รามนิธิ กถึงและเอ่ยเล่าเรื่องเขากับนลิน ให้เธอฟัง

นลินตามเขาออกมาหลังจากนั้น ธามนิธิ เลือกที่จะนั่งลงที่ระเบียง พอเดินมาถึงตรงหน้าเขา เธอใช้สายตา

อ่อนโยนมองเขาและพูดขึ้น “ธามนิธิ เรื่องราว

ก่อนหน้านี้ เป็นฉันที่ต้องขอโทษคุณ

ผู้หญิงคนนี้ราวกับว่ามีสองหน้า ยามเขา เกิดเรื่องเป็นอีกแบบหนึ่ง หลังจากเขาหายดี กลับ มีอีกท่าทหนึ่งขึ้นมา

ธามนิธิจําได้ดี หลังจากที่จันวิภาพานลินมา แนะนำให้เขารู้จักในฐานะคู่หมั้น พวกเขาก็นั่งอยู่ ตรงนี้และเริ่มพูดคุยกับเป็นครั้งแรก

คุณหนูนลินในยามนั้นอ่อนโยนอย่างยิ่ง มี ความคิดความอ่าน สุภาพถ่อมตน

ในตอนนั้นเขาคิดว่าสิ่งที่ตนมองเห็นคือ เรื่องจริง ในใจคิดว่าถ้าหากตนเองแต่งงาน จะ ต้องแต่งกับภรรยาที่รู้ความและอ่อนโยน เช่นนี้ถึง จะทำให้พ่อและแม่วางใจได้

แต่ในวันนี้ ณ สถานที่เดียวกัน เธอ แสดงออกด้วยท่าทีที่เหมือนเดิม แต่จิตใจของ เขากลับมีแค่สองค่าเท่านั้นคือ เจ้าเล่ห์
ในเมื่อเป็นนักแสดง จะแสดงให้มืออาชีพ กว่านี้ สมจริงยิ่งกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไง?

อยู่สักพัก ก่อนจะพูดกับเธออย่าง ใจเย็น “ความจริงแล้ว เธอไม่ต้องขอโทษหรอก”

นลินมองไปที่เขา รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แทบจะในเวลานั้น จิตใจของเธอก็แตกตื่นยินดี ขึ้นมาบางส่วน

ธามนิธิยังคงรักเธออยู่ ขอแค่เธอยอมก้มหัว ให้เขาสักนิด จิตใจของเขาก็เอนเอียงมาที่เธอ แล้ว !

อย่างที่คาด

เขาก่อนหน้านี่ ก็แค่โทษที่ตนเองนั้นไม่ได้ เอาใจใส่เขาก็แค่นั้น

พอคิดถึงสิ่งที่ตนเองทําลงไปทั้งหมดก่อน

หน้า นลินก็รู้สึกละอายและคิดว่าตนเองผิดต่อเขา

จริงๆ

เธอพูด สมควรทําแล้วค่ะ เป็นฉันที่ไม่ดีเอง ดังนั้นฉันจึงควรขอโทษคุณ

ธามนิธินั่งบนรถเข็น มองไปยังนลิน ต่อให้ คุณไม่ขอโทษ ผมก็ยังคงโทรศัพท์หาเมธชนัน อยู่ดี ช่วยเหลือพวกคุณให้ได้คืนดีกัน”

“เอ่อนลินมองเขาอย่างอึดอัด เขากำลัง เหน็บแนมเกี่ยวกับสิ่งที่เธอพูดต่อหน้าเขา ในคืน นั้นที่เธอไปพบเขาใช่หรือไม่?
เธอรู้ดีว่าตนเองในตอนนั้นทําเกินไป เพียง

ในตอนนั้น เธอคิดไม่ถึงว่าธามนิธิจะลุกขึ้น มาได้อีกครั้ง ดังนั้นจึงคิดที่จะหันไปหาเมธซนัน

แทน

เพราะวิธีนี้เท่านั้น เธอถึงสามารถแก้ไขหาย นะที่ธามนิธินํามาให้แก่บริษัทของพ่อเธอได้

ในเวลานี้ พอได้ยินธามนิธิพูดแบบนี้ นลินก็ กํานิ้วมือเข้าด้วยกันอย่างรู้สึกผิด และเอ่ยอย่าง อ้อนวอน “ธามนิธิคะ เรื่องที่ฉันทําผิดก่อนหน้านี้ ฉันสำนึกผิดแล้ว คุณให้โอกาสฉันอีกสักครั้ง ได้ ไหมคะ?”

“โอกาส?” ธามนิธิมองนลินอย่างงงงัน “ผม ไม่เข้าใจความหมายของคุณหนูนลิน”

คงไม่ใช่หมายถึงโอกาสกลับมาคืนดีกับเขา กระมัง?

นลินเปิดไพ่อารมณ์ขึ้นมาเล่นกับเขา “เรา รู้จักกันมาตั้งหลายมี ฉันเป็นว่าที่ภรรยาของคุณ มาตลอด ฉันรู้ ว่าในใจของคุณมีฉันอยู่ ตอนนี้ คุณให้ฉันกลับเข้าไปคอยดูแลอยู่ข้าง ๆ กายคุณ ดีไหมคะ?”

ถึงแม้จะเดาออกถึงความหมายของ เธอแล้ว แต่เมื่อได้ยินเธอเอ่ยคำเหล่านี้ออกมา เขายังคงรู้สึกว่าน่าหัวเราะเยาะสิ้นดี
เธอพูดมันออกมาได้จริง ๆ

ธามนิธิเงยหน้าขึ้น จ้องมองไปยังท้องฟ้า และเอ่ยกับนลีน “วันนี้พระอาทิตย์ยังคงขึ้นทาง ทิศตะวันออก ตกยังทิศตะวันตก คุณหนูนลินจะ เอ่ยคําพูดเหล่านี้ออกมาได้ยังไงกัน? ถ้าหากผม จําได้ไม่ผิดหล่ะก็ คุณยังเคยเตือนผม ห้ามไม่ให้ ผมคิดอะไรกับคุณเป็นอันขาด

ในเวลานั้นเธอช่างภาคภูมิใจนัก!

เหมือนกับกลัวว่าเขาจะคอยตามรังควาน

คล้ายว่าเธอยอมตายดีกว่าที่จะมีความ สัมพันธ์ใดๆขึ้นมากับเขา แต่มาในตอนนี้…

เธอกลับเป็นฝ่ายพูดร้องขอกลับมาอยู่ข้าง กายเขาก่อน!

พลิกสีหน้าไปมาช่างง่ายดายราวกับพลิก หน้าหนังสือ