ตอนที่ 100

แม้ว่าฝนสิริจะไม่ตกลง แต่เรื่องแต่งงานคือความ ตั้งใจของธามนิธิ ก็ยังคงต้องดำเนินต่อไป และแน่นอน ว่าจันวิภาก็ยังคงรับผิดชอบดูแลจัดการเรื่องนี้ต่อ

เวทัสมองไปยังแม่ที่ลำเอียงอย่างมากของเขา “แม่ สรุปแล้วผมเป็นลูกชายแม่ หรือเขาเป็นลูกสาวแม่ กันแน่เนี่ย?”

ปกติเธอไม่ได้เป็นทำตัวเป็นเด็กอย่างนี้ วันนี้กลับ

อดไม่ได้ที่จะคัดค้าน

จันวิภาตอบโดยไม่ได้มองเขาด้วยซ้ำ “ถ้าแม่จะมี ลูกสาว แล้วเกี่ยวอะไรกับลูกล่ะจ๊ะ?”

จันวิภาอยากได้ลูกสาวมาตลอด แต่ว่า พ่อของ

เวทัสไม่เห็นด้วย เขารู้สึกว่ามีลูกชายคนหนึ่งแล้ว ยังมี

ลูกสาวอีกคนเป็นการสิ้นเปลืองพลังงาน

และยิ่งไปกว่านั้น ขณะที่จันวิภาคลอดเวทัสนั้น เทคโนโลยีด้านการแพทย์ไม่ได้ก้าวหน้าเหมือนตอนนี้ ตอนนั้นประสบปัญหาคลอดยาก เกือบเอาชีวิตไม่รอด พ่อของเวทัสจึงจำเรื่องนี้ฝังใจ ไม่ยอมให้ภรรยารับความ เสี่ยงแบบนี้อีก

ดังนั้น ในบ้านจึงมีเวทัสเป็นลูกคนเดียว พลังกาย และใจทั้งหมดของสามีภรรยาคู่นี้ก็ใช้ไปกับลูกคนนี้

เวทัสเห็นความสนใจทั้งหมดของแม่เธออยู่บนตัว ปาณี จึงเดินออกไปอย่างโมโห
ปาณีมองเวทัสด้วยหางตาแวบหนึ่ง เห็นเขาเป็น แบบนี้ ไม่สงสารเขาเลยแม้แต่น้อย

ปาณีกับจันวิภาเลือกแหวนแต่งงานจนเสร็จ แหว งวงนี้ขายความคิดสร้างสรรค์ ต้องใช้บัตรประจำตัว ประชาชนของฝ่ายชาย ทั้งชีวิตนี้สามารถสั่งทำได้แค่วง เดียวเท่านั้น

หลายครั้งที่จันวิภาดูเป็นผู้หญิงแกร่ง แต่อีก หลายๆครั้งก็คนเป็นที่ใช้ความรู้สึก ชอบสิ่งของโรแมน ติกพวกนี้ ดังนั้น จึงเลือกแหวนวงนี้ในบรรดาแบรนด์ ทั้งหมด

หลังเลือกแหวนแต่งงานเสร็จ ปาณีก็นั่งอยู่บน โซฟา กำลังมองหน้าจอมือถืออยู่

ติรยาได้ส่งข้อความมาให้เธอ ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ โดนจันวิภาว่ากล่าวตักเตือนไป หลายวันนี้ติรยาก็ไม่ออก มากระโดดโลดเต้นเลย

เวลานี้กลับส่งข้อความมา ปาณีรู้สึกประหลาดใจ เล็กน้อย

เธอเปิดอ่านข้อความ ติรยาส่งมาว่า : “สุดสัปดาห์ นี้ฉันกับเวทัสจะไปเที่ยวเมืองต้าหลี่”

ยังแนบตั๋วเครื่องบินมาด้วย

เมื่อนานมาแล้ว ตอนที่ทั้ง 3 คนยังเป็นเพื่อนกัน พวกเขานัดกันว่าถ้ามีโอกาสจะออกไปเที่ยวด้วยกัน แต่ว่าในตอนนี้ มีเพียงเขากับเวทัส.

เรื่องครั้งก่อนทำให้ติรยารู้สึกไม่ได้รับความเป็น ธรรมมาก แต่ฝ่ายตรงข้ามเป็นน้าของเวทัส เธอจึงไม่ กล้ามีปัญหาด้วย

สิ่งที่เธอทำได้ในตอนนี้ มีเพียงใช้เรื่องพวกนี้ยั่ว โมโหปาณีเท่านั้น

เพราะยังไงทั้ง 3 คนก็คบกันมาตั้งนาน ติรยารู้จัก ปาณีดีมาก เป็นไปไม่ได้ที่ในใจของปาณีจะไม่มีเวทัสอยู่ เลย

ดังนั้น เธอจะแสดงให้เห็นว่าตัวเองมีความสุข มากกว่าปาณี มีเพียงอย่างนี้ เธอถึงจะสบายใจมากขึ้น

“ยินดีด้วย” ปาณีพิมพ์สามคำนี้ตอบกลับไป

ไม่ยอมรับไม่ได้เลยว่าติรยารู้จักเธอมากจริงๆ เห็นสิ่งพวกนี้แล้ว เธอรู้สึกเศร้าเล็กน้อย ไม่ได้เป็นเพราะ ว่าเธอยังไม่ลืมเวทัส แต่เป็นเพราะว่า….

ถ้าหากไม่มีเธอตั้งแต่แรก ติรยาก็จะไม่มีทางคบ กับเวทัส

แต่ในตอนนี้ ติรยาเหยียบเธอเพื่อขึ้นไปยังจุดที่ เธอต้องการแล้ว กลับมาอวดเธอต่างๆนาๆ คิดๆแล้ว เป็น เรื่องที่ทำให้คนรำคาญมากจริงๆ

แต่ว่า เธอก็ไม่สามารถห้ามเวทัสคบกับติรยานี้!

ติรยายิ้มมุมปาก “เธอก็ไม่เลวเลยนิ! เพราะยังไง เธอก็มีคุณอาธามนิธิอยู่แล้ว ขอให้เธอมีความสุขในการแต่งงานนะ”

ประโยคนี้ของติรยา เห็นได้ชัดเลยว่ามีความ ประชดแอบแฝงมาด้วย

ไม่ว่าธามนิธิจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็ยังคงเป็นชาย พิการอยู่วันยังค่ำ ไม่ใช่คนที่มีอำนาจในการทหารที่มี อำนาจสั่งการเรียกลมเรียกฝนได้เหมือนเมื่อก่อน

ส่วนเขากับเวทัสนั้น อนาคตยังอีกยาวไกล ไร้ขีด

จำกัด

หลังจากที่ติรยาอวดปาณีจนเสร็จ ก็ส่งข้อความ ไปให้เวทัสว่า : “ฉันจองตั๋วเครื่องบินไปเมืองต้าหลี่แล้ว นะ เช้าวันเสาร์ นายจะไปสนามบินโดยตรงเลย หรือว่า ให้ฉันไปค้างที่บ้านนายก่อนวันเดินทาง แล้วเราค่อยไป พร้อมกัน?”