ตอนที่200

แต่เวทัสพึ่งขึ้นมหาวิทยาลัยก็พาแฟนกลับบ้าน แบบนี้ทำให้ไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่

อดใจไม่ถามติรยาไม่ได้ “เธอกับเวทัสเป็นเพื่อน ร่วมห้องกัน?”

ติรยา “ใช่ค่ะคุณลุงนพรุจ”

นพรุจชักสีหน้าเข้ม “งั้นอายุก็ไม่มากสินะ! เด็กๆก็ หัดอ่านหนังสือหน่อย จะคบเป็นแฟนในอนาคตก็ยังมี โอกาสอีกมาก เธอดูสภาพเวทัสตอนนี้สิเลี้ยงตัวเองยัง เอาไม่รอดแล้วจะเลี้ยงเธอไหว? เป็นผู้หญิงคนหนึ่งจะ หาคู่ก็ต้องดูดีๆอย่าเห็นแค่เขาหล่ออย่างเดียวมี ประโยชน์อะไรล่ะ?”

ถึงแม้ในสายตาของติรยา เวทัสเป็นคนเรียนเก่ง ทั้งหล่อทั้งถานะทางบ้านดีแต่อยู่ในสายตาของนพรุจ ลูกชายคนนี้ไม่มีจุดเด่นใดๆทั้งสิ้น

เงินในบ้านเขาก็ไม่ได้หามา ถ้าจะให้เวทัสลองไป หาเงินดูจริงๆ เขาคงเอาไม่กลับสักหยวน

แม้แต่ปาณีก็ไม่น่าเชื่อ เวทัสที่มีคนชอบมากมาย ในโรงเรียนแต่กลับโดนพ่อตัวเองว่าขนาดนี้

เห็นได้ว่านพรุจคงเป็นคนทาเข้มงวดขนาดไหนกัน

พอเขาพูดออกมาแบบนี้ติรยาก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดไป ใหญ่แต่ก็ไม่กล้าเถียงกลับได้แต่ตอบว่า “ค่ะ”
ผ่านไปอีกแป๊บเธอค่อยนึกได้แล้วค่อยตอบไป “แต่หนูว่าเวทัสก็ดีนะคะ การเรียนเขาก็ดี มีอีกหลายๆ ด้านเขาก็เด่นนะคะ”

“เด่นงั้นหรอ?” นพรุจ “เธอมองผิดคนหรือเปล่า”

จันวิภานั่งอยู่ข้างนพรุจ มองติรยาด้วยความขรึม “วันนี้ที่เธอมานี่พ่อแม่เธอรู้หรือยัง?”

ได้ข่าวว่าเลิกกันแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆถึงกลับ มาอยู่ด้วยกันอีก จันวิภารู้สึกเจ็บใจท่าทีที่แสดงออกมา ก็ยิ่งขรึมไปใหญ่

“ไม่ ไม่รู้ค่ะ” เสียงของติรยาสั่นรู้สึกคนใน ครอบครัวนี้มีแค่คนโหดๆ

เธอแค่จะมาดูปาณีเฉยๆแต่ไม่คิดว่าจะมาเจอ สภาพแบบนี้

ตอนที่เธอโดนสั่งสอน สถานการณ์ของปาณีก็ ต่างกับเธอโดยสิ้นเชิงนั่งอยู่ข้างๆกินข้าว คุณฐิติพรก็ ตักกับข้าวให้ปาณีกลัวปาณีหิว “ปาณีกินเยอะๆหน่อย นะ”

“ขอบคุณแม่นะคะ” ในถ้วยของปาณีเต็มจน เหมือนภูเขา

แต่เธอไม่สามารถที่จะกินได้ทั้งหมดแต่ก็ไม่อยาก ทำให้คุณแม่ผิดหวังแล้วก็ไม่อยากเอาทิ้งก็เลยมองไป ธามนิธิที่อยู่ข้างๆ “คุณอาคะ”
ธามนิธิมองเธอก็รู้เลยว่าเธอกินไม่ลงแล้วและยืน ตะเกียบไปคืบซี่โครงหมูในถ้วยปาณีมาไว้ในถ้วยตัว

เอง

การกระทำของธามนิธิทำอย่างสบายราวกับว่า ข้าวที่เธอกินไม่หมดเขาต้องช่วยเธอกินอย่างแน่นอน อยู่แล้ว

บ้านวิสิทธิ์เวชถานะดีตั้งแต่เด็ก ธามนิธิเคยกินข้าว เหลือจากคนอื่นแบบนี้ที่ไหนกันล่ะ

แต่เขากลับไม่รังเกียจของที่คีบจากถ้วยเธอ

ปาณีมองเขาที่กินลงไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น รู้สึกเหมือนมีอะไรมามัดใจไว้แวบนึง

เธอให้เขามาช่วยแค่กวังให้เขาช่วยคิดวิธีแก้ ปัญหาแต่ไม่คิดว่าเธอจะคิดมันลงไป

ความสนใจของจันวิภาก็ยังอยู่ที่ติรยา เธอมองตร ยา “เวทัสอายุก็ยังพออยู่แต่พวกเราก็ยังอยากให้เวทัส ไม่ต้องรีบมีแฟน คราวหลังเธออยู่ให้ไกลจากเวทัสห น่อย ทำแบบนี้ก็ดีต่อเธอด้วยเช่นกัน”

น้ำเสียงเหมือนให้เกียรติที่สิ่งที่อยากสื่อออกมาก็ ชัดเจนแล้ว

เธอไม่ชอบที่ติรยามาเป็นแฟนของเวทัส

คนอย่างติรยาดูก็รู้ว่าต้องนำพามาแต่เรื่องไม่ดี