ตอนที่678

“ใครคือสิ่งที่น่าเกลียด” ปาณีถลึงตาจ้องมองเขา “คุณนั่นแหละ สิ่งที่น่าเกลียด”

เธอจะไม่ใช่คนที่เสียเปรียบ

สิ่งที่น่าเกลียดอย่างเมธชนันประท้วง “เตรียมห้องให้ พลอย แล้วของผมล่ะ”

ปาณีมองเขาอย่างแปลกประหลาด “คุณป้าจะเตรียมให้คุณ เอง”

“ลำเอียง” เมธชนั้นพูดพลางถอนหายใจ “กับพลอยทำให้

อย่างดี กับผมกลับไม่ดีเลย

การปฏิบัติที่แตกต่างนี้ ทำให้เขาเริ่มสงสัยชีวิต

เมื่อเห็นห้องแล้ว เมธชนันกับพลอยก็ลงไปทานอาหารข้างล่าง

พลอยชอบปาณีมาก ปาณีเดินไปไหนเธอก็ตามติดทุกย่างก้าว เมธชนั้นยังไม่เคยเห็นเธอตามติด ใครมาก่อนนอกจากทัดธน

ปาณีนั่งข้าง ๆ ช่วยพลอยแกะเปลือกกุ้ง

ៗ

ธามนิธิมองดูความอ่อนโยนของคนรักตนเองด้วยความเอ็นดู โดยปกติเขามักจะตามใจเธอ ตอนนี้เธอมาดูแลคนอื่น ถึงแม้ว่า จะเป็นผู้หญิง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะอิจฉาเล็กน้อย

หลังจากอาหารเย็น ธามนิธิรออยู่ทางฝั่งซ้าย รออยู่ชั่วครู่ ก็ไม่เห็นปาณีกลับมา

เขาเรียกป้าที่กำลังช่วยเขาจัดสิ่งของต่าง ๆ ถือโอกาสถาม หนึ่งประโยค “ปาณีล่ะครับ”

เขาไม่ได้ถามว่าปากำลังทำอะไร แต่เรียกป้ามาถามในสิ่ง ที่แท้จริงไม่ใช่

ป้าพูด “คุณปาณีอยู่ในห้องคุณพลอย บอกว่าคืนนี้อยากนอน กับคุณพลอยค่ะ”

นี่มันมากเกินไปหน่อยแล้ว!

ธามนิธิใบหน้ามืดครึ้ม “เรียกเธอกลับมา”

ทำดีกับคนอื่นมันก็ดี อย่างไรก็ตาม ทำดีกับคนอื่นอย่างไรก็ไม่ ควรลืมสามีตัวเองแบบนี้

ป้าพยักหน้า แล้วรีบไปบอกปาณี ผลที่ได้คือ ธามนิธิรออยู่สัก พักก็ยังไม่เห็นว่าจะกลับมา

จนกระทั่งป้ามาขอร้องสองรอบ ธามนิธิจึงโทรไปเรียกปาณี ด้วยตัวเอง ปาณีถึงออกมาจากห้องของพลอย

เธอเข้าประตูไป มองธามนิธิที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา เขา เพิ่งโทรมาบอกว่ามีบางอย่างให้เธอทำ เธอถาม “คุณอา คุณหา ฉันเหรอคะ”

ธามนิธิเหลือบมองเธอ “คุณยังไม่นอนอีกเหรอ นี่มันกี่โมง

แล้ว”
“ฉันขอนอนกับพลอยได้ไหมคะ” ปาณีพูด “ฉันรู้สึกว่าอยู่กับ พลอยแล้วสนุกมากเลย

“ไม่ได้!” ธามนิธิจ้องมองปาณี เธอลืมอะไรไปหรือเปล่า

ประจําเดือนของเธอมาหลายวันแล้ว ตอนนี้มันก็หมดแล้ว คืน นี้ควรจะเป็นวันทำกิจปกติของพวกเขา

เขาอยู่ในอารมณ์ร้อนรุ่มที่รอการระบายมาหลายวันแล้ว เธอ ยังต้องการจะทิ้งเขาไปอีก

เมื่อปาณีได้ยินคำพูดนั้นจึงเดินเข้ามา และนั่งลงข้างธามนิธิ

“ทําไมผมมองว่าคุณยังมีความคับข้องใจอยู่ล่ะ” ธามนิธิเลิก คิ้ว “สามีในสายตาของคุณ ไม่มีความสำคัญใช่ไหม”

“แน่นอนว่าสำคัญสิคะ” ปาณีปรารถนาที่จะมีชีวิตรอด “คุณ เห็นไหมพอคุณโทรเรียกฉัน ฉันก็มาทันทีเลยนะคะ

“เรียกแล้วมาทันทีงั้นเหรอ” ธามนิธิจับเธอ แล้วดึงเข้าไปใน อ้อมแขนตัวเอง ข่มเหงริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง “คุณบอก มาซิว่าคุณป้าไปเรียกคุณกี่ครั้งแล้ว”

และทุกครั้งก็ไม่สามารถเรียกเธอให้มาที่นี่ได้

ในที่สุดเขาก็ต้องโทรไปเอง

เธอยังจะมาโกหกอีก

ปาณีพูดอย่างสำนึกผิด เพราะว่าพลอยน่ารักมากนี่คะ และเธอก็ชอบฉันมากด้วย

นี่ก็คือเหตุผลงั้นเหรอ

ธามนิธิมองปาณี เธอดูมั่นใจมาก

เผชิญหน้ากับภรรยาแบบนี้ เขาไม่อยากจะพูดอะไรที่ไม่จำเป็น มากนัก กอดรัดเธอแล้วจับโยนเธอลงไปบนเตียง และรีบกดลง อย่างรวดเร็ว…

รุ่งเช้า ปาณียังคงนอนอยู่บนเตียง ธามนิธิแนบชิดอยู่กับเธอ ร่างกายของทั้งสองเต็มไปด้วยเหงื่อ