ตอนที่799

เมธัชนนมองดูเขาที่เอ่ยขอบคุณอย่างจริงจัง “นายอย่าทำให้ฉัน โกรธหน่อยเลยหน่า! ยังจะมาเกรงใจฉันขนาดนี้อยู่อีก พวกเรา พึ่งรู้สักกันวันสองวันหรือไง? ปาณีเป็นภรรยาของนาย อีกทั้งยังดี กับพลอยมาก ฉันเห็นเธอเป็นน้องสาวคนหนึ่งไปแล้ว แน่นอนว่า ไม่มีทางให้เธอต้องถูกรังแกแน่ เพียงแต่….เมื่อวานถูกท่านผู้เฒ่า ตีไปรอบหนึ่ง ตอนนี้ยังเจ็บอยู่เลย

มุมปากของธามนิธิยกยิ้มขึ้น “ไม่เป็นไร ก็แค่ขยับเขยื้อน กระดูกให้นายเท่านั้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นายถูกตีสักหน่อย

“ยังจะพูดอีก!” เมธชนั้นเอ่ย “มีความสุขบนความทุกข์ของคน

อื่น สมกับเป็นพี่น้องจริงๆ

ปาณีนั่งอยู่ด้านหนึ่งมองดูพวกเขา แสงแดดช่างอบอุ่นเป็น อย่างยิ่ง ตอนที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน บรรยากาศจึงดีเป็นอย่าง มาก

ปาณีคิด นี่อาจเป็นเหตุผลที่คุณอาไม่อยากจะรื้อฟื้นเรื่องใน อดีตขึ้นมาก็ได้กระมัง

ลุงยุดยืนอยู่เป็นเพื่อนจอมพลนรเทพ ทั้งคู่ยืนห่างออกไปใน ด้านหนึ่ง มองดูทั้งคู่ที่ดูราวกับเป็นพี่น้อง เขาเอ่ยอย่างเบาใจ “มองดูพวกเขาแบบนี้ ก็รู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นอย่างในอดีต

ลุงยุดหัวเราะและเอ่ย “ทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาตลอดหลังจากนี้ก็คือพี่น้องกันตลอดไป เพียงแต่ ท่าจอมพลบางครั้ง ท่านปฏิบัติกับชนัน ใช่ไม่ใช่ว่าออกจะเข้มงวดเกินไปอยู่บ้าง? ที่ จริงแล้วเขายอดเยี่ยมมาก ไม่ต่างจากสามนิธิเท่าไหร่เลย

จอมพลนรเทพเอ่ย “ฉันรู้

ก็เป็นเพราะว่าคือลูกชายแท้ๆของตน เขาถึงตัดใจได้ลง ลองเปลี่ยนเป็นธามนิธิ เขาคงไม่ลง และไม่กล้าที่แน่ แน่นอนว่า ธามนิธินั้นก็เพราะรู้จักประพฤติตัวเป็นอย่างดี และ ไม่เคยทําอะไรให้เขาโมโหเลยสักครั้ง

ตอนบ่าย ธามนิธิและปาณีออกจากบ้านผอบทิพย์และไป สนามบินด้วยกัน

ปาณีนั้นกลับไปยังเมืองยุต ส่วนธามนิธินั้นกลับไปเมืองสิงห์

ปาณีเดินอยู่ด้านหลังธามนิธิ และมองดูเขา “คุณอา คุณรู้ไหม คะว่าวันนี้มองเห็นคุณกับเมธชนันตกปลาอยู่ด้วยกันแล้วฉัน คิดถึงอะไร?”

“คิดถึงอะไร?”ธามนิธิหันหน้ากลับมา และมองดูปาณีของตน

ปาณีเอ่ย “คิดให้พวกคุณดีกันอย่างนี้ไปตลอดทั้งชีวิต” ธามนิธิได้ยินคำพูดของปาณีก็ชะงักลง ก่อนจะลูบหัวเธอไปมา

“เธอไม่เกลียดเขาแล้ว?”

เขารู้ว่าที่ปาณีมีท่าทีเป็นปรปักษ์กับเมธชนันก็เพราะว่าเขา
เธอรู้สึกเจ็บปวดไปกับเขาเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ ขอร้องให้เธอเข้าใจ

เพียงแต่ตอนนี้เธอคิดขึ้นมาได้ เขาจึงอดรู้สึกแปลกใจขึ้นมา ไม่น้อย

ปาณีเอ่ย “เรื่องที่เขาทำฉันไม่มีวันลืมไปตลอดกาล เพียงแต่ ถ้าหากเขาดีต่อคูณ เรื่องที่ผ่านไปแล้วฉันจะไม่ยกมันขึ้นมาอีก ธามนิธิพยักหน้า “อืม”

เขาก็คิดแบบนั้นเช่นเดียวกัน

ยังเช้ามากนัก ปาณีและธามนิธิหาที่นั่งในห้องรับรอง ทั้งคู่ต่าง นั่งทํางานบนคอมพิวเตอร์ของตัวเอง

ผ่านไปชั่วครู่ นขณะที่ปาณียังคงยุ่งอยู่กับงาน ธามนิธิก็หยุด

ลงและหันมามองดูเธอ

ปาณีเห็นเขามองเธอ “คุณมองฉันแบบนี้ทำไมคะบนหน้าของ ฉันมีอะไรอยู่รึเปล่า? ”

“ทำไมเธอไม่กลับไปเมืองสิงห์กับฉัน”ธามนิธิเอ่ย “ฉันไม่ อยากแยกจากเธอ”

ปกติแล้วคำพูดแบบนี้ มีแต่ปาณีเท่านั้นที่เป็นคนพูด คิดไม่ถึง ว่าธามนิธิก็พูดออกมาเป็นเช่นกัน

ปาณีอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ รู้สึกได้ถึงความรู้สึกถูกคนใส่ใจ “ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันก็ต้องกลับไปทำงานเหมือนกัน คุณไม่รู้หรอกว่าถ้าฉันไม่ได้ทํางาน วันๆมัวแต่อยู่ข้างๆคุณ ฉันก็อาจจะอยากให้ คุณหยุดงานมาอยู่กับฉันด้วยเช่นกัน”

ดังนั้นแบบนี้เธอกลับไปทำงานของตนเองต่อยังจะดีซะกว่า

มุมปากของธามนิธิยกขึ้น “แบบนั้นไม่ดีหรือ?”

“ไม่ดีสิคะ!”ปาณีเอ่ย “ฉันต้องขยันทำงานหาเงิน เกิดวันไหน คุณไม่มีเงินขึ้นมา ฉันจะได้เลี้ยงคุณได้”

……….นิธิมองดูเธอและอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ แต่ไหนแต่ ไรมาเธอไม่เคยให้เขาเลี้ยงดู แต่วันๆกลับเอาแต่คิดจะหาเงินมา เลี้ยงดูเขา