แน่นอนว่าผลิดาไม่ยอมทำ ทัดพรโมโหจึง ตบเข้าไปยังหน้าของเธอ ตอนหลังจึงถูกชลธีเห็น เขา

ทั้งคู่ทะเลาะกัน ในที่สุดทัดพรที่ถูกทำให้ โมโหจนแทบบ้าจึงย้ายออกจากบ้านไป

ผลิดาจึงอาศัยอยู่ต่ออย่างไม่อ้อมค้อม นลินมองเห็นผลิดาที่หน้าด้านอย่างยิ่งจึง

โกรธจนแทบบ้าตาย อยากเอ่ยอะไรกลับเอ่ยไม่ ออก คุณพ่อที่ดีกับแม่ของเธออย่างยิ่ง ไม่เพียง แต่มีเมียน้อย ตอนนี้กลับพาเข้ามาบ้านทำให้แม่ ของเธอโกรธจนต้องไป

เธอเดินขึ้นชั้นบนและเข้าไปยังห้องของ ตนเอง พบว่าห้องของเธอถูกพลิกค้นจนมั่วซั่วไป หมด แถมกระเป๋าของผลิดาก็อยู่ที่นี่ด้วย

ดังนั้น นี่มันคืออะไรกัน?

“ป้าบุน” นลินเรียกป้าบุนขึ้นมาอย่างโมโห ก่อนชี้ไปยังกระเป๋าบนโต๊ะและข้าวของที่ถูกพลิ กมัวชั่ว “นี่มันอะไรกัน?”

สีหน้าป้าบุนเอ่ยขึ้นอย่างยากลำบาก “เธอ บอกว่าห้องของคุณสวยดี อยากอยู่ที่นี่ พอดีว่า คุณไม่กลับมาอยู่ที่นี่มาได้สองวัน…”

“ดังนั้นเลยให้เธอเข้ามาอยู่?”
นลินแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ตนเองได้ยิน ทั้งหมด

ในบ้านนี้ เธอไม่มีแม้กระทั่งห้องของตนเอง งั้นหรือ?

ปาณีเดินเข้าไปในห้องทํางานของธามนิธิ ธีระเพิ่งจะลงลิฟต์ไปเขาจึงอยู่เพียงลำพัง

เธอมองธามนิธิ ปิดประตูและเดินไปยังข้าง หน้าเขา จ้องมองเขา

ธามนิธิเงยหน้าขึ้นมามองภรรยาที่นิ่งเงียบ ของเขา “ทําไมมองฉันแบบนี้?”

“ฉันเพิ่งเห็นนลินลงไป ปาณีเอ่ย เธอมาหา คุณทําไมคะ?”

“เอารูปมาให้ฉันดู บอกว่าเธอกับธีระมีความ สัมพันธ์กัน ให้ฉันช่วยเธอหน่อย ธามนิธิเอ่ยพูด ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ได้ยินเขาพูดถึงธีระ ปาณีจึงเอ่ยอธิบาย “ฉันกับธีระไม่มีอะไรกันทั้งนั้น ครั้งก่อนที่ไปทาน ข้าว คุณก็ไปด้วย คุณอย่าเข้าใจผิดนะคะ”

ธามนิธิจ้องมองใบหน้าที่ร้อนรนขึ้นมาของ เธอและเอ่ย “จริงหรือ? ทำไมฉันถึงคิดว่า เธอดดี กับธีระอยู่ไม่น้อยเลย? ”

” ปาณีรู้สึกไม่ยุติธรรม “ตรงไหนกัน”เธอเลี้ยงข้าวเขา”

ทานข้าวก็นับหรือไง?

ปาณีเอ่ย “ฉันก็เลี้ยงข้าวคุณได้เหมือนกันนี่

คะ!”

แถมคราวที่แล้วไวยาตย์ต่างหากที่เป็นคน จ่ายตังค์!

นับว่าเธอเลี้ยงเขาไม่ได้เสียด้วยซ้ำ!

ธามนิธิเอ่ย เธอยิ้มหัวเราะกับเขา

….……..อดอนใส่เขาไปหนึ่งรอบไม่ได้ “ถ้างั้นทีหลังฉันเจอใครก็ไม่ยิ้มทั้งนั้น เอาแต่ท่า หน้าตาย ดีไหมคะ?”

ธามนิธิเห็นเธอที่แกล้งทำเป็นขึงขังขึ้นมา แบบนี้ จึงอดหัวเราะขึ้นไม่ได้

ในตอนนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็น สายจากจั่นวิภา ธามนิธิรับและเอ่ย “พี่”

จํนวิภาเอ่ย “พี่เขยเธอกลับมาแล้ว ตอนเย็น

มาทานข้าวด้วยกันนะ”

ธามนิธิชะงักนิดนึงก่อนเอ่ย “อืม”

นพรุจนั้นยุ่งอยู่ข้างนอกตลอด นานๆถึงจะ กลับมาที ครั้งนี้ผ่านช่วงตรุษจีนไปจนกระทั่งตอน นี้ถึงกลับมา