ปาณีพูดขึ้นอย่างเสียไม่ได้ แต่ว่า คุณลอง คิดแทนฉันดูสักนิดได้ไหมคะ? พวกเราเซ็นข้อ ลงการแต่งงานลงไปแล้ว คุณที่ตอนนั้นให้ฉันแต่ง เป็นภรรยา ก็เพียงแค่เพราะต้องการคนมาเติม ตำแหน่งภรรยาของคุณเท่านั้น และบังเอิญว่าคน นั้นคือฉันพอดี วันที่พวกเราแต่งงานกัน เดิมทีก็ เป็นวันที่คุณกับนลินกำหนดกันไว้ ในสายตาคน อื่น ฉันเป็นตัวอะไรคะ? เป็นแค่เพียงตัวแทน ชั่วคราวเท่านั้น…ฉันไม่รู้จริงๆว่าตนเองนับเป็น อะไร นอกจากนี้ ฉันยังเด็ก ฉันไม่อยากใช้ทั้งชีวิต นี้วิ่งไล่ตามคุณ ไม่อยากถูกคนเยาะเย้ยยามอยู่ ข้างคุณ ไม่อยากให้วันนึงความพยายามที่ฉันทำ มาทั้งหมด ถูกปฏิเสธลงก็เพราะฉันแต่งงานกับ คุณ”

ธามนิธิมองดูปาณี นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขา เกิดความคิดเห็นขัดแย้งกันขึ้นมา

เขาไม่ได้ส่งเสียงใดๆ ทำแค่จดจําคำพูด ของเธอ: คุณลองคิดแทนฉันดูสักนิด ได้ไหมคะ?

เขายอมรับว่าตนเองน่ารังเกียจอยู่บ้าง ที่ อาศัยตัวเธอที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ อาศัยที่เธอ ต้องการเงิน ร้องขอเงื่อนไขที่ช่างร้ายกาจขึ้นมา กับเธอ ให้เธอมาเป็นภรรยาของเขา
ในตอนนั้น เขาเพียงแค่ใช้ประโยชน์จาก เธอมาเติมเต็มจิตใจที่ไม่สมดุลของเขา

จนกระทั่งตอนนี้เธอที่ยังอายุไม่ถึงยี่สิบปี ก็ ต้องมาอยู่ข้างกายเขาและแบกรับความกดดัน และคําวิจารณ์ ถูกคนรอบข้างหัวเราะเยาะดูถูก แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ เขาก็ยัง….ยังคงไม่อยากปล่อย เธอไป

เธอคือภรรยาของเขา!

คือภรรยาที่เขาอยากปกป้องไปตลอดทั้ง

ผ่านไปสักพัก ธามนิธิ ควบคุมอารมณ์ ตนเองได้แล้ว จึงเอ่ยกับปาณี “เธอคิด…..คิดดี แล้วจริงๆหรือ?”

ปาณีนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้า “ฉันคิด มาตั้งนานแล้ว วันนี้ถึงได้พูดกับคุณ ระยะนี้ฉัน รู้สึกเหนื่อยมากจริงๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เวลาอยู่ข้างคุณก็รู้สึกถึงความกดดันเป็นอย่าง มาก คุณอา ให้พวกเราได้แยกย้ายกันอย่างดีๆ เถอะนะ! ได้ไหมคะ?”

ดวงตาที่อ้อนวอนและน้ำเสียงของเธอเตือน ธามนิธิขึ้นมาอีกครั้ง วันนั้นที่วิลล่าเมืองชล เธอพูดกับเขาอย่างร้อน นว่า “คุณอา คุณให้ฉัน ยืมเงินสักเล็กน้อยได้ไหมคะ?”

ในตอนนั้น เธอก็มีดวงตาอ้อนวอนเช่นนี้
ก็แค่เงินเล็กน้อย สําหรับเขาไม่นับว่าเป็น อะไร

เธอทํางานให้กับเขา เขาสามารถจ่ายเงิน ให้เธอก่อนล่วงหน้าได้

เพียงแต่ตอนนั้นไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ จึง เอ่ยความต้องการที่เกินไปของตนขึ้นมากับเธอ ตอนนี้พอนึกขึ้นมา ก็พบว่านี่มันเกินไปจริงๆ ตอนนี้เธอต้องการที่จะไปจากเขา ความ จริงก็ถูกต้องแล้ว

ชีวิตของเธอเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น แท้จริงแล้ว เขาไม่มีสิทธิ์ใดๆที่จะบังคับให้เธอยอมอยู่เคียง ข้าง

ธามนิธิจ้องมองปาณี น้ำเสียงแฝงความ หดหู่ออกมาจากลำคอ “ได้”

เธออยากไป เขาก็ยอมปล่อยเธอไป ภรรยาของเขา อยากได้อะไร เขาให้ได้ทั้ง

ปาณีนิ่งงัน มองเขาอย่างไม่อยากเชื่ออยู่ บ้าง เขากลับ……ตกลงแล้ว

ธามนิธิกอดเธอไว้แน่น “วันนี้ดึกมากแล้ว รับนอนเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะให้ไวยาตย์จัดการเรื่อง หย่า

“คุณพูดจริงหรือคะ?”ถึงแม้ปาณีจะเป็นคน