ตอนที่784

“ไม่จริงมั้งคะ?”ดูไม่ออกเลยสักนิด!

มองดูแล้วทยาติน่าจะมีอายุเพียงแค่ยี่สิบกว่าๆเสียด้วยซ้ำ

“เธอกำลังชมว่าฉันดูเด็กหรือ?”ทยาติหัวเราะขึ้นมา เธอเอ่ย พูดขณะมองไปยังเด่นภูมิ “อาจารย์เด่นภูมิ คุณเห็นไหมคะ ปาณี บอกว่าฉันยังเด็ก”

“เด่นภูมิกรอกตาใส่ภรรยาของตน “สวยจะตายแล้วคุณ บะ”

ทยาติเอ่ยอธิบายกับปาณี “พ่อของฉันเป็นหุ้นส่วนกับบริษัท เบนนิซิสกรุ๊ป รู้จักกับบ้านวิสิทธิ์เวชมานานมากแล้ว อาจเป็น เพราะเธออยู่บ้านวิสิทธิ์เวชมาไม่นานนัก ก็เลยไม่เคยเจอกันมา ก่อน เธอวางใจได้ ฉันกับธามนิธิขาวสะอาดสุดๆอย่างแน่นอน มี อาจารย์เด่นภูมิอยู่ที่นี่ เธอยังต้องกลัวอะไรกัน?”

พอทยาเอ่ยอธิบายอย่างนั้น ปาณีก็ยิ่งรู้สึกขายขี้หน้าเป็น อย่างมาก

หลังจากทานข้าวที่บ้านของเด่นภูมิเสร็จ ระหว่างทางกลับบ้าน ธามนิธิที่กำลังขับรถอยู่หันไปมองดูปาณีที่นั่งเงียบไม่พูดจาอยู่ ข้างๆ “ตอนนี้ยังโกรธคุณอาอยู่รึเปล่า?”
“ปาณีรู้ว่าตนเองนั้นเข้าใจเขาผิดไปแล้ว “ฉันจะไปรู้ได้ ยังไงคะว่าเธอแต่งงานแล้ว? เธอออกจะดูเด็กขนาดนั้น”

ดูไม่ออกเลยสักนิดจริงๆนะ

ธามนิธิเอ่ย “บริษัทในตอนนี้ เทียบกับผู้หญิง โสดแล้ว พวกเขา ยอมรับสมัครผู้หญิงที่แต่งงานแล้วมากกว่า เธอเคยไปบริษัทของ พวกเรามาก่อน เคยเห็นเด็กผู้หญิงสาวๆไหมหล่ะ? ปกติเวลาฉัน ทำงาน คนที่สนทนาด้วยถ้าไม่ใช่พวกผู้ชายก็มักจะเป็นผู้หญิงที่ แต่งงานแล้ว ดังนั้นเธอไม่จำเป็นต้องทิ้งเลยสักนิด”

“ปาณีจ้องธามนิธิและเอ่ยอย่างรู้สึกผิด “ขอโทษค่ะ

เธอรู้แล้วว่าตัวเองเข้าใจเขาผิดไป

รถหยุดจอดไฟแดง ธามนิธิยืนมออกไปกุมมือของเธอเอาไว้ “เธอไม่โกรธก็ดีแล้ว

ทุกครั้งที่เธอเศร้าโศกเสียใจ จิตใจของเขานั้นรู้สึกแย่ยิ่งกว่า เธอเสียอีก

เมื่อก่อนตอนที่เขายากลำบากที่สุด เธออยู่ข้างๆกายเขามา ตลอด ตอนนี้เขาเพียงแค่อยากปกป้องดูแลเธอให้ดีก็เท่านั้น

เพียงแต่เขาเป็นคนไม่ค่อยชอบพูดจาอธิบายอะไร จนบางครั้ง เกิดความเข้าใจผิดกันขึ้นมา ทำให้เขาอดที่จะย้อนมองดูตนเอง เข้าเสียไม่ได้

ปาณีมองดูมือของเขา ผ่านไปชั่วครู่ถึงเอ่ยขึ้น “เรื่องนี้ถือว่าฉัน เป็นคนผิดแล้วกันนะคะ แต่เรื่องของตรยาหล่ะคะ?”
เขาพูดอะไรกับติรยา มาจนกระทั่งตอนนี้ ปาณียังคงสงสัยเป็น อย่างยิ่ง

ธามนิธินิ่งไป คิดไม่ถึงว่าปาณียังคงจำเรื่องนี้ได้ เขามองเธอรอบหนึ่ง ก่อนจะหันหน้ากลับและเริ่มขับรถต่อ

ปาณีจ้องมองเขา “ดูคุณสิ ไม่ยอมพูดอีกแล้ว!” เขารู้ดีว่าเธอไม่ชอบตรยาขนาดไหน ธามนิธิเอ่ย “ถ้าฉันพูด เธอก็จะไม่โกรธแล้วใช่ไหม?”

“ดังนั้นคุณหลงรักเธอเข้าแล้วจริงๆ ใช่ไหม?”

..……..ธามนิธิปวดหัวขึ้นมา “พูดอะไรของเธอน่ะ?” หลุมในสมองของเธอทำเอาเขารับไม่ไหวอยู่บ้าง ปาณีเอ่ย “คุณไม่พูดก็ช่าง

ธามนิธิเอ่ยอธิบาย “ตอนนี้เธออับจนหนทาง เลยคิดอยากเข้า สู่วงการบันเทิง จึงอยากให้ฉันหโอกาสเธออีกสักครั้ง ช่วย จัดการเรื่องนี้ให้เธอหน่อย”

..….….…..ปาณีต้องเขา “เรื่องแค่นี้ คุณต้องปกปิดฉันมานานขนาด นี้เลยหรือคะ?”

“เดิมทีฉันก็บอกแล้วว่ามันไม่มีอะไร เป็นเธอที่คิดมากไป”ธา มนิธิมองดูเธอ “ฉันจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเธอจะคิดมากขนาดนี้?”

แม้กระทั่งเรื่องเขาชอบติรยา เธอก็คิดขึ้นมาได้
ปาณีเอ่ย “คุณก็รู้นี่คะว่าฉันเกลียดเธอแค่ไหน ยังตั้งใจไม่พูด อีก ทําเอาฉันร้อนลนไปหมด ถ้าคุณบอกมาตั้งแต่แรก ฉันจะ เข้าใจผิดมานานขนาดนี้หรือคะ?”

ยิ่งเขาไม่เอ่ยพูด เธอก็ยิ่งคิดไปไกลอย่างง่ายดาย เข้าใจไหม? ธามนิธิเอ่ย “อืม เป็นฉันที่ผิดเอง อย่างนั้นตอนนี้เธอยังโกรธ อยู่อีกไหม?”

..….……ตอนนี้ปาณีไม่โกรธเขาแล้ว เธอแค่รู้สึกหัวเราะไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออก และไม่รู้ว่าเธอมัวแต่มายุ่งเหยิงอยู่กับเรื่องพวกนี้ มาตั้งนานเพื่ออะไร