ตอนที่ 70

“ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอก” จันวิภากล่าว “จะ ขอบคุณ ก็ขอบคุณเขาสิ!

เธอมองธามนิธิแวบหนึ่ง เพราะว่าเขาเชื่อใจปาณี ดังนั้น พวกเขาจึงเชื่อใจตามไปด้วย

สายตาของปาณีตกอยู่บนตัวของธามนิธิ แต่ไม่ ได้ขอบคุณเขาแต่อย่างใด

เขาเรียกกิยามา แสดงให้เห็นว่าเขาไม่เชื่อใจ เธอ ถ้าหากพี่สาวไม่ได้ยืนอยู่ข้างเธอ ถ้าหากว่าเธอไม่ ได้อัดเสียงไว้ ไม่รู้ว่าวันนี้ตัวเองจะเป็นอย่างไรบ้าง!

คิดถึงจุดนี้ ปาณีก็โกรธ ดังนั้น เขาจึงไม่สนใจคุณ อาแล้วเดินออกไปเลย..

ธามนิธิ ”

ปาณีเดินเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ มองไปยังตัว เองในกระจก มีแรงกระตุ้นที่อยากร้องไห้สักยกใหญ่ แม้ว่าจะเป็นกระต่ายตื่นตูมไปเองก็ตาม แต่ว่า แผนการ ของติรยานั้นเกิดขึ้นบ่อยมากจนยากที่จะป้องกัน บวกกับ การหนุนหลังของเวทัส ปาณีรู้สึกเสียใจมากจริงๆ

โดยเฉพาะสองคนนั้น เคยเป็นคนที่สำคัญมากใน ใจเธอ

การหักหลังซ้ำๆนี้ สำหรับเธอแล้ว คือการโจมตี อย่างหนัก
“ปาณี มานี่หน่อย ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”

ปาณีเพิ่งออกจากห้องน้ำ ก็ถูกจันวิภาเรียกตัวไป ปาณีนิ่งไปสักพัก จากนั้นก็เดินตามจันวิภาเข้าไป ในห้องอาหาร

จันวิภานั่งลงบนโต๊ะอาหาร ปาณีเดินมาพร้อมกับ ถามว่า “พี่หาหนูมีธุระอะไรหรอคะ?”

แม้ตอนอยู่ในบ้านจันวิภาจะเป็นคนอ่อนโยนมาก แต่ก็เต็มไปด้วยพลังของหญิงแกร่งที่สั่งสมมาจากการ ทำงานมาหลายปี

ชวนเธอคุยเป็นการส่วนตัว ปาณียังมีความตื่นเต้น เล็กน้อย

คงไม่ใช่เรื่องเมื่อครู่ยังไม่จบใช่ไหม?

จันวิภาหัวเราะที่เห็นปาณีตื่นเต้นขนาดนี้ “นั่งสิ ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น ที่เรียกเธอมาไม่ได้จะดูด่าอะไร”

ต้องรู้ว่าปกติอยู่บ้านเธอจะคงภาพพจน์ที่อ่อนโยน มาก แต่วันนี้กลับเป็นคนเข้มขรึมต่อหน้าติรยาขึ้นมา

น่าเกลียดชังจริงๆ เป็นเพราะธามนิธิคนเดียว ถึง ขั้นเอาเรื่องแบบนี้ให้เธอจัดการ ทำลายภาพพจน์อ่อน โยนของเธอหมด

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีค่ะ” ปาณีรู้สึกโล่งใจ เธอนั่งลง จันวิภาให้แม่บ้านนำของว่างมาให้เธอ “ทานสิ ซื้อมาให้เธอโดยเฉพาะ”

“แบบนี้ไม่เกรงใจแย่หรอคะ?” ปาณีเซ็ง แม้เธอจะ เป็นนักกิน แต่เธอก็ไม่ได้เป็นหมูนะ!

เธอรู้สึกว่า ทันทีที่กลับถึงบ้านวิสิทธิ์เวช พวกเขา ก็เลี้ยงดูเธออย่างกับเธอเป็นหมูน้อยตัวหนึ่ง

จันวิภายิ้ม “จะเกรงใจทำไม”

เธอหยิบขนมขึ้นมาทานเองหนึ่งชิ้น “อร่อยจริงๆ นะ ลองชิมดู”

.” ปาณีจึงต้องหยิบขนมขึ้นมาชิมดู

สำหรับปาณีแล้ว ข้อดีของบ้านวิสิทธิ์เวชก็คือ มี ของที่ทานยังไงก็ไม่หมด

จันวิภาเห็นปาณีที่ทานอย่างเอร็ดอร่อย จึงฉวย โอกาสถามว่า “ปาณี เธอกับธามนิธิ มีอะไรอย่างนั้นกัน ไหม?”

“อย่างนั้น?” ปาณีมองจันวิภาอย่างไม่เข้าใจ “คือ อะไรคะ?”

จันวิภาเห็นว่าเธอไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองใบ้ จึงรีบ ร้อนพูดว่า “ก็คือ…. ความสัมพันธ์แบบสามีภรรยาที่มี ลูกได้ไง”

” ปาณีที่กำลังทานขนมอยู่ พอได้ยิน ประโยคนี้ถึงกับสำลักออกมา “แค่กๆ…”

แม่เจ้า ทำไมจู่ๆถึงถามคำถามนี้เนี่ย?
ฉันยังเป็นเด็กอยู่เลยนะ!

จันวิภาลูบหลังเธอเบาๆ “จะตกใจทำไม มีก็มี ไม่มี ก็ไม่มีสิ เธอบอกกความจริงกับฉัน”

สำหรับร่างกายของธามนิธินั้น จันวิภาเป็นกังวล อย่างมาก ในเมื่อคุยกับธามนิธิไม่รู้เรื่อง ก็ลงมือกับปาณี ซะเลย

เห็นท่าทางของเธอจริงจังขนาดนั้น ปาณีก็ทำได้ แค่เติมเต็มความอยากรู้อยากเห็นของเธอ “ไม่มีค่ะ” แม้ปาณีจะรู้ว่าเรื่องนี้ไม่เป็นผลดีต่อคุณอา แต่ว่า

การที่คุณอาไม่แตะต้องเธอ เธอกลับรู้สึกสบายใจ

มากกว่า