ตอนที่ 567

เธอยกมือขึ้นวางลงบนหัวเขาและไม่ได้รับปลุกเขาตื่น

เห็นเขาแบบนี้น่าจะเหนื่อยแล้วมั้ง? ไม่งั้นก็คงไม่หลับเร็วขนาดนี้

ธามนิธินอนไปสักพักปิดตาขึ้นมาก็พบว่าปาไม่ได้ทำงานอยู่ แถมยังนั่งเล่นโทรศัพท์บนเก้าอี้ให้ตัวเองจึงเธอไว้

เขากอดแขนของเธอไว้ด้วย ทำงานเสร็จแล้วหรอ?”

“อือ” ปาณีบอก “ฉันเตรียมตัวนอนแล้ว”

เห็นเขาตื่นเธอก็เก็บโทรศัพท์ที่จริงไหลเธอเมื่อยมากและวันนี้ เธอก็เหนื่อยมาก

ลุกขึ้นแล้วพูดกับธามนิธิ “คุณอากลับไปได้แล้วใช่ไหม?”

ก็โดนธามนิธิกอดจากด้านหลังแล้วคว่ำลงบนเตียง

“ธามนิธิ” เวลาปาณ์จริงจังก็จะเรียกชื่อเขา

ธามนิธิกดแขนเธอไว้หน้าผากติดกันแล้วมองหน้าเธอใกล้ๆ จูบจมูกเธอเบาๆ “ให้ฉันกอดแป๊บเดียวแค่แป๊บเดียว

“….” เห็นสายตาอ่อนโยนของเขาก็ทำให้ปาณีใจอ่อนนอน อยู่บนเตียงมองเขาไม่ได้ขยับ

แต่ว่าผู้ชายที่บอกว่าจะกอดแป๊บเดียวก็ฉวยโอกาสนี้มาจูบปากเธอ

“นี่คุณอาจะไปหรือไม่ไปเนี่ย?” ปาณีที่โดนเขาขึ้นคล่อมไว้ พูดออกมา

นี่ผู้ชายคนนี้คงไม่ผิดสัญญาหรอกมั้ง?

ถามนิธิ “ไปแต่ว่าอยากคุยกับเธอหน่อย

เมื่อกี้เธอยังอยู่เขาเลยอดใจไว้ไม่พูดอยากรอให้เธอทำงาน เสร็จแล้วค่อยคุยกับเธอดีๆ

ปากกระพริบตามองผู้ชายที่อยู่หน้าเธอแล้วผ่อนคลายลง “แล้วคุณอาอยากคุยอะไร?”

ธามนิธิถาม “วันนี้ไปดูที่เขาแข่งกันเป็นยังไงบ้าง?

“ก็ดีอยู่” ปาณีบอก “แฟนคลับพวกเขาเยอะดีคุณอาว่าแปลก ไหม? เมื่อก่อนตอนนภัส บอกอยากเป็นนักกีฬาอีสปอร์ตพวก เรารู้สึกว่าเขากำลังล้อเล่นอยู่แต่ไม่คิดว่าเขาจะทําความฝันตัว เองสําเร็จ”

สายตาของธามนิยมองเธออย่างอบอุ่นฟังปาณีที่คอยเล่าเรื่อง วันนี้ให้เขา

สายตาอ่อนโยนราวกับสายน้ำล้อมรอบตัวเธอไปหมด

คุยกับธามนิธิไปสักพักปาณีเห็นเขายังกอดตัวเองไว้ก็ถาม “คุณอาจะไปหรือยัง?”

“รู้สึกไม่ค่อยอยากไป
“คุณอาขี้โกหก” ปาณีบ่น “เมื่อกี้บอกแล้วไงว่าจะไป

“งั้นเธอจับฉันหนึ่งที่ฉันจะไป” ตั้งแต่ที่พวกเธอหย่ามีแต่เขา เป็นคนเริ่มก่อน

ปามองธามนิธิไม่ได้มีท่าทีอะไร

ถึงแม้ในใจอยากจูบเขาเหมือนเมื่อก่อนแต่อ้อนเขาอย่างเต็ม แต่เธอก็ต้องพยายามควบคุมตัวเอง

ธามนิธิเร่ง “เร็วหน่อยสิ”

ปาณีเอาเขาไม่อยู่เลยยกหัวขึ้นหอมแก้มเขา

ปากนุ่มๆแตะลงบนแก้มตัวเองธามนิยมอย่างพอใจ “ปาณี เด็กดีพรุ่งนี้กลับพร้อมฉันไหม?”

“ฉันจองตั๋วกลับพร้อมโมรีแล้ว” จะทิ้งโมรีแล้วให้ตัวเองกลับ

กับธามนิธิก็ไม่ดี!

นี่มันเพื่อนไม่จริงใจ

ธามนิธิ “ได้งั้นพอกลับไปถึงกลางคืนพวกเราไปกินข้าวด้วย

ปาณิพยักหน้า “อือ”

“นอนเลย” ธามนิธิปล่อยตัวเธอแล้วนอนลงข้างเธอ “เห็นเธอ

หลับแล้วฉันค่อยกลับ

ปาณีบอก “ถ้าเกิดคุณอาไม่ไปล่ะ?”
รู้สึกว่าคำนี้ของเขาแอบแฝงนัยไว้ลึกไม่รู้ว่าค่ไหนจริงค่ไหน

ปลอม

ยามนิธิบอก “งั้นฉันไม่ไปแล้ว”