ตอนที่382

นี่เขาต้องการของแบบนี้?

ชลิตพูดต่อ “คุณน้าอยากให้นายมีลูกสักคน เพื่อน

กันก็ช่วยได้แค่นี้แหละ

“ไปไกลๆซะ!”

หลังจากที่ชลิตออกไปปาณีก็รีบเข้ามาเห็นของวาง อยู่บนโต๊ะคิดว่าเป็นหมากฝรั่งเลยหยิบขึ้นมาดู “คุณอานี่ เป็นอะไรคะ? ”

ธามนิธิมองเธอที่ไม่รู้อะไรสักอย่างก็ยื่นมือไปเอามา “ไม่มีอะไร”

มีของกินอร่อยก็ไม่เอาให้ฉันกิน? ยังจะซ่อนไว้อีก?” ปาณีทำหน้าเบี้ยวหน้าบูด คุณอานี่ขี้เหนียวจริงๆ

โง่จริงๆ ตอนนี้นิธิรู้สึกไม่อยากคุย

อะไร

เขามองปาณีแล้วเปลี่ยนเรื่อง ชลิตไปแล้ว?” “คุณหมอชลิตกำลังคุยกับคุณแม่ที่ชั้นล่าง”

ปาณีเข็นธามนิธิขึ้นลิฟต์ลงไปชั้นล่างก็เห็นชลิตกำ ลังคุยกับคุณฐิติพรอยู่

เขาหันมามองธามนิธิแล้วยิ้มจากนั้นก็พูดกับคุณฐิติ พร “งั้นคุณน้าครับไว้คราวหน้าผมมาเยี่ยมอีกนะครับ” ตลกหรือไงถ้าตอนนี้ไม่รีบไปจะรอให้ธามนิธิหาคนมี ต่อยเขาหรือไง?

“งั้นนายไปทำธุระต่อเลยนะ” คุณฐิติพรยิ้ม

ตอนนี้เป็นคนก็ดูออกทั้งนั้นเพราะเรื่องที่ธามนิธิ สามารถมีลูกได้เลยทำให้คุณฐิติพรอารมณ์ดีขึ้น

เพราะว่าปาณีอยากกินปลาเผาตอนเย็นธามนิธิเลย พาเธอออกไปข้างนอก

ปกติงานยุ่งเวลาถึงวันอาทิตย์ปาณีเลยอยากอยู่แต่

บ้าน

ช่วงนี้งานหลักเธอทำแต่ในโซเชี่ยลปกติก็เลยไม่

ชอบออกบ้าน ก็เลยทั้งสองคนในวันหยุดแบบนี้มีน้อยครั้งมากที่จะ

ออกมากินข้างนอก

พึ่งนั่งลงไปไม่นาน นภันต์และส้มโอก็มา

“พี่สาว พี่เขยพวกเธอมากินข้าวที่นี่ด้วยหรอ!

พี่เขยสองคำนี้ทำให้ธามนิธิฟังแล้วรู้สึกสบายหูขึ้นก็ เลยมองนภันต์สบายตาขึ้น “นั่งสิ”

“สวัสดีค่ะคุณธามนิธิ” ส้มโอทักทายกับธามนิธิ

ธามนิธิตอบกลับไป

ปาณีมองทั้งสองคนที่ออกมาพร้อมกัน “พวกเธอมา กินข้าวด้วยกัน?”

ปกตินภันต์ก็ออกมากับรูมเมทหรือไม่ก็คนในทีมแข่ง แต่วันนี้เขาออกมากับส้มโอเลยทำให้เธออดคิดไม่ได้

ส้มโอ “ฉันบอกว่าอยากกินปลาเผาแล้วนภันต์บอกว่า ครั้งที่แล้วเคยมาฉันเลยให้เขาพามากิน”

ปาณีเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่ค่อยเข้าใจ “อย่างงี้ นี่เอง!”

เหตุผลนี้โคตรใสซื่อเลย! เธอเกือบจะเชื่อไปแล้ว

ปาณีพูดกับนภันต์ “นภันต์เธอระวังหน่อยนะผู้หญิงที่ อยู่ข้างเธอคนนี้มันกินคนเป็นนะ”

พูดอะไรของเธอเนี่ย?” ส้มโอมองบนใส่ปาณี ” อยู่ต่อหน้านภันต์เธอก็เป็นคนอ่อนโยนนะใช่ไหม?

อะไรคือเธอกินคนเป็น

นี่เธอน่ากลัวขนาดนั้น?

นภันต์ฟังพวกนี้ไม่รู้เรื่อง “อือ”

“.………… ส้มโอเกือบอ้วกเป็นเลือด

เธอสังเกตเห็นว่านภัสต์นี่ซื่อบื้อจริงๆ เขาอาจจะไม่ เข้าใจสิ่งที่ปาณีพูดเลยด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้ในสายตาเขาก็คงมีแต่เกมส์ถึงแม้อายุสิบ

เจ็ดปีแล้วแต่ดูเหมือนเขาไม่มีความเข้าใจคำว่าแฟนเลย มีผู้ชายชื่อบื่อแบบนี้อยู่ข้างตัว ส้มโอก็เครียดเช่นกัน

พอกินปลาเผาเสร็จ ปาณีไปเดินห่างช้อปปิ้งเป็น เพื่อนนภันต์ตอนนี้ฤดูหนาวแล้วแต๋นภันต์ยังใส่เสื้อบางๆ อยู่ดูเหมือนจะไม่มีเสื้อใส่แล้วแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ปาณีอยากอยู่เป็นเพื่อนเขาก่อนเลยให้ธามนิธิกลับ

ไปก่อน

ระหว่างนั้นพ่อของส้มโอก็เรียกเธอกลับไปแล้ว ปาณีพานภันต์ไปซื้อเสื้อแล้วมองนภันต์ “เธอคบกับ

ส้มโออยู่หรอ?”