ตอนที่844

ขึ้นไปถึงชั้นบนปาณีก็ยังกอดถามนิธิไว้แน่นราวกับหมีโคอาล่า ไม่ยอมปล่อยมือ

และสามนิธิที่เหมือนต้นไม้กลับมองคนในอ้อมกอดอย่างอ่อน

โยน

เข้าไปในห้องนอนปาณีก็เอาโน้ตบุ๊คตัวเองขึ้นมาทำงาน ธามนิธิกลับเอาเสื้อผ้าที่จะเปลี่ยนของทั้งสองคนเข้าไปใน ห้องน้ำ

ได้ยินเสียงน้ำไหลปาณีก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้อัพเดทเวยป๋อมา นานแล้วเลยวางมือลงบนแป้นพิมพ์พิมพ์อย่างรวดเร็ว

รอธามนิธิอาบน้ำเสร็จก็เห็นปาณียังงานยุ่งอยู่เลยไม่ไป

รบกวนเธอแล้วเอาไอแพดตัวเองขึ้นไปเล่นรอปาณีที่บนเตียง

ผ่านไปสักพักปา ก็บิดขี้เกียจแล้วค่อยเห็นว่าสามนิธิอาบน้ำ เสร็จนั่งอยู่บนเตียงแล้วเลยรีบวิ่งเข้าไปห้องน้ำ

วิ่งไปถึงครึ่งทางก็นึกได้ว่าตัวเองไม่ได้เอาเสื้อที่จะเปลี่ยนมา เลยเรียก “คุณอาเอาเสื้อฉันเข้าไปหรือยัง?”

ธามนิธิหัวก็ไม่ยกก็ตอบไปเลยว่า “เอาเข้าไปแล้ววางอยู่บน ชั้นวาง!”

ปาเข้าไปอาบน้ำอย่างสบาย
แล้วรีบออกมาแล้วไปซุกอยู่ในผ้าห่มที่ธามนิธินอนจนอุ่น

ธามนิธิปล่อยตามใจเธอคิ้วก็ไม่ขมวดติดกันแล้วนึกถึงอะไร สักอย่างเลยยื่นมือไปจับหน้าท้องเธอ

ปาณีกลับโดนเขาทำจนจักจี้แล้วหัวเราะ “คุณอา! คัน!

เหอะ……

ธามนิธิจับหน้าท้องเธอที่เย็นหน่อยๆ แล้วถาม ประจำเดือน เธอมาหรือยัง?”

ปาณีเขย่าหัว “ยังเลยคุณอาก็รู้ว่าประจำเดือนฉันมาไม่ตรง เวลา”

ธามนิธิคิดไปคิดมา ไว้วันหลังให้ชลิตมาตรวจเถอะ?”

ปาณีพยักหน้าแล้ว โผล่เข้าไปกอดรามนิธิอย่างว่าง่าย สบาย มากเลย!”

แต่ธามนิธิกลับไม่ได้ไปยุ่งเธอในสมองมัวแต่คิดเรื่องอื่นจน ปาณีเรียกเขาไปสามรอบยังไม่ตอบ

“คุณอากำลังคิดอะไรอยู่?” รอจนปาณีไปเขย่ามือเขา เขาถึง ได้สติกลับมา

“มีอะไร?” ธามนิธิหันไปมองเธอ “เมื่อกี้เธอบอกว่าอะไรนะ?

ฉันไม่ได้ยิน

ปาณี “ฉันถามว่าถ้านิยายของฉันได้ถ่ายเป็นหนังคุณอาว่า ใครมาแสดงคุณ ถึงจะเหมาะ?”
ธามนิธิเขย่าหัว “ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องวงการบันเทิงเธอตัดสินใจ เองเลย”

พูดจบก็มองปาณีอย่างคุ้นคิดแล้วบอกว่า “ห้ามให้สามีพวก นั้นของเธอมาแสดง!”

ปาณีมองเขาที่งอนอย่างไม่ปิดบังก็หัวเราะแล้วหน้าเขา “คุณ อาให้มันชัดเจอกว่านี้ได้ไหม? นี่ฉันได้กลิ่นซีอิ้วหกหมดแล้ว เนี่ย!”

แตธามนิธิกลับกรอกตาใส่เธอแล้วบอก “ยังไงก็ไม่อนุญาตให้

สามีพวกนั้นของเธอมาแสดงเป็นฉัน! เข้าใจไหม?”

ปาณีกลับหัวเราะจนล้มลงไป

ธามนิธิกลับยื่นมือว่าเกาเธอแล้วทำเป็นโหดใส่ “รีบตอบฉัน ก่อน”

ปาณีโดนเขาทําจนยอมแพ้แล้วร้องขอ “ฉันตกลงอย่าทำอีกนะ คันจนจะตายอยู่แล้ว!”

ธามนิธิถึงยอมปล่อยตัวเธอแล้วเอาไอแพดลงไปกอดเธอแล้ว หอมหน้าผากเธอ “พอเถอะนอนได้แล้ว”

ปาณีก็วางโน้ตบุ๊คไว้ที่หัวเตียงแล้วไปหอมธามนิธิแต่กลับ ได้ยินเสียงหายใจหนักขึ้นของธามนิธิเลยหันตัวกลับทันที “ฝันดี นะคุณอา”

ธามนิธิเห็นเธอที่รีบหลบก็ยิ้ม
หลับฝันดีทั้งคืน

วันที่สองปาณีนในการโดนจูบอย่างเร่าร้อนแล้วเปิดตา

“คุณอาให้ฉันนอนอีกแป๊บนะ?” ปาณีอ้อน

ธามนิธิรู้สึกแค่ได้ยินเสียงเธอบางที่ในร่างกายมันก็เริ่ม เปลี่ยนแปลงเลยหันตัวไปไม่มองเธอแต่ก็ยังใจดีเตือนเธอ “ถ้า ใครบางคนยังไม่ลุกขึ้นอีกวันนี้คาบแรกคงได้ไปเรียนสายนะ?”

ปาณีบิดขี้เกียจเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นแถมบ่น “เขาก็แค่อยากนอน สักแป๊บ! ใครบอกนะว่าชีวิตมหาวิทยาลัยเป็นเวลาที่ได้อยู่ร่วม เตียงผ้าห่มนานสุด! ให้มันลุกขึ้นมาสเดียวจะต่อยให้ตายเลย!!

เห็นปาณีที่ยังมึนๆอยู่แล้วทำเป็นโหดธามนิธิก็ได้แต่ยิ้ม

รอเขาลงไปชั้นล่างน้ามุงก็เตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้วยิ้มให้ ธามนิธิ “สวัสดีธามนิธิ ปาณียังไม่ตื่นหรอ? อาหารเช้าเตรียม เสร็จแล้วนะ”

ธามนิธิตอบ “สวัสดีน้าล่ามุง! ปาณีตื่นแล้วเดียวก็ลงมาเอง

แหละ”

ยังพูดไม่จบปาณีก็หาวแล้วลงมาชั้นล่าง “สวัสดีค่ะน้า

มุง

ระหว่างกินข้าวเช้าธามนิธิพูดขึ้นมา “วันนี้พวกเรากลับมากิน ข้าวกัน! เธอเลิกเรียนกี่โมงเดียวฉันให้คนขับรถไปรับ

ปาณีกินข้าวอยู่ก็เริ่มตื่นขึ้นแล้วบอก “น่าจะเป็นตอนเย็นนะ เดียวถ้าถึงเวลาจะส่งข้อความไปให้
ธามนิธิไม่ได้พูดต่อทั้งสองคนกินข้าวเช้าอย่างสบาย

กินอิ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จทั้งสองคนก็ออกมาพร้อมกันไวยาตย์ รออยู่ที่หน้าประตูเงียบๆ “สวัสดีครับ!”

ปาณียิ้มตอบกลับ “สวัสดี”

แป๊บเดียวก็ถึงโรงเรียนปาณีลงจากรถก็เดินตรงเข้าไปใน

โรงเรียนเลย

แต่ว่าเดินไปถึงครึ่งธามนิธิก็มาเรียกเธอไว้ “ปาณีมานี่!” ปาณีที่ไม่รู้เรื่องก็เดินกลับไปทางเดิมแต่กลับโดนคนอากอด คอไว้แล้วจูบปากเธอ

ใบหน้าเธอที่เริ่มแดงขึ้นสมองก็ยังมึนงงอยู่

ธามนิธิกลับยิ้มอย่างมีนัย “อันนี้เป็นจูบสำหรับตอนเช้า!

พูดจบก็จัดเสื้อผ้าให้เธอแล้วบอก “รีบขึ้นไปเรียนสิ! เดียวหลัง เลิกเรียนฉันมารับเธอ”

ปาณีปิดหน้าตัวเองแล้วเดินตรงไปทางเข้าประตู

ไวยาตย์มองธามนิธิที่อารมณ์ดีอยู่หลังเบาะก็พูด “คุณธามนิธิ ตั้งใจทํา?”

ธามนิธิไม่ปฏิเสธแล้วมองไวยาตย์พูดลอยๆ “เนื้อหาที่จะ ประชุมในวันนี้เตรียมเสร็จหรือยัง?”

ไวยาตย์รีบหุบปากเพราะครั้งที่แล้วพูดมากไปหน่อยเลยทำให้ เธอได้ทำงานล่วงเวลาหลายชั่วโมงก็เลยข้อมูลที่ประชุมเสร็จ
ไม่ได้ยินทีไวยาตย์พูดอีกรามนิธิก็ยกยิ้มขึ้นมองตารางงานที่ จริงเป็นตารางงานที่น่าเบื่อแต่เพราะตอนนี้เขาอารมณ์ดีเลย ทำให้รู้สึกไม่ได้เกลียดขนาดนั้น

ปาณีเดินเข้ามาในโรงเรียนสมองยังมึนงงกับจูบของสามนิย อยู่ไม่คิดว่าคุณอาจะจูบเธอแบบนี้ที่หน้าโรงเรียนได้

นึกถึงอันนี้ก็ทำให้หน้าของปาณีแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

เธอปิดหน้าอย่างระมัดระวังแล้วพูดเบาๆ “คุณอาจริงๆเลย ทำแบบนี้ในหน้าโรงเรียน ไม่กลัวคนอื่นเอาไปนินทาหรือไง”

ถึงแม้ปาณีไม่กลัวข่าวลือต่างๆ แต่ถ้าหลีกเลี่ยงได้เธอก็อยาก หลีกเลี่ยง อยู่ไกลๆก็เห็นโมรีและชยรพปาณีเลยยิ้มทักทายทั้งสองคน

“สวัสดีโมรี! ชยรพ!”

ชยรพยิ้มโบกมือ ให้เธอ

จากนั้นก็มองหน้าเธออย่างมีพิรุธ “ปาณี! เมื่อกี้ฉันเห็นนะ! ไม่ คิดว่าคุณลุงธามนิธิจะกล้าขนาดนี้!”

หน้าของปาณีแดงขึ้นมาราวกับก้นลิง “เธออย่าพูดมั่วนะ” ชยรพยิ้มอย่างได้ใจ “มั่วไม่มั่วใจเธอน่าจะรู้ดี!”

พูดจบก็หันมาบอกปาณี “หลังเลิกเรียนฉันมารับเธอนะ!” จากนั้นก็หัวเราะแล้ววิ่งหนีไป

โมรีไม่ได้ล้อเธอเลยทำให้เธอรู้สึกดีหน่อย ไปเถอะปาณีเร็วๆไม่อย่างงั้นเดียวไปสายนะ”

เดินเข้าไปในห้องเรียนอาจารยยังไม่มาปาณีและโมรีก็นั่งลง ไปแล้วเอาหนังสือออกมา