เพียงแต่เขารู้สึกไม่ยินยอม ถ้าหากในตอน แรกคุณน้าไม่เกิดเรื่อง นลินไม่ได้จากไป เขาคง ไม่สู่ขอเธอหรอก เธอรู้ใช่ไหม?”

“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร?”ถึงแม้ เรื่องที่เขาพูดจะเป็นเรื่องจริง แต่ปาณีไม่อยากฟัง เวทีสหยุดเดิน “ปาณี

ร่มถูกลดลง น้ำเสียงของเขาจริงจังยิ่งกว่า ใคร

ปาณีถือร่มอยู่เช่นกัน มองดูเขาที่สูงกว่า ตนเองช่วงหนึ่ง เป็นอะไรไป?”

“ฉันพบว่าตัวเองยังคงชอบเธออยู่” คำพูด

ที่กะทันหันของเวทัสทำให้ปาณีตั้งตัวไม่ทัน ยัง

ฉันกับโมริไม่ได้คบหากัน คําสารภาพและอธิบายอย่างกะทันหันจาก

เขา ทำให้สีหน้าของปาณีดูราวกับกำลังถูกฟ้าผ่า ผ่านมาตั้งเนิ่นนานขนาดนี้ เวทัสไม่เคยที่จะ พูดถึงเรื่องในอดีตมาก่อนเลยสักครั้ง

ปาณีถามอย่างไม่ชอบใจ “เธอทำอะไร? กิน ยาผิดมาหรือไง?”

“ที่จริง ฉันรู้มาตั้งนานแล้ว ว่าที่เธอแต่งงาน

กับคุณน้า แท้จริงแล้วเป็นแค่การแลกเปลี่ยนฉากหนึ่ง เป็นเพราะค่าเล่าเรียนเธอถึงยอมแต่งกับเขา แถมเขา กำลังอยากได้เจ้าสาวอยู่พอดีเช่นกัน” เรื่องนี้ เวทีสเก็บมันไว้ในใจมานานแสนนาน

แล้ว

ที่เขาไม่พูดมันออกมา เป็นเพราะคำนึงถึง ขาของธามนิธิ

ธามนิธิ ต่อเขาอย่างยิ่ง ซ้ำยังเป็นคุณน้า แท้ๆของเขา ถ้าหากรามนิธิยังคงนั่งอยู่บนรถเข็น เขากลับไปแย่งปาณีมา แบบนี้จะเรียกได้ว่าอะไร อีก?

แต่ในตอนนี้ไม่เหมือนเดิม ธามนิธิดีขึ้นมา แล้ว ทำให้เวทัสรู้สึกราวกับมองเห็นความหวังขึ้น มา

ปาณีนิ่งงันไปชั่วครู่ คิดไม่ถึงว่าความลับนี้ ถูกเวทัสรู้เข้าแล้ว

เธอมองที่เขา “ใครเป็นคนบอกกับเธอ?”

“ฉันได้ยินพวกเขาพูดขึ้นเองกับหู” เวทั สมองดูเธอ สายตามีความหวังและดูอ่อนโยน “ปาณี กลับมาข้างกายฉันอีกครั้ง ได้ไหม?”

“เวทีส… “ปาณีในตอนนี้ไม่อยากแม้แต่จะ เอ่ยพูดเรื่องนี้กับเขาอีก

เธอแบ่งแยกความสัมพันธ์กับเขาอย่าง ชัดเจนมาตั้งนานแล้ว
เวทีสไม่เปิดโอกาสให้ปาณีได้เอ่ยพูด เขา พูดต่อไป “ฉันคิดจริงๆ… ดอยากที่จะกลับไปเริ่ม ใหม่กับเธออีกครั้ง ตอนนี้คุณน้าดีขึ้นมาแล้ว เขา ไม่ต้องการเธออีกต่อไป มีผู้หญิงอีกมากมายที่ ยินยอมจะไปเป็นภรรยาของเขา เหลือแต่ฉัน เธอ ไม่ได้อยู่ข้างกายฉัน ฉันไม่รู้จริงๆว่าควรทำ อย่างไร รู้สึกราวกับว่าชีวิตของตัวเองเปลี่ยนไป เป็นไร้ความหมาย ทุกครั้งที่เห็นเธอกับเขาอยู่ ด้วยกัน เธอรู้ไหมว่าใจฉันเจ็บปวดมากแค่ไหน? ฉันโตมาจนขนาดนี้ กลับไม่เคยชอบใครมาก่อน เธอคือคนแรกและเป็นคนเดียว”

เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน ดูเหมือนว่าเขาจะเป็น ผู้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมากนัก

ยามพูดกับเธอ กลับไม่มีคำพูดประเภท “ถูก ฉันชอบ ถือเป็นเกียรติของเธอ เธอควรถนอมมัน ให้ดีๆ

แต่มันกลับดูออกมาจากใจจริงและวิงวอน ร้องขอมากขึ้น

เพียงแต่ไม่ว่าเขาจะพูกอย่างไรในตอนนี้ ปาณีก็ไม่มีปัญญาที่จะขุดหาความรู้สึกจากใจ ที่ไหนมาให้เขาได้ “เธอไม่ต้องพูดอีกแล้ว ถ้าฉัน เอาคำพูดพวกนี้ไอบอกคุณอา เธอรู้ใช่ไหมว่าจะ ลงเอยแบบไหน?”

“ฉันไม่กลัว” เวทัสพูด “ถึงแม้ว่าต้องอยู่ตรง หน้าเขา คำพูดพวกนี้ ฉันพูดมันออกมาได้แน่ ว่าฉันรู้สึกผิดกับเธอ ฉันทำผิดไปแล้ว ถ้าหากพวกนี้ คือสิ่งที่ฉันต้องราคาที่ต้องจ่าย ฉันยินยอม ฉันแค่ หวังว่าเธอจะยกโทษให้ฉันเท่านั้น”

สายตาของเขา ทำให้เธอคิดถึงเรื่องราว ครั้งก่อนขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว เขาเอ่ยกับเธอว่า “ปาณี พวกเรามาคบกันเถอะ!”

มันล้วนกลายเป็นเรื่องเก่าไปแล้ว

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาหยิบยกมันขึ้นมา ปาณีลืมมันไปหมดแล้วว่าตนเองในตอนนั้น เคย คบกับเขามาก่อน

วันนี้ฝนตกหนักอยู่บ้าง สายตาของเวทัสก ลับสะท้อนให้เห็นถึงความเพียรพยายามของเข