ตอนที่616

คนของบ้านวิสิทธิ์เวชต่างก็ชอบถามพิธีกันทั้งนั้น

เห็นตามนิธิกำลังดื้อดึงถลำลึกไปในทางไม่ถูกไม่ควรไปหลง เสน่ห์ผู้หญิงที่ไม่มีเกียรติไม่มีศักดิ์ศรี ทำเอาคุณนายเยอซอร้อน ใจเป็นอย่างมาก

นลินพูดว่า : ” ให้หนูไปเรียกเหรอคะ ? น่าจะไม่ดีมั้งคะ ? ตอนนี้ชนกับธามนิธิเกลียดหนูเข้าไส้ พวกเขาคิดว่าตั้งแต่ตอน นั้นที่ธามนิธิเกิดเรื่อง หนูไม่สนใจใยดีเขา แต่แม่บุญธรรมก็รู้ดีว่า ตอนนั้นหนูกำลังเรียนอยู่เมืองนอก และหนูก็ไม่รู้จริงๆว่าเกิด อะไรขึ้นกับเขา คิดดูว่า หนูน่ะรักเขาขนาดนี้ ถ้าหนูรู้ว่าเขาเกิด เรื่องล่ะก็ทำไมหนูจะไม่กลับมา ? เป็นเพราะพ่อกับแม่หนู ท่าน กลัวว่าเรื่องนี้จะกระทบกับการเรียนของหนู ก็เลยปิดบังเรื่องนี้ เอาไว้ ทำให้หนูไม่รู้เรื่องของเขาเลย ”

” เห้อ ” คุณนายเยอชอถอนหายใจ : ” ที่พ่อแม่ของเธอทำ แบบนั้น ก็เพราะว่าหวังดีกับเธอ พวกเขามีลูกสาวแค่เพียงคน เดียวนี่นา พวกท่านคงกลัวว่าหากเธอรู้ว่าธามนิธิเกิดเรื่องแล้ว เธอจะเสียใจ ก็เลยต้องปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ แต่วิธีการแบบนี้ก็ ออกจะไม่ค่อยเหมาะสมสักเท่าไหร่ แต่เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วเธอ ก็อย่าคิดมากไปเลยนะ”

นลินพูดว่า : ” ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ถึงแม้เรื่องนี้จะเป็นฝีมือของ พ่อกับแม่หนู แต่หนูก็ต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้ด้วย หนูก็ทำผิดต่อยามนิธิ จนถึงตอนนี้หนูก็ได้แต่หวังว่าถ้าหนูมีโอกาส หนูก็จะ กลับไปอยู่กับเขาอีกครั้ง แต่ตอนนี้เขาดันไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เขาทำไมไม่มีความรับผิดชอบต่อตัวเขาเองล่ะคะ ? ”

“มันเป็นแบบนี้นะ ” คุณนายเย่อขอพยายามอธิบายรา มนิธิเป็นคนดี จะปล่อยให้ผู้หญิงแบบนั้นมาทำลายคนดีๆอย่าง เขาไม่ได้เด็ดขาด

หลังจากพูดคุยอยู่กับพลินได้ครู่หนึ่ง คุณนายเยอซอกให้คน ไปตามสามนิธิขึ้นมา

ภายในห้องเงียบสงัด มีเพียงเสียงกดแป้นพิมพ์คีย์บอร์ดของ

ปาณี และเสียงเดินหมากรุกของพวกเขาเท่านั้น ปาณีได้ยินเสียงคนเคาะประตู จึงลุกเดินไปเปิดประตู

คนรับใช้เห็นเธอ จึงถามว่า : “คุณธามนิธิอยู่ที่นี่หรือเปล่า

ครับ ? ”

เขาอยู่ที่นี่

ปาณีกำลังจะอ้าปาก เมธชนันได้ยินเสียงเลยรีบตอบทันควัน ” มีอะไรหรือเปล่า ? ”

คนรับใช้เดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะพูดกับพวกเขาว่า : ” คุณนายเยอซอ ให้มาเรียนว่า ท่านไม่ได้เจอคุณธามนิธินา นมากแล้ว เลยอยากเชิญคุณธามนิธิขึ้นไปคุยด้วยสักหน่อยนะ ครับ ”

ธามนิยเงยหน้าขึ้นมามอง : “ฉันรู้แล้ว
ธามนิธิกับคนในบ้านวิสิทธิ์เวชมีความคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี กับคุณนายเยอซอก็เหมือนกัน

เมื่อก่อนเขาก็เคยเป็นคู่หมั้นของนลิน และนลินก็เป็นลูก บุญธรรมของเธอด้วย ก็เลยทำให้ค่อนข้างคุ้นเคยกันดี และพูด คุยกันอยู่บ่อยๆ

ธามนิยบอกกับเมธะนั้นว่า : “เดี๋ยวกลับมาค่อยเล่นต่อ ”

เมธะนั้นรีบพูดเตือนเพื่อน : “นายก็รู้ว่าอาของฉันคอยโอนา นลินอยู่ตลอด ฉันเดาว่าอาของฉันน่าจะเรียกนายขึ้นไปคุยเรื่อง บ้านลินแน่ๆ ”

ดูเหมือนชนันจะติดเชื้อมาจากปาณีแน่ๆ เพราะตอนนี้เขาก็ เรียกนลิน มีสุวรรณ์ว่าบ้านหินตามเธอไปเสียแล้ว

ธามนิธิตอบรับคําเตือนของเพื่อน : “อืม”

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน เขาหันไปมองทางปาณี เธอบอกเขาว่า : ” ฉันต้องไปด้วย

เปล่า ? ”

คุณอาต้องออกไปพบปะผู้คน ปาณีเลยไม่รู้ว่าตัวเองต้องไปกับ เขาด้วยหรือเปล่า

ธามนิธิพูดกับเธอว่า : “เธอยังมีงานต้องท่าน ทำงานไปเถอะ นี่ก็น่าจะใกล้เวลากินข้าวแล้ว ”

เขาคาดการณ์เอาไว้ว่า คุณนายเยอชอคงจะไม่ค่อยปลื้มปาณีสักเท่าไหร่ จะดีกว่าถ้าไม่พาเธอไปโดนคนอื่นเสียดสีที่มแทงให้ ไม่สบายใจเปล่าๆ

อย่างน้อยก็หลบเลี่ยงไม่ให้เธอต้องถูกคุณนายเธอขอพูดให้ เจ็บชา ใจ

“อ๋อ ค่ะ ”

เขาไม่ให้เธอไป เธอก็ไม่ไป ปาณีเดินกลับมาที่หน้าจอคอม แล้ วก็ทํางานของเธอต่อ

บ้านที่คุณนายเยอชออาศัยอยู่ในตอนนี้ อยู่อีกอาคารหนึ่ง

เมื่อถามนิธิเดินเข้าไปในบ้านนั้น ก็ได้เจอทั้งคุณนายเยอ ซอและนลิน มีสุวรรณ์ เขารู้ทันทีว่า นี่คงจะเหมือนกับที่เมธชนัน พูดเอาไว้ไม่มีผิด

คุณนายเยอชอพูดกับเขา : “ธามนิธิ เข้ามาๆ น้าคิดถึง

จะแย่แล้ว ”

คุณน้า ไม่เจอกันนานเลยนะครับ ”

ธามนิธินั่งลงบนโซฟา

” ไม่เจอกันซะนาน เธอก็ยังดูสุภาพอ่อนน้อมไม่เปลี่ยนเลยนะ

“คุณนายเยอชอเห็นเขามาคนเดียว เลยแกล้งถามเขาว่า : ได้ยินว่าเธอพาแฟนมาด้วย ทําไมไม่พาด้วยล่ะ ?