ตอนที่648

ช่วงนี้อากาศอบอุ่น วันนี้ปาณีจึงใส่กระโปรงสีขาวยาวเท่าเข่า ให้ความรู้สึกสดใสเยาว์วัย

ในขณะที่ธามนิธินั้นใส่ชุดสูทสีดำทั้งตัวดูแล้วเคร่งขรึม ก่อน หน้าที่จะมา เขาเพิ่งทำงานล่วงเวลาที่บริษัทเสร็จ

ดูธรรมดาจนไม่สามารถธรรมดาไปกว่านี้ได้อีก แต่ผู้ชายที่ยืน อยู่ข้างปาณีนั้นกลับดูเป็นพร่างพราวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

WTF!

ใครหน่ะ!

โครตหล่อ!

ก่อนหน้านี้มุมมองด้านความหล่อในความคิดของทุกคน ก็คือ คนประเภทเวกัสที่ชอบใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว มองแล้วดูสูงส่งเย็นชา

แต่กลับคิดไม่ถึง ที่แท้แล้ว ผู้ชายประเภทนี้ที่สวมสูทและแต่ง ตัวอย่างพิถีพิถันนั้นช่างให้ความรู้สึกมั่นคงอย่างยิ่ง

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนมีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นคนแรก และเอ่ย ขึ้น “โอ้โห ปาณี เธอแอบเลี้ยงหนุ่มหน้าขาวไว้ข้างนอกหรือ

ทุกคนล้วนคิดว่าสามีของปาณีเป็นชายแก่นั่งอยู่บนรถเข็น ตอนนี้พอมองเห็นคนหล่อตรงหน้า ย่อมต้องคิดว่าเธอมีชู้อย่าง แน่นอน
หนุ่มหน้าขาวสามคำนี้ ทำเอายามนิธิเลิกคิ้วขึ้น เขามองไป ยังเด็กหนุ่มที่เอ่ยพูด ก่อนจะยิ้มอย่างสงบขึ้น “ฉันดูคล้ายเด็ก หนุ่มหน้าขาวขนาดนั้นเลยหรือ?”

เขาไม่ได้มีน้ำเสียงโมโหแต่อย่างใด ซ้ำยังไม่โมโหอีกด้วย คนเหล่านี้ล้วนเป็นเพื่อนนักเรียนของปาณี และสิ่งที่สามนิธิ อยากจะรักษามันเอาไว้ก็คือความสัมพันธ์ระหว่างปาณีกับเพื่อน เหล่านี้ เขาอยากให้เธออยู่ท่ามกลางคนเหล่านี้ด้วยความเปล่ง กระกายความและมีหน้ามีตา แทนที่จะใช้ตัวตนของเขา แยกเธอ และเพื่อนๆออกจากกันเป็นคนละโลก

คำพูดติดตลกของเขา คล้ายว่าทำให้เด็กหนุ่มคนนั้นเพิ่งพูด ไปหัวเราะและตอบขึ้นมา “ไม่เหมือน ฉันแค่ล้อเล่นหน่ะ”

ผู้ชายคนนี้ถึงแม้อายุยังน้อย แต่ท่าทีของเขาล้วนมีกลิ่นอาย ของนายทหารเก่าออกมา ไม่มีส่วนไหนที่เหมือนเจ้าหนุ่มหน้าขาว เลยสักนิด

ปาณีแนะนําเขากับทุกคน “นี่สามีฉัน

เธอรู้สึกได้ว่าหลังจากที่ตนเอ่ยจบ ทุกคนคล้ายมีแววตาอิจฉา ออกมา

บ้ามันเถอะ ใครเป็นคนปล่อยข่าวลือว่าสามีของปาณีทั้งแก่ทั้ง เดินไม่ได้ออกมา?

นี่มันออกจะคลาดเคลื่อนมากเกินไปหน่อยว่าไหม? พนักงานเพิ่มเก้าอี้เข้ามา ธามนิธิจึงนั่งลงข้างๆกายปาณี
ทุกคนเอ่ยถามอย่างสงสัย “ปาณี สามีของเธอทำอาชีพอะไร หรือ”

ธามนิธิตอบแทนปาณีด้วยท่าทีสงบ ทำงานอยู่ที่บริษัทเป็น สกรุ๊ปจํากัด”

“เก่งสุดๆไปเลย!” พวกเขาไม่รู้ว่ายามนิธิทำงานอะไรที่บริษัท แต่แค่ได้ยินว่าเขาทำงานที่นั่นก็รู้สึกว่าเขาเก่งสุดๆ “ได้ยินว่า บริษัทเบนนิซิสกรุ๊ปจำกัดรับคนยากที่สุด นายไม่ใช่ว่าเพิ่งกลับ มาจากเมืองนอก? มองแล้วคล้ายว่าเป็นแบบนั้นเลย

ธามนิธิพูดอย่างใจเย็น “ฉันไม่ได้ไปเรียนเมืองนอก ปาณีนั่งอยู่ด้านข้าง มองดูเขากำลังพูดคุยกับเพื่อนนักเรียน