ที่จริงเธอแค่อยากมาเจอเขา

แต่ ตอนนี้เธออยากพูดคุยกับเขา จึงทําได้แค่ หาข้ออ้างขึ้นมา

เวทีสพูด “เธอเอ่ยมาเถอะ”

เขานั่งลงบนเตียง โมรมองเขาที่ทําตัวตาม สบาย ไม่เคยรู้สึกมาก่อนว่าตนเองกับเขาใกล้กัน ขนาดนี้

เวทัสที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จมองดูแล้วน่าดึงดูด อย่างมาก

เธอชินแล้วที่เห็นเขาดูเย็นชาเวลาอยู่ข้างนอก แต่ไม่เคยเห็นเขาในแบบนี้

เธอกระแอมขึ้น และเอ่ย “การแข่งในวันพรุ่งนี้ ฉันมีความเห็นอยากจะบอก”

เวทีสรอฟังอย่างจริงจัง

โมรีเอ่ย “ทีมคู่แข่งของทีมเราพรุ่งนี้คือแชมป์ เมื่อปีก่อนหน้า ฉันรวบรวมข้อมูลการแข่งขันของ พวกเขามา คิดว่าคงมีประโยชน์ไม่น้อย

“ไม่ต้องแล้ว”เวทัสพูด “ศึกษาพวกนี้ไปก็ไม่มี ประโยชน์ ตั้งแต่จะทำให้เสียพลังงาน ทีมของเรา ล้วนมีทัศนคติที่ดีกันทุกคน ตอนนี้แค่ให้พวกเราได้ พักผ่อนดีๆก็พอ”

เวลานี้ต่อให้มีข้อมูลพวกนี้ เอามาก็ใช้ไม่ทัน

การ
ยิ่งไปกว่านั้น คนอย่างเวทีส ไม่เคย กษาอะไร แบบนี้มาก่อน

ทีม การจ้างโค้ชที่เป็นอดีตผู้เล่นมืออาชีพมา ฝึกสอนพวกเขา แต่ในหลายๆครั้ง เวทีสยังคงเชื่อมั่น ในความคิดของตนเอง

โมรีเห็นแบบนี้ รู้ว่าเขาเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเอง จึงยิ้มและพูดขึ้น “เวทีส ฉันมีอีกคําถามอยากถาม เธอ”

เขามองเธอ คําถามอะไร?”

เธอเคยนอนกับผู้หญิงมาก่อนไหม?” โมรีถาม ตรงๆ

ปกติเธอชอบอ่านนิยาย จึงจัดได้ว่ารู้เรื่องราว เหล่านี้คื

เมื่อเผชิญหน้ากับคําถามของเธอ เวที สําลัก ไปชั่วครู่ ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด

โมรีพูด “ไม่ใช่ว่ายังไม่เคยใช่ไหม? เธอช่างใส ชื่อ”

“น่าเบื่อ” เวทีสกรอกตาใส่เธอ “เธอไปได้ แล้ว”

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากคุยกับเธอเรื่องนี้

เวทีสที่จริงเป็นคนใส อมาก เขาไม่เคยเอ่ย ปากพูดกับคนอื่น แม้ว่าจะมีผู้หญิงอยู่รอบตัวเขา เขาจะไม่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน

ในความคิดของเขา การตกหลุมรักเป็นเพียง ความรักแบบที่สองคนชอบพอกัน เหมือนกันกับรักแรกของเด็กประถม

ไม่สิ เด็กประถมบางทีอาจจะยังไม่ใสซื่อเท่า เขาเลยด้วยซ้ำ

คําถามนี้ของโมรี ทําเอาใบหูของเขาแดงไป

หมด

กลางดึกของวันจันทร์ ปาณีกำลังนอนอยู่บน โซฟา ในมือถือโทรศัพท์ กำลังดูการแข่งขันเกมส์ ของทีมนภันต์

ธามนิธิเต็มมาจากด้านนอก มองเห็นเธอที่ดู อย่างจริงจังจึงเอ่ยถาม “กำลังดูอะไร?”

“อ๋อ..ปาณีมองธามนิธิและพูด “ทีมนภันต์พวก เขาคืนนี้มีแข่งขัน ฉันกำลังดู เวทัสก็อยู่ในนั้นด้วย คุณอยากดูไหมคะ?”

ธามนิธิกาม “เล่นเป็นยังไงบ้าง?”

“แพ้ไปรอบหนึ่ง แต่ว่ารอบนี้น่าจะชนะ” นภันต์บอกกับเธอหลายต่อหลายครั้งว่าให้เธอดู

ยังไงซะนี่ก็คือน้องชายแท้ๆของเธอ

ในตอนแรกทีนภันต์บอกว่าเขาอยากเป็น นักกีฬาอีสปอร์ต คนที่บ้านล้านไม่เห็นด้วยกับเขา

ตอนนี้มองดูเขาค่อยๆทําความฝันให้เป็นจริง ปาณีรู้สึกตื้นตันไม่น้อย

ธามนิธินั่งดูอยู่ข้างเธอสักพัก ไวยาตย์ก็เดิน เข้ามาและพูดขึ้น “คุณธามนิธิ โทรศัพท์ครับ

“ใคร?” ธามนิธิธาม
ไวยาต พูด “คุณท่านชัยพรครับ”

ทุกครั้งพอผ่านไปสักพัก บ้านวิสิทธิ์ เวชที่นั่น เป็นจะต้องโทรมาหาเขา สอบถามเกี่ยวกับสถานกา รณ์ของธามนิธิ คอยเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเขา

เพียงแต่ จอมพลนรเท เคยแค่มางานแต่ง ของเขาด้วยตนเองเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หลังจาก นั้นก็ไม่เคยโทรศัพท์ถึงรามนิธิด้วยตนเองสักครั้ง

พอคิดถึงคนที่คอยเป็นกังวลเกี่ยวกับตนเอง เสมือคุณครูคนหนึ่งไม่ปาน ธามนิธิจึงเอ่ย “เอาเข้า มาเถอะ”

ไวยาตย์ตอนแรกคิดว่าธามนิธิคงจะปฏิเสธ โทรศัพท์จากบ้านวิสิทธิเวชฝั่งนั่นดังเคย คิดไม่ถึงว่า เขากลับตอบรับ จึงรีบนำาโทรศัพท์เข้ามาให้

ตอนนี้ขาของธามนิธิ แค่รอฟื้นฟูอีกสักเดือน สองเดือน ก็สามารถกลับมาเป็นปกติได้แล้ว