ตอนที่ 68

หลังจากที่ด่าติรยาเสร็จ ปาณีมองไปยังธามนิธิ แล้วพูดกับธามนิธิว่า “ติรยาไม่ใช่คนดีแน่นอนค่ะ เธอ แสดงละครเก่งมาก และมีลูกไม้มากมาย คุณอาดีกับหนู มาก ดังนั้น แม้หนูต้องออกจากบ้านวิสิทธิ์เวช ก็หวังว่า คุณอาจะรู้ธาตุแท้ของเธอ”

สุดท้ายปาณีมองธามนิธิแวบหนึ่ง นึกถึงการที่เขา เชื่อติรยา ทำให้เธอเสียใจมาก

แต่ว่า คิดๆไปแล้ว เธอกับคุณอาก็ไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาดี กับเธอมาก แค่นี้เธอก็พอใจมากแล้ว นี่ก็เป็นเพียงสิ่ง เดียวที่จะตอบแทนเขาได้

น้ำเสียงของปาณี ทำให้บรรยากาศเศร้าเล็กน้อย จันวิภาที่นั่งอยู่ข้างๆไม่สามารถทนดูอีกต่อไปได้ พูด อย่างปกป้องเธอว่า “ปาณี พูดโง่ๆอะไรกัน ใครจะให้เธอ จากไปล่ะ?”

คำพูดของจันวิภา ทำให้ปาณีที่กำลังเสียใจหลั่ง น้ำตาออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ “พวกคุณเรียกติรยามาก็ เพราะว่าเชื่อในสิ่งที่เธอพูดไม่ใช่หรอคะ?”

ถูกติรยาใส่ร้าย เธอเพียงแค่รู้สึกโกรธเท่านั้น แต่ ถูกคนที่ไว้ใจสงสัยต่างหากที่ทำให้เธอเสียใจ

จันวิภาพดว่า “ไม่ใช่ เธอเข้าใจผิดแล้ว?”

“เข้าใจผิด?” ปาณีไม่เข้าใจ
จันวิภาก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากมาย เพียงแต่มอง ไปยังติรยาที่นั่งอยู่อีกฝั่ง “เธอใช้ได้เลยนะ! แสร้ังทำเป็น เด็กดีต่อหน้าพวกเราทุกคน แต่ลับหลังกลับว่าน้าชาย เขาแบบนี้”

ติรยาแก้ตัวว่า “คุณน้า หนูไม่ได้ทำนะคะ… ปาณี ต่างหาก..”

“หรือคำพูดเหล่านั้นเธอไม่ได้พูด คิดว่าพวกเรา ฟังเสียงเธอไม่ออกรึไง?” จันวิภาจ้องหน้าติรยา รู้สึก มองบน ไม่หลงเหลือความรู้สึกดีๆต่อเธอ

ติรยาหมดคำพูด เมื่อกี้เธอให้ร้ายปาณีมาครึ่ง ค่อนวัน แต่ผลปรากฏว่า ปาณีใช้แค่ไฟล์อัดเสียงก็ชนะ เธอแล้ว

ทำไมตอนนี้เธอถึงเป็นคนที่ถูกไต่สวนความผิด ด้วยล่ะ?

ปาณียืนอยู่ข้างๆ มองดูติรยาอย่างเย็นชา เธอก็ อยากรู้เหมือนกันว่า ผู้หญิงที่เผยธาตุแท้ออกมาแล้วใน ตอนนี้จะยังแถอะไรได้อีก

ติรยาพูดอย่างน้อยใจว่า “ใช่ค่ะ หนูยอมรับ วันนั้น ที่อยู่ต่อหน้าเพื่อนๆ เพื่อที่จะยั่วโมโหปาณี หนูได้พูดใน สิ่งที่ไม่ควรพูด ได้ล่วงละเมิดคุณอาธามนิธิไป แต่ว่า… นั่นก็เป็นเพราะว่าหนูโกรธมาก หนูเห็นปาณีเป็นเพื่อน แต่เธอกลับมาอ่อยแฟนของหนู…

ในเวลานี้ ติรยาทำได้แต่จับเรื่องนี้ไว้ไม่ปล่อย

“พอได้แล้ว” จันวิภาขัดเธอ “ยิ่งพูดยิ่งไม่เข้าท่าไปกันใหญ่!”

ปาณีมองจันวิภาแวบหนึ่ง เห็นเพียงจันวิภาที่อ่อน โยนในเวลาปกตินั้น วินาทีนี้กลับเข้มขรึมมาก

จันวิภามองไปยังคนที่นั่งอยู่ข้างๆเวทัส ติรยาที่ ทำสีหน้าน้อยเนื้อต่ำใจ “แต่เดิมฉันคิดว่า เธอเป็นเด็กดี และรู้กาลเทศะ คบกับลูกชายของฉันก็เหมาะสมกันดี แต่ ตอนนี้คิดๆดูแล้ว ฉันคงคิดมากไปเอง”

“….” ตามองไปยังจันวิภาอย่างไม่เข้าใจ “คุณ

น้า”

ความโกรธเคืองของจันวิภา ไม่เพียงแต่ไม่ใส่ อารมณ์กับปาณีเท่านั้น แต่กลับมุ่งเป้ามาที่เธอต่างหาก

มีสิทธิ์อะไร?

ปาณีเป็นคนอ่อยเวทัสแท้ๆ ทำไมต้องโมโหเธอ ด้วย?

จันวิภาพูดว่า “ดิรยา แม่เธอไม่เคยสอนเลยรึไงว่า ข้าวกินมั่วชั่วได้ แต่คำพูดพูดมัวชั่วไม่ได้? ปาณีเป็นน้า สะใภ้ของเวทัส ถึงแม้ว่าออกไปกินข้าวนอกบ้าน เจอกัน แล้ว คุยกันสองสามคำ นั่นสามารถอธิบายอะไรได้? เธอ ถ่ายรูปพวกนี้ แล้วยังวิ่งมาใส่ไข่ใส่นมต่อหน้าน้าของเขา อีก…. เธออยากให้ทุกคนหัวเราะเยาะคนในบ้านวิสิทธิ์ เวชรีไง?”

อย่ามองจันวิภาที่แสนอ่อนโยนเวลาอยู่ในบ้าน นอกบ้านนั้นเธอมีบริษัท 10 กว่าแห่งเวลาด่าคนขึ้นมา ถึงมีประสบการณ์ขนาดนี้
แม้แต่ปาณีเองก็ยังรู้สึกอิ่งที่เห็นภาพเบื้องหน้า นับประสาอะไรกับติรยาที่ไม่ได้ติดต่อพบเจอกับจันวิภา มากนัก