ตอนที่307

ปาณี ใช่ค่ะ

ถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าเวทัสจะเอานภันต์เข้าทีมแข่งของเขา

ไปทำไม

“งั้นก็ดีแล้วนะ ให้เวทัสดูแลเขาหน่อย”

เวทัสที่ก้มหัวกินน้ำซุปอยู่กับยกหัวขึ้นตอบแทรก “มีแต่เขาที่ดูแลผม

ทั้งนั้น”

“งั้นเธอก็คงอวดดีสินะ” จันวิภามองบนใส่เขา “น้องชายของปาณีน่า จะอายุน้อยกว่าเธอ”

“อือแต่ว่าสกิลการเล่นของเขาใช้ได้”

“งั้นพวกเธอก็สนิทกันก็พาเขามาเล่นที่บ้านหน่อยสิ ฉันเคยเจอเขา มาก่อนรู้สึกเขาก็ดีนะ”

เวทัส อือ”

ตอนที่พวกเธอกำลังคุยเรื่องของนภันต์ก็มีแค่ธามนิธีที่อยู่เงียบๆ

แล้วกินข้าว ความสัมพันธ์ของเขาและนภันต์ยังไม่สนิทกันมีแค่เมื่อวานนภันต์ มาทานข้าวที่บ้านก็ยังไม่มีโอกาสได้คุยหลายประโยคเลย

นิสัยธามนิธิเย็นชาแถมอายุมากกว่าอีกก็เลยไม่มีเรื่องอะไรให้คุย กับนภันต์

อยู่ๆก็รู้สึกในใต้โต๊ะมีมือหนึ่งยื่นเข้ามาจับกุมมือเขาไว้ ธามนิธิยกหัวขึ้นมองปาณีเพราะว่าอยู่ในบ้านฝามือเธอเลยร้อนนิด

นึ่ง

เขามองเธอที่ไม่กินข้าวดีๆแล้วยังมาหยอกเขาอีก?

ปาณีพูดอย่างขอ “คุณอาคะถ้าว่างๆเดียวฉันให้นภันต์มากินด้วย กันเองดีไหมคะ?”

รามนิธิค่อยพบว่านี่ปาณีอยากให้ความสัมพันธ์ของเขาและนภันต์

สนิทขึ้นนี่เอง เขาตอบ ข้อ

“งั้นคุณอาว่างตอนไหนคะ?”

“เธอตัดสินใจเลย เธอนัดเวลามาถึงแม้เขาไม่ว่างก็จะหาเวลามาให้

ปาณี งั้นไว้ฉันไปคุยกับนภันต์อีกทีนะคะ”

ได้

อีก เวทัสที่นั่งอยู่ข้างๆมองการกระทำของทั้งสองคนนัยน์ตาก็ยิ่งดำไป

พรุ่งนี้ช่วงเช้าไม่มีเรียนพอกินข้าวเสร็จเวทัสกีกลับบ้านไปพร้อมจัน

วิภา

ไม่มีเวทัสมายุ่งในบ้านก็เงียบสงบ หลังอาบน้ำเสร็จปาณีก็ไปนอน ในอ้อมกอดของธามนิธิยกมือถือขึ้นส่งข้อความให้นภันต์ก็ได้ยินเสียงธา มนิธิ “สุขภาพดีขึ้นหรือยัง?”

“ยัง….เลยคะ” ปาณีพูดอย่างหมดความมั่นใจ

อยู่ๆมาเป็นห่วงสุขภาพของเธอ เธอก็ไม่ใสชื่อจนคิดแค่ว่าเขามา ถามเรื่องเป็นหวัดของเธออย่างเดียวหรอก

มีแปดส่วนที่เขาคิดเรื่องนั้นอีกแล้ว…

ธามริธิขมวดคิ้ว ช่วงนี้เธอพูดแบบนี้ทุกคืนก็เริ่มทำให้เขาเกิดความ สงสัยขึ้นมา “ทำไมยังไม่หายดีอีก? จะให้ฉันตรวจดูหน่อยไหม?”

ตรวจ?

จะตรวจยังไง?

ในสมองของปาณีก็มีภาพที่ไม่สามารถบรรยายได้ปรากฏขึ้นมา เธอรีบตอบกลับไปอย่างตกใจ “ไม่ใช่….ฉัน….ประจำเดือนฉันมา!”

ธามนิธิมองเธอ “อ่อ”

ดูเหมือนไม่ดีใน!

แน่นอนสิให้ดีใจกับผีล่ะ สิ

ปาณีเห็นหน้าผิดหวังของเขาก็รีบอ้อน “ฉันก็ไม่มีวิธีแก้ไขสักหน่อย ไม่งั้นให้ฉันจุ๊บคุณอามาชดเชยสักหน่อย?”

ธามนิธิมองเธอที่อยู่ในอ้อมกอด กินเนื้อไม่ได้แต่โตนเธอจับสักที….

ก็ได้อยู่!

ปาณีเห็นเขาไม่ปฏิเสธก็ยกหัวขึ้นหอมแก้มเขาหนึ่งที

ธามนิธิทำเสียงต่ำัหอมแก้ม?”

ราวกับมีความคิดเห็นมากกับเรื่องนี้

“งั้นคุณอาอยากทำอะไร?” ปาณี “ถ้าคุณอาทนไหวฉันก็ไม่ว่าอะไร

นะคะ

ก็ถ้าทำให้ไฟลุกมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับเธอสักหน่อย

ธามนิธิ

ช่างเถอะๆ!

“นอนได้แล้ว”

ปาณีถือโทรศัพท์ไว้ “รออีกแป๊บนึง นภันต์ยังไม่ตอบข้อความของ

ฉันเลย”

ธามนิธิกอดเธอไว้หัวของเธอชนกับคางของเขาทั้งสองคนดูสนิท สนมกันมาก

ช่วงนี้อากาศหนาวตอนกลางคืนกอดกันนอนแบบนี้มันก็รู้สึกอบอุ่น ไปอีกแบบ

ปาณิร่างกายเย็นง่ายและกลัวหนาว ฤดูหนวที่ผ่านมาแค่พึ่งเข้าฤดู แล้วก็นึกไปถึงฤดูหนาวอีกหลายเดือนข้างหน้าก็รู้สึกไม่สบายแล้ว