ตอนที่644

เวทีสมองดูปาณี “ฉันรู้ว่าพวกเขาหวังดีกับฉัน แล้วเขยหล่ะ? เธอ อยากให้ฉันไปต่างประเทศ ก็เพราะหวังดีกับฉันเหมือนกันหรือ ไง?”

..……..ปา เฮ้ย “นายอยากให้ฉันตอบนายยังไง? พูดจริงหรือ

โกหก?

เวทัสนิ่งไป “เรื่องจริง

ปาณีเอ่ยตอบ “ถ้าอย่างนั้นก็เพราะฉันมองนายแล้วไม่สบาย ตา ก็เลยหวังให้นายอยู่ไกลออกไปอีกหน่อย ไม่ต้องมารบกวน ฉันกับคุณอา

รู้ดีแก่ใจว่าเธอเป็นผู้หญิงใจดำ แต่พอมาได้ยินสิ่งที่ปาณีพูด ในตอนนี้ เวทัสก็ยังรู้สึกเสียใจอยู่ไม่น้อย

ค่าโกหกหล่ะ?”เวทีสเอ่ยถาม

เขาคิดว่า ฟังปา พูดโกหกหลอกลวงเขาก็ดีเช่นกัน

ค่าโกหก?”ปา นิ่งคิดและเอ่ย “แน่นอนว่าหวังว่าเธอจะ สามารถเรียนรู้อะไรจากการไปต่างประเทศได้บ้าง เปลี่ยนเป็น คนที่ได้เรื่องได้ราว ตลอดทั้งชีวิตคนเรา ความรักไม่ใช่ทุกสิ่ง อย่าง รอให้นายอายุสาม…ไม่สิ บางทีพอถึงยี่สิบห้า นายอาจจะ รู้สึกขึ้นมาว่าปาณีก็แค่ผีสาง ตอนนี้นายวางไม่ลง ก็เป็นเพราะใน ตาของนายมีใบไม้ใบหนึ่งบังมันอยู่ ทำให้มองไม่เห็นป่ากว้างเวกัส นายรู้ไหมว่าทําไมเมื่อก่อนฉันถึงชอบนาย

..……..เวทัสนิ่งไป

ปาเล่นย “เป็นเพราะฉันรู้สึกว่า นายเข้าใจอะไรมากมาย นายบอกว่านายชอบดาราศาสตร์ นายชอบจักรวาล นายมักจะ แบ่งปันเรื่องที่ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อน ให้ฉันอยู่เสมอๆ นายไม่ เหมือนฉัน นายไม่รู้ว่าที่ฉันขยันเข้าเรียนที่จริงเป็นเพราะรางวัล เงินสดที่มหาลัยมีให้ นี่คือสิ่งที่เราไม่เหมือนกัน แต่ในตอนนี้ เป็น เพราะฉัน นายถึงได้แปรเปลี่ยนไปจนไม่สมกับที่เป็นนาย

ปาไม่ได้พูดจนออกจากก้นบึงหัวใจกับเขามานานมากแล้ว

ตั้งแต่ที่พวกเขามีตรยาแทรกเข้ามาและบาดหมางกัน คนที่ สองคนที่เคยสนใจอะไรเหมือนๆกัน ก็ค่อยๆห่างไกลกันออกไป อย่างช้าๆ

ที่จริงพอคิดๆแล้ว เขาผิดอะไรหรือ?

มันก็เป็นเพียงเพราะพวกเขายังเด็กเกินไป รักกันไม่ล้ำลึกพอก็ เท่านั้น

รักอีกฝ่ายเทียบไม่ได้กับรักโลกใบนี้

ตอนนี้ปาณีเรียนรู้ที่จะรักคนๆหนึ่งแล้ว เพียงแต่คนที่เธอรักนั้น

ไม่ใช่เวทีสอีกต่อไป

แต่เธอเชื่อมั่นว่าจะต้องมีสักวันหนึ่งที่เวทัสจะคิดได้ทะลุ

ปรุโปร่งและเข้าใจมัน
เวทสฟังคำพูดโกหกของปาณี ดวงตาเคลื่อนไหวไปมา คำพูด โกหกของเธอเทียบกับคำพูดจริงแล้วกลับกระทบใจคนมากกว่า มาก

เวทัสกำลังมองดูเธอ มีลมพัดผ่านมาทำให้ผมสาวของเธอ ปลิวสบาย

น้ำเสียงของเขาอ่อนนุ่มอย่างยิ่ง ที่แท้เธอก็เป็นจอมหลอก ลวง พูดโกหกได้เป็นฉากๆ

ปาณีเลิกคิ้วและเตรียมจะเดินจากไป เวทัสคว้าข้อมือเธอเอา ไว้และหมุนเธอกลับมา ปาณียังไม่ทันได้ตอบโต้กลับ จู่ก็มีจูบ ประทับลงมาบนแก้มของเธอ

โลกใบนี้เงียบสนิทลงทันได ราวกับว่าเธอนั้นได้ยินเสียงใบไม้ ร่วงหล่น

ปาณีนิ่งไปชั่วครู่ ตอนที่มีสติกลับมา ใบหน้าขาวๆของเธอก็ แปรเปลี่ยนเป็นแดง เพราะความโมโหขึ้นมาทันใด

เธอยกมือขึ้นมาโดยสัญชาตญาณแล้วตบลงบนหน้าเขา เสียง” เพียะดังขึ้น พร้อมๆกับใบหน้าของเวกัสที่หันเอนไป

เขางงงงไปชั่วครู่ ก่อนจะหันหน้ากลับมามองปาณีและค้นพบ ว่านัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธหลังจากถูกทำให้ อับอาย “ฉันดูนายผิดไปจริงๆ!

ไม่กี่ก่อนหน้านี้เธอยังแก้ตัวแทนเขา บอกว่าเขาไม่ใช่คนเลว ร้ายอะไร วินาทีถัดมา ปาณีก็ถูกทำให้โกรธจนแทบบ้า อยากจะเอาค่าพูดที่คิดในใจว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิดย้อนคืนกลับมา มองดูเธอที่กำลังโกรธ เวทัสกลับหัวเราะขึ้นมา

ปาโกรธจนแทบบ้า แม้กระทั่งเอ่ยพูดยังสั้นเทา “นายนี่มัน ป่าจริงๆ!!

พูดจบเธอก็หยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาและรีบวิ่งออกไป เวที จ้องมองดูแผ่นหลังของเธอที่จากไปด้วยแววตาจริงจังอย่างยิ่ง ก่อนจะเอ่ยกับตัวเองในใจ ปาณี รอฉันกลับมา