ตอนที่ 346

ธามนิธิมองไปยังเขา “.…………….

ปาณีจับมือของเขาไว้ อ้อนว่า “บอกหนูหน่อย! บอก หนูเร็วๆสิคะ!”

ธามนิธิมองดูท่าทางการอ้อนของเธอ อดไม่ได้ที่จะ

หัวเราะออกมา “ไม่มีจริงๆ

ปาณีเห็นเขายิ้มแล้ว ก็รู้สึกโล่งใจไปด้วย พูดด้วย เสียงโหดว่า “นี่คุณพูดเองนะ! งั้นคุณจะไม่สนใจหนูไม่ได้ นะ และเวลาหนูคุยกับคุณห้ามไม่ตอบอีก”

แววตาของเธออบอุ่นมาก ทำให้ธามนิธิพยักหน้า อย่างไม่ทันตั้งตัว “ยิ้ม”

“งั้นเรานอนกันดีกว่า พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก!” เคลียร์ปัญหาใหญ่นี้จบไปได้สักที ปาณีรู้สึกโล่งใจไม่ น้อย

เธอไม่ชอบเวลาเห็นคุณอาไม่มีความสุข แม้แต่นิด เดียว ก็ทำให้เธอรู้สึกหดหู่ไปด้วย

เช้าวันรุ่งขึ้น คนทั้งครอบครัวก็ออกเดินทางไปยัง ฮอทสปริงรีสอร์ท

รีสอร์ทแห่งนี้ตั้งอยู่ชานเมืองชยุต ถือเป็นฮอทสปริง รีสอร์ทที่ค่อนข้างโด่งดังภายในประเทศ

ปาณีเคยได้ยินมาก่อน แต่ว่า ยังไม่เคยมาที่นี่เลย ไม่เหมือนกับความหรูหราของโรงแรมในเมือง ที่นี่ เน้นความสบาย ผ่อนคลายความเขียวขจีของธรรมชาติ และความเงียบสงบ

ห้องพักจองไว้ตั้งแต่หลายวันก่อนแล้ว พอสุดสัปดาห์ ห้องพักรีสอร์ทนี้จะเหลือน้อยมาก และจองยากมากเช่น กัน

พอรู้ว่าพวกเขาจะมา ผู้จัดการของรีสอร์ทก็มารอ ต้อนรับพวกเขาโดยเฉพาะ “คุณชัยพร คุณฐิติพรครับ”

ท่าทีสุภาพมาก

ก่อนที่พวกเขาจะมาถึงก็ได้ให้คนดูแลบ้านมาดำเนิน เรื่องเอกสารการเช็คอินต่างๆให้ก่อนแล้ว ตอนนี้เพียงแต่ เอาบัตรประชาชนไปรูดก็จะสามารถเข้าพักได้แล้ว

ปาณีเป็นคนมาพักผ่อนของจริง ไม่ต้องทำอะไรเลย จันวิภา นคีย์การ์ดห้องพักให้พวกเขา เธอกับธามนิธิจึง ไปยังห้องพักของตัวเอง

ห้องของรีสอร์ทไม่ถือว่าใหญ่มาก แต่ให้ความรู้สึก อบอุ่นมากๆ พอเข้าไปถึงในห้อง ขณะที่ไวยาตย์กำลังคุ ยกับธามนิธินั้น ปาณีก็วิ่งออกไปชมวิวระเบียง ภาพเบื้อง หน้าสวยจนแทบร้องขอชีวิต ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้เป็นวันที่ ท้องฟ้าแจ่มใส อาการอบอุ่นกำลังดี

ธามนิธินั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง มองท่าทางมีความ สุขของปาณีผ่านกระจกบานใหญ่ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ออกมา ไม่นานนัก ไวยาตย์ก็ออกไปจากห้อง

ปาณีเดินเข้ามาพูดกับธามนิธิว่า “คุณอา ที่นี่สวยจัง เลย!” “ถ้าเธอชอบ เดี่ยวครั้งหน้าจะพามาอีก”

ปาณียิ้มอย่างเขินอาย “จริงๆแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่หนู มาพักโรงแรมที่ดีขนาดนี้”

เธอโตขนาดนี้แล้ว เคยเข้าพักโรงแรมแค่ครั้งเดียว ยังเป็นโรงแรมราคาเพียง 100 กว่าหยวนต่อคืนเท่านั้น

แตกต่างกับที่นี่อย่างสิ้นเชิง

ธามนิธิ ม

ปาณีนอนลงบนเตียง กลิ้งไปสองสามรอบ “เตียงนุ่ม จังเลย”

“เตียงที่บ้านไม่นุ่ม?”

“เตียงที่บ้านก็นุ่มค่ะ” เพราะว่าตอนนี้ไปเที่ยวนอก บ้านก็ต้องอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

ธามนิธิขมวดคิ้ว มองไปยังท่าทางที่ไม่มีการป้องกัน

ใดๆของเธอ “นุ่มสบายมากแค่ไหน?”

.” ปาณีอึ้งไปสักพักถึงจะเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด เธอจ้องหน้าเขาแวบหนึ่ง

รังแกเธอใช่ไหม?

“คุณอาเกินไปจริง!” “ฉันเกินไปยังไง?” ธามนิธิทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “หนูพูดเรื่องเตียงกับคุณอยู่นะ!”

“แล้วฉันไม่ได้พูดเรื่องเตียงหรอกหรอ? ”

ปาณีลุกขึ้นนั่ง จ้องเขาแวบหนึ่ง “ไม่สนใจคุณแล้ว ธามนิธิมองไปยังท่าทางที่แกล้งโมโหของเธอ แล้ว ยิ้มมุมปาก

ปาณีไม่ได้สนใจเขา เปิดกระเป๋าเดินทาง หยิบ ของใช้ของตัวเองกับธามนิธิออกมา

ผ่านไปสักพัก ธามนิธิก็ได้ยินปาณีพูดว่า “คุณอา เหมือนจะไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำของคุณมานะคะ”

ธามนิธิตอบว่า “ไม่เป็นไร ยังไงก็ไม่ได้ใช้อยู่แล้ว” หลังจากที่ปาณีได้ยินเขาพูดถึงจะนึกขึ้นได้ว่า ขา ของเป็นสภาพนี้ จะแช่บ่อน้ำร้อนคงไม่ได้