ตอนที่ 352

เธอรู้อยู่แล้วว่าเณศราเป็นเพื่อนสนิทของนลิน ก็คงรู้สึก มาตลอดว่านสินเป็นคู่หมั้นของธามนิธิ และไม่ยอมรับปาณี

นี่เป็นเรื่องที่เข้าใจได้

แม้แต่ครอบครัวเขา เห็นนลินในตอนนี้ ก็ยากที่จะอธิบาย เป็นคำพูดสั้นๆได้

ก่อนหน้านี้พวกเธอก็เห็นนลินเป็นคนในครอบครัวมาโดย ตลอด แต่ต่อมานลินทำร้ายอย่างไร้เยื่อใย จึงทำให้ทุกคน โกรธอย่างมาก

แต่วันนี้มีปาณีแล้ว ปาณีต่างหากที่เป็นครอบครัวเดียวกับ พวกเขา ไม่ใช่นลิน

เธอรู้สึกว่าตัวเองต้องแสดงท่าทีต่อหน้าเณศราให้เข้าใจ ไม่อย่างนั้นเณศราก็จะมองนลินเป็นคนของตัวเองอีก

เณศราพูดว่า “ค่ะ ต่อไปจะไม่กล้าอีกแล้วค่ะ! พี่สะใภ้คะ เรื่องนี้อย่าบอกพ่อแม่หนูนะคะ”

“เธอเข้าใจก็ดี” จันวิกามองนลินแวบหนึ่ง พูดว่า “ภรรยา ของธามนิธิมีเพียงคนเดียว ก็คือปาณี สําหรับใครบางคน ตั้งแต่วินาทีที่เขาจากไปนั้น ก็ไม่มีความสัมพันธ์กับครอบครัว เราอีก! ฉันเป็นคนที่ความจำไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่กลับจำได้ว่า พ่อแม่ของเขาวิ่งมาที่บ้านยังไง ยอมที่จะจ่ายคืนค่าสินสอด เป็นสองเท่าก็จะถอนหมั้นให้ได้ ก็ไม่รู้ว่าวันนี้กล้าดียังไงถึงวิ่ง มากนับญาติกันได้”

คำพูดนี้ชัดเจนมากว่าพูดให้นลินฟัง

จันวิกาไม่ชอบทําให้ใครลำบากใจ แต่นลินท่าให้คนโมโห หมากจริงๆ ตอนนี้บ้านวิสิทธิ์เวชก็ไม่มีใครชอบนลินเลย นลินก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้แก้ตัวใดๆด้วย เธอรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร

เณศราที่เป็นเพื่อนของนลิน กลับทนไม่ได้ พูดแทนนสิน ว่า “พี่คะ เรื่องตอนนั้นเป็นความผิดของนลินก็จริง ตอนนั้นเธอ ยุ่งอยู่ที่เมืองนอก เรื่องถอนหมั้นเธอไม่รู้เรื่องจริงๆ

“เธอไม่ต้องแก้ตัวแทนเขา” ฐิติพรที่เข้ากับคนง่ายในปกติ ก็อดไม่ได้ที่จะเปิดปากพูด “ธามนิธิของเราไม่มีบุญเอง ไม่อาจ เอื้อมมือไปจับคุณหนูใหญ่บ้านมีสุวรรณ์ ธามนิธิของเราโชค ร้ายเอง โทษเธอไม่ได้ แต่ว่า ไม่ว่าจะยากลําบากแค่ไหนพวก เราก็ผ่านมาได้แล้ว เพียงแต่ขอให้คุณหนูมีสุวรรณ์ปล่อย ครอบครัวเราไป

บ้านวิสิทธิ์เวชเป็นครอบครัวที่มีเหตุผล

ดังนั้น แม้ว่าชลธีจะถอนหมั้น หรือทำมากเกินไปแค่ไหน พวกเขาก็ไม่ได้คิดจะทำอะไร

เพราะถึงยังไง ท่าทางของธามนิธิเช่นนี้ พวกเขาก็ไม่มี สิทธิ์ไปบังคับให้นลินแต่งงงานมาเหมือนกัน

แต่ว่า ตั้งแต่ธามนิธิเกิดเรื่อง นลินที่เป็นถึงคู่หมั้นกลับไม่ เคยโผล่หน้ามาเลยตั้งแต่ต้น เรื่องนี้ทำให้รู้สึกเสียใจเป็นอย่าง มาก

พวกเขาจะไม่ทําอะไรนลินอยู่แล้ว แต่ว่า ก็จะไม่มีทางมี ความสัมพันธ์ใดๆกับบ้านมีสุวรรณ์อีกเป็นอันขาด

แม้กระทั่งเธอเรียกพวกเขาว่าคุณอาคุณน้ายังรู้สึก กระอักกระอ่วนเลย อาจเป็นเพราะบ้านมีสุวรรณ ตอนนี้ธามนิธิจัดจุดอ่อนทาง ธุรกิจของพวกเขาไว้

ชลธีเรียกตัวนลินกลับมาในครั้งนี้ พวกเขารู้อยู่แก่ใจว่า พวกเขาคิดจะทำอะไร

ดังนั้นในตอนนี้ ต้องทำให้นลินตัดใจซะ

เณศรายังอยากจะพูดอะไรต่อ “อาคะ…….

“เณศรา” คนที่พูดครั้งนี้คือชัยพร “เรื่องบางเรื่องหลานไม่ เข้าใจ ก็ไม่ต้องพูดแล้ว

เขาดูออกว่าเณศราอยากจะปกป้องนลิน แต่ว่า พวกเขา ไม่ต้องการจริงๆ

เณศราจึงทําได้เพียงปิดปาก

แม่จะบอกว่าทานข้าว แต่ในความเป็นจริง อาหารทั้งมื้อนี้ มีเณศรากับนลินที่ถูกว่ากล่าวตักเตือนเพียงฝ่ายเดียว ไม่กล้า แม้แต่จะเถียงด้วย

ไม่ว่าพวกเขาจะโง่อย่างไร ก็คงไม่โง่ถึงขั้นเถียงกับ ผู้ใหญ่

หลังรับประมาณอาหารเสร็จ เณศรากับนลินก็ไปจาก ร้านอาหาร เณศราใช้มือพัดหน้าเบา “จะบ้าตาย! ถ้ารู้ว่าจะ เป็นแบบนี้ไม่มาทานข้าวมื้อนี้จะดีกว่า! ยังคิดว่าธามนิธไม่ลืม เธอสักอีก ที่ไหนได้เรียกพวกเราไปค่านี่เอง เธอเห็นยัง? สร้อย คอที่อยู่บนคอปาณี หยกชิ้นนั้นไม่ใช่จะหาซื้อได้ง่ายๆเลยนะ แม่ฉันบอกว่า บ้านวิสิทธิ์เวชไม่ได้สนใจปาณีเลย แต่เท่าที่ฉัน เห็น พวกเขาใส่ใจเขามากเลยนะ!”