ตอนที่ 520

“ให้แอนเดรียขอโทษฉัน เขาคือคนในบริษัทของคุณ จะต้องยอม ฟังคุณแน่”

หลังพูดจบ สีหน้าของนลินเต็มไปด้วยความเศร้า น้ำเสียงเต็ม ไปด้วยจริตหญิง “ธามนิธิ คุณไม่รู้หรอกไม่กี่วันมานี้ต้องทุกข์ทน มาแค่ไหน เรื่องที่คุณพ่อของฉันนอกใจแม่ ตอนนี้คุณแม่รู้เรื่อง หมดแล้ว พวกท่านทะเลาะกันทุกวัน แถมยังมี……

เธอหยิบมือถือขึ้นมาและหันไปทางเขา “คุณดูที่พวกเขาต่าฉัน จนออกจะเกินเลยไปแล้วใช่ไหมคะ? ที่ฉันคิดอยากกลับมาอยู่ ข้างคุณมาโดยตลอด ก็เพราะฉันชอบคุณ แต่ฉันไม่ได้ก็ไม่ได้ โกรธแค้นอะไรปาณีเลยนะคะ เธอดีกับคุณ ฉันก็รู้สึกซาบซึ้งมา ตลอด เพียงแต่ตอนนี้ เธอไม่เพียงมีผู้ชายคนอื่นอยู่ข้างนอก ไม่ ทำหน้าที่ภรรยาให้ดี กลับยังร่วมมือกับผู้ชายข้างนอกคนนั้น รังแกฉัน ตอนนี้ฉันหมดหนทางแล้ว จึงต้องมาบอกเรื่องพวกนี้กับ คุณ ธามนิธิ คุณช่วยฉันได้ไหมคะ? คุณจะเกลียดฉันก็ได้ ลงโทษ ฉันก็ได้ แต่อย่าปล่อยให้ฉันเป็นอย่างนี้เลย ฉันรับไม่ไหว ”

“ช่วยคุณแล้วผมได้ประโยชน์อะไร?”ธามนิธิมองดูเธอที่ตอนนี้ มาขอร้องตนเอง ช่างน่าขันสิ้นดี

พูดจนดูเหมือนเธอดูน่าเวทนาเสียเต็มประดา

ตั้งแต่ต้นจนกระทั่งตอนนี้ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนหาเรื่องใส่ตัวเอง หรอกหรือ?
นลินกัดริมฝีปาก คล้ายว่าได้ตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ลงไปและ เอ๋ยกับธามนิธิ “คุณไม่ใช่หวังให้ฉันกลับไปหาคุณมาตลอด หรอกหรือคะ? ฉันอยู่ข้างๆคุณโดยไม่เอาชื่อเสียงใดๆก็ได้ ถ้า หากคุณอยากได้ละก็ ฉันสามารถมีลูกให้คุณได้

เธอคิดว่าการที่ธามนิธิทำให้บ้านมีสุวรรณลำบาก หยิบยก ปราณขึ้นมาทำให้เธอโกรธ ทั้งนี้ก็เพราะต้องการที่จะได้ตัวเธอ

ถ้าหากเธอเอ่ยยินยอมที่จะอยู่ข้างๆ เขา เขาจะต้องดีใจอย่าง แน่นอน

อย่างไรก็ตาม เมื่อพูดจบ นลินกลับไม่ได้ยินคำตอบกลับใดๆ จากรามนิ

เธอเงยหน้าขึ้น พบว่าไวยายที่ยืนอยู่มุมหนึ่งกำลังมองดูเธอ

อย่างเหยียดหยาม

เธอกัดริมฝีปาก รู้สึกเหมือนถูกดูหมิ่นขึ้นมาเล็กน้อย ใบหน้า จึงร้อนขึ้นมา

ในน้ำเสียงมีความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นมาอยู่หลายส่วน “แบบนี้ ยังไม่พออีกหรือคะ? ที่คุณตั้งใจบีบบังคับคุณพ่อของฉัน ไม่ใช่ เพราะว่าอยากให้ฉันมาอ้อนวอนคุณหรอกหรือ? คุณยังอยาก ให้ฉันทําอะไรอีก? ถึงแม้ตอนแรกฉันจะทำผิดไป แต่ตอนนี้คุณก็ ฉีกหน้าฉัน ดูหมิ่นฉันยังไม่มากพอหรอกหรือคะ?”

พูดถึงตรงนี้ น้ำตาของเธอก็ไหลลงมา

ถ้าหากไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้ที่ทำผิดพลาดไป เธอคงไม่ต้องมารับความเจ็บขนาดนี้

เธอเอ่ยอยากเจ็บปวด “ฉันรู้แล้วจริงๆนะคะว่าฉันทำผิดไป ขอ แค่คุณให้อภัยเท่านั้น ได้ไหมคะ? ธามนิธิไม่เอ่ยอะไรออกมาเช่นเคย เขาปล่อยให้เธอพูดไปคน

เดียว เขาอยากรู้ว่านลื่นยังสามารถเอ่ยพูดอะไรออกมาให้ฟ้าดิน

ตกใจได้อีก?

ผ่านไปชั่วครู่ เลขาจึงเคาะประตูขึ้น “ท่านประธานธามนิธิ คุณ

ธีระมาแล้วค่ะ”

ให้เขาเข้ามา

ได้ยิน อธีระ ใบหน้าของนลินเปลี่ยนเป็นงงงวย เป็นธีระคน วันที่เธอเอ่ยถึงหน่ะหรือ?

ผ่านไปรวดเร็ว ธีระก็เดินเข้ามา เมื่อมองเห็นนลินจึงนิ่งไปชั่ว

ครู

เนื่องจากเป็นแขกของธามนิธิ เขาจึงไม่สะดวกจะเอ่ยอะไร ทำ แค่ทักทายธามนิธิเท่านั้น “ท่านประธานธามนิธิ นี่คือรายงานของ บริษัท ในเดือนนี้”

นลินนั่งอยู่ด้านหนึ่ง มองดูธีระที่เอ่ยคุยกับธามนิธิ ดู คล้าย…รู้สึกคุ้ยเคยอย่างยิ่ง

เดินเธอเคยคิดว่า ธีระมีหน้าที่รับผิดชอบแค่ธุรกิจของ snow culture เท่านั้นและคงไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับธามนิธิมากนัก บริษัทเล็กๆพวกนั้นปกติแล้วมักไม่ได้ไปมาหาสู่กับด้านบนเท่าไหร่

แต่ตอนนี้ เธอพบว่าตนเองคิดผิดไป

เธออดรนทนไม่ไหวเอ่ยถาม ในที่สุด เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง คะ ?”

ธามนิธิพูดเสียงอย่างเฉยเมย “บริษัทซื้อsnow culture แล้ว ไม่มีคนดูแล เลยให้เขาไปรับผิดชอบ เดิมทีก่อนหน้านี้เขา อยู่แผนกปฏิบัติการทำงานที่นี่มาโดยตลอด มีอะไรรึเปล่า?”