ตอนที่ 74

ธามนิธิลูบหัวเธอเบาๆ พูดด้วยความรักใคร่เอาใจ ใส่ว่า “คราวหน้าถ้าพี่ให้เธอทำอะไรอีก เธอก็อย่าไปฟัง เขาล่ะ เขาก็หาเรื่องใส่ตัวอยู่อย่างนั้น ก็ไม่รู้ว่าไปเอา ตำหรับยามาจากไหน หลอกคนทั้งนั้น”

“หลอกคนหรอคะ?” ปาณีไม่ค่อยจะเชื่อ เห็นพี่ สาวจริงจังขนาดนั้น เธอก็คิดว่าจะเชื่อถือได้ซะอีก แน่นอนสิ! ฉัน

ธามนิธิพูดอย่างเอาจริงเอาจังว่า ” กินจนจะอ้วกแล้ว ไม่เห็นผลเลยแม้แต่น้อย ถ้าครั้ง หน้าเธอเอามาอีก เธอก็กินแทนฉันเลยละกัน!”

พอได้ยินว่ากินยา ปาณีก็รีบสายหัว “. ขม ขนาดนั้น หนูไม่อยากกิน”

แม้เธอจะเป็นนักกิน แต่กลัวขมมาก โดยเฉพาะยา

จีน

มองไปทางเธอที่ทำท่าทางกลัวขนาดนั้น ธามนิธิ หัวเราะออกมา พูดอย่างตัดพ้อว่า “งั้นเธอยังเต็มใจให้ ฉันกินอีก? เสียดายที่ฉันเอ็นดูเธอขนาดนี้จริงๆ!”

.” พอได้ยินเขาพูดแบบนี้ ปาณีรู้สึกวาตัวเอง ใจร้ายจริงๆ พูดว่า “ก็ได้ คราวหน้าหนูจะไม่เอามาแล้ว

ค่ะ”

ธามนิธิถึงจะพยักหน้าอย่างพอใจ ส่งถ้วยยาให้ เธอ “เอาถ้วยลงไป คืนให้พี่”
จันวิภายังรอข่าวดีอยู่ข้างล่าง เห็นปาณีเดินลงมา จึงรีบถามว่า “เป็นยังไงบ้าง? เขาดื่มไหม?”

“ไม่ค่ะ” ปาณีสายหัว “คุณอาบอกว่ายานี้ไม่ได้ผล คราวหลังไม่ต้องต้มให้เขาอีก” “เขายังไม่ทันได้กินเลยรู้ได้ไงว่ายาไม่ได้ผล?

เธอไม่ได้เกลี้ยกล่อมเขาเลยทำไง?” จันวิภาขมวดคิ้ว แต่

เดิมคิดว่าปาณีเป็นคนเอาไปให้จะได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่านี้

ซะอีก!

ปาณีตอบว่า “หนูเกลี้ยกล่อมแล้วค่ะ แต่คุณอาไม่ ฟัง”

ไม่เพียงแต่ไม่ฟังเท่านั้น ยังดูเธอชุดใหญ่อีกด้วย แม้จะไม่อยากล่วงเกินจันวิภา แต่เขายิ่งไม่อยาก ทำให้คุณอาไม่พอใจ

จันวิภาพูดว่า “เขาคนนี้หัวแข็งจริงๆเลย”

ปาณีอุดไม่ได้ที่จะเข้าข้าง “ยาขมเกินไปค่ะ แค่ ดมหนูยังไม่ไหวเลย หนูว่าอย่าให้คุณอากินเลยนะคะ”

“ฉันก็ทำเพื่อหวังดีต่อเขาไม่ใช่หรอ?” จันวิภา รู้สึกว่าการทุ่มเทของตัวเองสูญเปล่า “ถ้าเขาไม่ดีขึ้น พวกเธอก็จะไม่เอาลูกแล้วรึไง เธอไม่ถือสาแต่พ่อแม่ ถือสานะ”

กลับมาสู่หัวข้อนี้อีกแล้ว….

ปาณีตอบว่า “หนูอายุยังน้อยค่ะ ไม่รีบร้อนค่ะ” เธอยังไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัยเลย มีลูกตอนนี้คงไม่ใช่มั้ง!

จันวิภามองไปยังท่าทางที่จริงจังของปาณี ยิ้มพูด ว่า “โอเค เธอไปพักก่อนละกัน! เดี๋ยวฉันจะลองคิดหาวิธี อื่นดู”

“วิธีอื่น?” ปาณีรู้สึกว่ามีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก

ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าวิธีที่พี่คิดออกมา ถึงไม่ค่อยดีกับเธอนักล่ะ?

จันวิภามองดูเวลา “ถึงเวลาฉันค่อยบอกเธอนะ วันนี้ฉันต้องกลับแล้ว ลูกชายฉันส่งติรยากลับบ้านจนถึง ตอนนี้ยังไม่กลับมาเลย ไม่รู้ว่าไปทำอะไรถึงนานขนาด นั้น ฉันต้องไปตามหาเขาสักหน่อย!”

หลังจากได้ยินติรยากับเวทัส ปาณีก็ไม่ได้พูด อะไร

เพียงแต่ไม่คิดเลยว่า เวทัสจะดีกับติรยาขนาดนี้ ถึงขั้นรู้แล้วว่าติรยาใส่ร้ายเธอ เขาก็ยังจะคบกับดิรยา ต่อ?

ปาณีกลับไปถึงชั้นบน ไวยาตย์กับธามนิธิกำลัง คุยเรื่องงานกันอยู่ เสียงเรียกเข้ามือถือของเธอดังขึ้น กลัวว่าจะรบกวนพวกเขา ดังนั้นจึงเข้าไปรับสายใน ห้องน้ำ

“พี่ พรุ่งนี้ว่างไหม? เราไปกินข้าวกัน!” สายจากน ภันต์
แม้จะมีความเห็นต่อพ่อแม่ แต่ว่า นภันต์ก็ดีกับเธอ

มาก

ท่าทีของปาณีก็ดี “นายอยู่ในเมืองชยุตหรอ?”

“อั้ม ทีมของเรามีการแข่งขันออนไลน์”

“แข่งเสร็จแล้วหรอ?”

“อย่าพูดถึงมันเลย แพ้ตั้งแต่รอบที่ 2 แล้ว” นภันต์พูด “พี่จะไม่เลี้ยงข้าวเป็นการปลอบใจน้องชายสุด ที่รักของพี่หน่อยหรอ? เราไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ”