ตอนที่ 121

เถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมพูดว่า “ที่ไหนกันครับ.. คิด ว่าคุณนายวิสิทธิ์เวชคงไม่ชอบทานอาหารฝรั่งมากกว่า นะครับ! พวกเราคนเมืองชยุตก็มักจะทานอาหารรสจัดกัน อยู่แล้ว ครั้งหน้าเปลี่ยนร้านอาหารกันนะครับ”

เพราะเขาเป็นคนที่มีประสบการณ์ต่อโลกใบนี้ และรู้จักแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้าเพื่อไม่ให้ทุกฝ่าย อึดอัด

ภรรยาของธามนิธิทานอาหารฝรั่งไม่เป็น นั่นก็ แสดงว่าเธอไม่ชอบทานจริงๆ

เพราะถึงยังไงเธอก็เป็นคนติดตามอยู่ข้างนายวิ สิทธิ์เวช อยากกินอาหารฝรั่งแต่ไม่มีปัญญากินได้ยังไง กัน?

ปาณีนั่งอยู่ข้างเถ้าแก่ร่างอ้วน ท้วม พบว่าหลัง จากที่ธามนิธิแนะนำตัวเธอว่าเป็นภรรยาของเขา ท่าที ของทั้งสองคนก็เปลี่ยนไป

แม้กระทั่งสาวสวยที่เธอถามถึงพิธีชงชาเมื่อครู่ที่ ไม่ยอมสนทนากับเธอ เพราะคิดว่าเสียเวลาถ้าคุยกับคน อย่างเธอที่ไม่รู้เรื่องชาเช่นนี้ ในเวลานี้ ท่าทีของเขาก็ เปลี่ยนไปไม่น้อย

เธอรินน้ำชาให้กับปาณี พูดว่า “ถ้าหากคุณนายวิ สิทธิ์เวชสนใจในพิธีชงชา ครั้งหน้าติดต่อดิฉันได้นะคะ”

ปาณีอมยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนพี่สาวคนนี้แล้วนะคะ”

“รบกวนที่ไหนกันคะ เกรงใจมากไปแล้วค่ะ” สาว สวยคนนี้ยิ้มได้อ่อนหวานมาก

ปาณีไม่ได้ตอบอะไร

แม้เธอจะไม่ได้พูด แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอโง่ แน่นอนว่าเธอรู้สึกได้อยู่แล้วว่าฝ่ายตรงข้ามดูถูกเธอเล็ก น้อยในตอนแรก

คุณอานี่ร้ายจริงๆ!

พูดตำแหน่งของเธอออกมา นี่ตั้งใจตบหน้าพวก เขาชัดๆ!

ไม่ว่าด้านไหนตัวเองก็สู้สาวสวยตรงหน้านี้ไม่ได้ เลย คุณอาไม่เพียงแต่ไม่รังเกียจเธอที่ทำให้เขาเสีย หน้าเท่านั้น แต่ยังแนะนำเธอให้คนอื่นรู้จักอย่างใจกว้าง อีก ทำให้ปาณีตื้นตันใจเล็กน้อย

อาหารมื้อนี้ แต่เดิมทั้งสองคนทำไปเพื่อจะเอาใจ ธามนิธิ ผลปรากฏว่า ตั้งแต่รู้ฐานะของปาณีแล้ว พวกเขา ก็เปลี่ยนทิศทางมาเอาใจปาณีทันที

ตั้งแต่เล็กจนโต ปาณีก็ไม่เคยถูกใครประจบ สอพลอขนาดนี้มาก่อน

เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตำแหน่งภรรยาของธามนิธิ นี้มีน้ำหนักมากแค่ไหน

แม้จะรู้ว่าครอบครัวของคุณอารวยมาก แต่ปาณีก็ ไม่ได้รู้จักธามนิธิมากนัก หลังจากผ่านเหตุการณ์ในวันนี้เหมือนเธอจะรู้สึกแล้วว่า คุณอาอาจจะเจ๋งมากกว่าที่เธอ คิดไว้นะเนี่ย!

จนถึงช่วงสุดท้ายของการทานอาหาร เถ้าแก่ร่าง อ้วนทัวมก็มอบจี้ที่ทำจากหยกขาว (หยกเหอเถียน) ให้ กับปาณี ก่อนหน้านี้ปาณีก็เคยศึกษาเรื่องหยก ดังนั้นจึงรู้ ว่าหยกชิ้นนี้มีมูลค่ามหาศาล เธอกล้ารับที่ไหนล่ะ

“ไม่ต้องค่ะ”

ถ้าเกิดว่ารับมา ธามนิธิยังต้องติดหนี้บุญคุณคน อื่นฟรีๆอีก เธอไม่อยากหาเรื่องให้กับธามนิธิ

แต่นิ้วมือเรียวยาวของธามนิธิกลับยื่นออกไปรับ หยกนั้นมา ธามนิธิเป็นคนมีสายตาที่เฉียบแหลม ดูออก ได้ว่าหยกชิ้นนี้สามารถพบเจอได้ แต่ไม่สามารถเรียก ร้องมาเป็นเจ้าของได้ เถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมยอมเอาหยก ชิ้นนี้ออกมา ก็ถือว่าเอาใจปาณีด้วยความจริงใจแล้ว

ธามนิธิไม่ได้เป็นคนชอบหยกแต่อย่างใด ปกติก็ ไม่ได้สนใจสิ่งของพวกนี้อยู่แล้ว แต่ว่า… เมื่อเขาเห็น คนอื่นเอาอกเอาใจปาณี ในใจเขาก็มีความสุขมาก

และยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากเขาตั้งใจซื้อของมีค่ามา ให้ปาณีโดยเฉพาะ ปาณีก็อาจจะไม่รับก็ได้

หยกชิ้นนี้ถูกออกแบบมาเพื่อให้สุภาพสตรีสวมใส่ ดูๆไปแล้วก็เหมาะกับปาณีมาก

ดังนั้น ของขวัญของเถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมนี้ มอบได้ ถูกใจเขาจริงๆ
เขาพูดว่า “ในเมื่อเป็นความหวังดีของคุณชรัณ ก็ รับไว้เถอะ!”

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อของเถ้าแก่ร่างอ้วน ทัวมนี้ ปาณีก็เพิ่งจะรู้ว่าเถ้าแก่ท่านนี้ชื่อคุณชรัณ ทันใด นั้นเถ้าแก้ร่างอ้วนท่วมนี้ก็รู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก

ไม่ง่ายเลยที่สามารถทำให้เสี่ยวิสิทธิ์เวชจดจำชื่อ ของเขาได้

ธามนิธินำจี้หยกไว้ในมือของปาณี ง่ายเหมือนกับ หยิบก้อนหินก้อนหนึ่ง และไม่กลัวเธอจะทำหายด้วย

ขณะเดียวกันก็พูดกับเถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมว่า :

“พรุ่งนี้เข้าไปที่บริษัทเพื่อไปคุยเรื่องสัญญาได้ เลยครับ”

เถ้าแก่ร่างอ้วนท้วมอึ้งไปชั่วขณะก็ได้สติกลับมา นี่ธามนิธิยอมร่วมงานกับเขาแล้ว!