ตอนที่ 614

ปากพูดกับเธอว่า : ” แล้วเธอรู้ชื่อของเขารึเปล่าล่ะ ? เดี๋ยวฉัน จะถามคนอื่นๆดู เผื่อเขาจะรู้จัก ”

ต่อให้ปาณีไม่รู้จัก แต่เมธะนั้นก็น่าจะรู้จัก

ก็ที่นี่มันบ้านของเขานี่ ถ้าอยากจะหาใครสักคนก็คงไม่ยาก เลยสักนิด

” ชื่อเหรอ ? หนูจ๋าชื่อเขาไม่ได้อ่ะค่ะ แต่หนูมีรูปเขา ” เธอ หยิบมือถือขึ้นมาเพื่อนๆ ดูรูป หาดูอยู่พักใหญ่ในที่สุดก็เจอรูปจน ได้ ” อยู่นี่ค่ะ นี่แหละเขา ”

ปาณีมองดูรูปในมือถือเธอ เป็นรูปที่เซฟมาจากในเนต ที่มุม ขวาล่างยังมีลายน้ำติดไว้อยู่เลย

ที่บังเอิญไปกว่านั้นก็คือ ผู้ชายคนนี้ เป็นคนที่ปาณีที่รู้จักเสีย

ด้วย

ปาณีเผลอปากพูดโพล่งออกมา : ” นี่มันคุณทัดธนนี่ ?

ผู้หญิงคนนี้มีรูปของคุณทัตธน แต่กลับไม่รู้จักคุณทัดธนอย่าง นั้น ?

มันจะไม่แปลกไปหน่อยเหรอ ?

” พี่รู้จักเขาด้วยเหรอคะ ? ” แววตาของปาณี ทำให้ผู้หญิงคน

นั้นรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก
ขณะที่ปากำลังจะอ้าปากพูดนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังลอดเข้า มา : “พลอย”

เมธะนั้นเดินเข้ามาพอดี โดยมีสาวรับใช้เดินตามมาด้านหลัง ตัวยอีกหนึ่งคน

เมื่อได้เห็นเขา หญิงสาวก็กระพริบตาปริบๆ ” พี่ชาย “

เมธะนั้นเดินไปหยุดอยู่เบื้องหน้าของหญิงสาว คิ้วของเขาเริ่ม ขมวดยังมองไปที่หญิงสาวแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปทางสาวใช้ที่ อยู่ข้างๆ : ” รีบพาตัวเธอกลับไปเลย วันนี้คนพลุกพล่านมาก ปล่อยให้เธอออกมาเพ่นพ่านอยู่ข้างนอกแบบนี้ ถ้าเกิดเรื่องยุ่งๆ ขึ้นมาจะทำยังไงหะ ?

สาวใช้รีบพยักหน้ารับคำทันที “ได้ค่ะ ”

สาวใช้เดินมาคว้ามือหญิงสาวไว้ ” คุณหนู พวกเรากลับเข้า ห้องกันเถอะค่ะ ”

หญิงสาวที่ถูกเมธชนั้นเรียกชื่อว่าพลอย ยังคงไม่ลดละที่จะส่ง สายตามาทางปาณี ” พี่คะ ถ้าพี่เจอเขา อย่าลืมบอกให้เขามาหา หนูด้วยนะคะ ” 11

อืม ได้จ้ะ ” ปาณีได้เห็นแววตาของเธอ ก็อดไม่ได้ที่จะ ตอบรับเธอไป

เมธชนันเอามือลูบๆหน้าผากตัวเอง มองดูสาวใช้พาหญิงสาว คนนั้นเดินจากไป จากนั้นจึงหันมาทางปาณี ” เธอคือน้องสาวฉัน เอง สมองเธอมีปัญหานิดหน่อย สติไม่ค่อยสมประกอบ เธอก็อย่าถือสาเลยนะ”

พอได้ฟังที่เขาพูดว่าสมองเธอมีปัญหา ปาณีจึงเข้าใจแล้วว่า ทําไมเธอถึงได้รู้สึกว่าหญิงสาวคนนั้นดูแปลกๆ ปาณีมองไปที่เมยชนัน ก่อนจะถามเขาว่า : ” เธอป่วยเหรอคะ ? ”

เมธขนันตอบ : ” เธอป่วยมาหลายปีแล้ว ถ้าเธอพูดอะไรไป ก็อย่าไปถือสาเธอเลยนะ อีกอย่าง ที่เธอเห็นน่ะ เธอไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ เธออายุ 23 แล้ว ”

อายุ 23 ……

ปากคิดว่าเธอดูเหมือนอายุแค่สิบกว่าปีเท่านั้นเอง

แต่นี่ก็ถือเป็นเรื่องส่วนตัวภายในครอบครัว เธอจึงไม่ได้ถาม อะไรมาก

เมธนันพาเธอกลับเข้าไปด้านใน ก็ได้เห็นธามนิธิกำลังคุยกับ คนนั้นคนนี้อยู่

คนที่ธามนิธิรู้จักที่นี่ มีเยอะกว่าที่เมืองชยุตมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มาในวันนี้ ส่วนใหญ่ก็เป็น กัลยาณมิตรของจอมพลนรเทพทั้งนั้น และทุกคนก็ทราบดีว่า เมื่อ ก่อนธามนิธิเป็นคนที่ท่านจอมพลรักใคร่เมตตามากที่สุด ดังนั้น คนที่เข้ามาพูดคุยกับเขาต่างก็ให้ความเคารพ และให้เกียรติเขา อยู่เสมอ
เห็นเขากำลังยุ่งๆ ปาณีเลยไม่เดินเข้าไปหา แต่เธอกลับเดิน ไปหาอะไรอร่อยๆกินแทน

เมธพนันในฐานะเจ้าภาพ จึงคอยเชื้อเชิญต้อนรับเธอเป็น อย่างดี “กันตามสบายนะ อยากกินอะไรก็กินได้เต็มที่เลย ”

” ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้วนะ ” ปาณีหยิบเค้กขึ้นมาขึ้น หนึ่ง เริ่มต้นกันอย่างเพลิดเพลิน

เมธะนั้นยืนอยู่ข้างๆเธอ เขาตัวสูงกว่าเธอเกือบเท่าตัว ” ได้ยินว่า เธอโดนพ่อฉันไล่ตะเพิดออกจากห้องเหรอ ? “

” ปาณีถลึงตามองเขา คิดว่าทำไมเขาถึงมาถามแบบนี้ อีกคนละ ” ทําไมคุณเป็นเหมือนบ้านลินเลยล่ะ อยากจะมาหัว เราะฉันรึไง ? ”

“บ้านดิน ? ” เมธชนันอึ้งไปชั่วครู่ แล้วก็เข้าใจละว่าเธอน่า จะหมายถึงนลิน มีสุวรรณ์ จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมา ” นี่เธอ เรียกเค้าว่าบ้านลินอย่างนั้นเหรอ เค้าแก่ขนาดนั้นเลยรึไง ? ถ้า เธอมาได้ยินสงสัยโกรธตายเลย ”

ปาณีพูดว่า : ” ก็ฉันเรียกธามนิธิว่าคุณอา และถ้าฉันเรียก เธอว่าบ้านลิน ก็คงไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย ? “