฏิกิริยาแรกของปาณีก็คือ เธอถูกเขาเอาเปรียบ เข้าให้แล้ว

เมธชนันยังคงมีสีหน้าใสซื่อ “ฉัน?”

ปาณียังไม่ทันได้พูดอะไร ก็มองเห็นธามนิธิเดินออกมาจาก ห้องน้ำ “ตื่นแล้วหรือ?”

วันนี้ธามนิธิใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว พออยู่คู่กับเมธชนัน ก็ดูคล้ายเท

วากับซาตานมิปาน

ปาณีรู้สึกอับอาย เธอมองไปที่ธามนิธิอย่างไม่เชื่อสานตาอยู่ หน่อยๆ “คุณอา คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?”

เธอเกือบจะเข้าใจไปแล้ว ว่าจูบนั้นเป็นของเมธชนั้น…..เกือบ จะด่าเมธชนันเข้าให้สักชุด ดีที่ยังไม่ได้ทำ ไม่งั้นคงน่าขายหน้า แย่แน่

ธามนิธิมองเธออย่างจริงจัง “ฉันไม่ค่อยวางใจ เลยมาดูด้วย ตนเอง”เมธชนันที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งเอ่ยขึ้น “พวกเธอสองคนผัวเมีย

ชอบทำให้ฉันกลายเป็นหมาหัวเน่าอยู่ตลอด ธามนิธิมองดูเมธซนัน คิ้วของเขาขมวดขึ้น “นายไม่พอใจ?
เมธชนันเอ่ย “แน่นอน! ลองเปลี่ยนมาเป็นนายสิ นายจะพอ

ใจรึไง? นี่นายกำลังไม่ไว้ใจฉันใช่ไหม! ยุ่งขนาดนี้ยังมีเวลาวิ่งมา หาปาณีของนายได้

“ไม่พอใจก็หยุดหายใจไปซะ”

เมธซนัน “….