ตอนที่858

แต่ว่าตอนเลิกเรียนปาณีอคไปเข้าห้องน้ำก็ถูกผู้หญิงมาล้อมรอบ

เธอที่จําไม่ได้ว่ามองบนไปกี่รอบก็บอก “ฉันไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกับจำรัสถ้าพวกเธอชอบเขาก็ไปบอกรักเขาตรงๆ! ถึง แม้ฉันรู้ว่าคนที่อยากจีบเขาต่อแถวยาวไปจนถึงเมืองนอกแต่เขา ไม่ใช่สไตล์ฉันเลยสักนิด!

แต่กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งที่น้อมผมหลายสีออกมาพูด “ปาณี เธอ ยังอวดอีกหรอ? ยังมาไม่พอใจใส่ฉันอีก? เชื่อไหมว่าฉันจะ ตีเธอตอนนี้เลย?”

ปาณีโทโหจนยิ้ม “ฉัน? เธอคิดว่าเธอเป็นพวกเสียหรือไง? ตอนนี้สมัยของกฎหมายถ้าเธอทำฉันจริงๆเธอก็ลองสว่าฉันจะ ฟ้องร้องเธอหรือเปล่า!”

ผู้หญิงคนนั้นโกรธมือก็จะฟาดไปโดนเธอ

ปาณีกลับรู้สึกอยากย้อนเวลากลับไปถ้าตัวเองทนอีกนิดก็คง

ไม่โดนไม่รู้ว่าถ้าคุณอารู้ว่าเธอหาเรื่องอยากโดนตีเองจะโกรธจน ไม่สนใจเธอหรือเปล่า?

ผ่านไปสักพักก็ไม่มีมือฟาดลงมา

ปาณีที่ก้มหัวอยู่ก็ถอดหายใจเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้ยังมีสติอยู่ แต่พอเธอยกหัวขึ้นเตรียมจะเถียงกับผู้หญิงคนนั้นอีกก็สบตากับนัยน์ตาสีดำทันใดนั้นก็พูดไม่ออกสักค่า

ธามนิธินึกถึงภาพเมื่อกี้ก็อดที่อยากจะฆ่าคนไม่ได้เขามองผู้ หญิงคนที่ย้อมสีผมหลายสีอย่างเย็นชาและพวกลูกน้องที่กลัวจน ตัวสั่น “ไปไกลๆ!”

จากนั้นผู้หญิงพวกนี้ก็หนีกันเป็นหมู่

เป็นเพราะสายตาของธามนิธิน้ากลัวเกินไปจริงๆพวกเธอที่ยัง ไม่เคยออกสังคมจะไปสู้กับคนที่เคยไปสนามรบจริงๆอย่างธา มนิธิได้ยังไง? ไม่อยู่ในชนชั้นเดียวกันด้วยซ้ำ

ปาณีอุตส่าห์หาเสียงตัวเองกลับมา “คุณอามาที่นี่ได้ยังไง!

เห็นเธอที่พูดเสียงสั่นธามนิธิก็หันหลังเดินไปอย่างเย็นชาแต่ เดินไปสักพักก็ไม่ได้ยินเสียงที่เธอเดินตามมาจากนั้นก็หันไปด้วย หน้าที่เย็นชา “ตามมา!”

ถึงแม้เสียงของคุณอายังน่าฟังเหมือนเดิมแต่ปาณีก็ฟังออกว่า เสียงเขาสั่นเพราะเขาโมโหมากๆ!

ปาณีกลืนน้ำลาย “ฉัน………

แต่ธามนิธิก็ตัดบทเธออย่างเย็นชาแล้วเดินหันหลังไป เธอลังเลแป๊บเดียวจากนั้นก็ก้าวขาเดินตามไปแต่ว่าก้าวเธอ

ไม่ใหญ่เท่าคุณอาแค่แป๊บเดียวเธอก็ห่างกับเขามากแล้ว ถึงแม้ธามนิธิจะโมโหแต่ก็สนใจคนข้างหลังเห็นเธอตามมา

ไม่ทันก็ทำเป็นเดินช้าๆรอเธอ
ทั้งสองคนก็เดินไปถึงหน้าห้องอาจารย์ฝ่ายปกครอง ธามนิธิเปิดประตูเข้าไปปาณีก็ตกใจ “อาจารย์ฉันทิต จากนั้นก็มีมือหนึ่งคู่เข้ามาจับเธออย่างอบอุ่นปาณีค่อยเห็นว่า มีคุณฐิติพรอยู่ด้วย

เธอเบิกตากว้างแล้วมองคนข้างหน้า “แม่! มาโรงเรียนได้ยัง ไงคะ? ไม่ใช่สิ! แม่มาเพราะข่าวลืมพวกนั้น? แม่…….

ยังไปรอเธอพูดจบธามนิธิก็ตัดบทเธอก่อนแล้วพูดกับคุณฉัน ทิต “เมื่อกี้ตอนผมไปรับปาณีพบว่ามีเด็กโรงเรียนคุณกำลังจะตบ ภรรยาผม! คุณฉันทิตครับผมเริ่มสงสัยว่าบรรยากาศใน โรงเรียนมันพึ่งพาไม่ได้ขนาดนี้เลยหรอครับ?”

คุณฐิติพรได้ยินก็ตกใจแล้วรีบมองปาณีถามอนสงเป็นห่วง “ปาณีเธอเป็นไรไหม? มีที่ไหนเจ็บบ้าง? บ้าจริง! ตอนนี้มหา วิทยาลัยชยุตยุ่งขนาดนี้เลยหรอ? ปาณีหรือว่าพวกเราย้าย โรงเรียนตอนนี้? แม่หาโรงเรียนที่ดีกว่านี้ให้เธอ…….

ปาณีแอบเหลียวมองอาจารย์ฉันทิต “แม่ไม่ต้องทำขนาดนี้ หรอก? พูดต่อหน้าอาจารย์ฉันทิตแบบนี้แล้วคราวหลังฉันจะมา เรียนที่โรงเรียนยังไง!

เธอลังเลไปสักแป๊บ “แม่ฉันไม่เป็นอะไร! ฉันไม่มีอะไรจริงๆ และอีกอย่างถึงแม้โรงเรียนจะพึ่งพาไม่ค่อยได้แต่ฉันก็อยาก เรียนจบที่นี่”

คุณฐิติพรรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
ธามนิธิกลับไม่พูดสักอย่างแล้วมองคุณฉันทิดดูก็รู้ว่ากำลัง กดดันอยู่ทําเอาเหงื่อของคุณฉันทิดไม่หยุดไหลสักที

ปาณียืนนิ่งๆอยู่ข้างๆ บรรยากาศแบบนี้ทำเอาเธอไม่รู้จะพูด อะไรดี

ผ่านไปสักพักคุณฉันทูตสัญญาและสาบานไปอีกหลายรอบถึง ทำให้คุณฐิติพรยอมให้ปาณีเรียนต่อที่นี่

ธามนิธิที่อยู่ข้างๆไม่พูดอะไรสักคำทำเอาปาแอบมองเขาอย่ สงแปลกใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

อยู่ๆก็มีคนมาเรียกเธอ “ปาณียืนเอ๋ออยู่ทำไม? ไปสิ?”

ปาณรยกหัวขึ้นก็เห็นคุณฐิติพรยื่นมือมาที่ตัวเองถึงแม้เธอไม่ อยากแบมือไปแต่คุณฐิติพรก็จูงมือเธอแน่นแล้วเดินไปทางรถ

พอส่งคุรฐิติพรเข้าไปในรถเธอที่พึ่งถอดหายใจก็ได้ยินเสียง

เย็นชาของธามนิธิ “เธอก็ขึ้นรถ!”

ปาณีราวกับตุ๊กตาไปนั่งอย่างเชื่อฟังจากนั้นก็ขับรถไปเลย เธอมองไปตึกใยปกครองที่ยิ่งอยู่ยิ่งไกลอย่างไม่เข้าใจ “คุณ อาพวกเราจะไปไหน? ฉันยังมีเรียรอีกนะ?”

คุณฐิติพรกลับดึงมือเธออย่างไม่สนใจ “ปาณีเธอนี่จะให้ฉันว่า เธอยังไงดีเนี่ย? เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ไม่บอกพวกเราก็เถอะแต่ก็ ไม่บอกสามนิธิสักคำ? แล้วให้คนมารังแกแบบนี้ น่าสงสารมาก เลยฉันเนี่ยไม่รู้ถ้าฉันรู้นะก็มาช่วยเธอตั้งแต่แรก…….
คุณฐิติพรอารมณ์ขึ้นเลยโผล่เข้าไปกอดปาณีทำเอา บรรยากาศอึดอัดอยู่ตรงนั้นแต่เธอก็พบว่าคุณอาที่กำลังขับรถ อยู่แอบยิ้ม

จากนั้นก็โดนคุณฐิติพรเป็นห่วงตลอดทางจนกลับไปถึงบ้าน สิทธิ์เวชคุณฐิติพรจึงยอมหยุดปาณีถึงค่อยถอดหายใจ

ส่งคุณฐิติพรไปพักปาณีก็พูดกับธามนิธิที่นั่งอยู่บนโซฟาอย่าง ไม่พอใจ “คุณอากำลังทำอะไรอยู่เนี่ย? คุณอารู้ไหมที่คุณอา วันนี้มันทำให้ฉันอยู่ในโรงเรียนบ้าบากขึ้นนะ?”

ธามนิธิไม่ยกแม้แต่หนังตานั่งเฉยอยู่ตรงนั้น

ปาณีรีบพุ่งไปที่หน้าเขา “คุณอาทำไมต้องทำแบบนี้? ฉันไม่ อยากทำให้เรื่องมันพิเศษใหญ่โตแต่ว่าพอวันนี้คุณอามายุ่งแบบ นี้ฉันไม่อยากทำมันก็ยากแล้วฉันอยากเรียนมหาวิทยาลัยจบ อย่างเงียบๆข้ออธิษฐานง่ายๆแบบนี้มันยากที่จะเป็นจริงมากนั้น หรอ?”

พูดไปพูดมาน้ำตาเธอก็ไหลลงมา

ธามนิธิเห็นน้ำตาเธอตกลงมาก็รู้สึกมีอะไรมาแทงที่ใจทั้ง เสียใจทั้งเจ็บปวด!

เขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปกอดเธออย่างอบอุ่น “แต่ว่าฉันไม่ อยากเห็นที่รักฉันโดนรังแก! นิดนึงก็ไม่ได้ และอีกอย่างขึ้น มหาวิทยาลัยเป็นสิ่งที่เธออนากทำ ฉันทำให้เธอได้ แต่ปกป้อง เธอเป็นสิ่งที่ฉันอยากทำให้เกียรติฉันหน่อยได้ไหม?”
ปาณียกหน้าที่เปื้อนน้ำตาไปหมดมองเขา “คุณอาฉัน…..” ธามนิธิท่าหาเงียบๆแล้วกอดเธอเบาๆ………