ตอนที่ 339

ไวยาตย์ผงกศีรษะ “ครับ ราตรีสวัสดิ์”

ธามนิธิเข้าไปในประตู พบว่าปาณีกำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะ หนังสือ สวมหูฟังและท่องคำศัพท์

ในช่วงเวลานี้ เขาค้นพบขึ้นมาว่า ในทุกๆวันที่กลับมา บ้าน และได้เห็นเธอถือเป็นเรื่องที่ช่างน่าอบอุ่นมากเพียงใด

ปาณีตั้งใจอย่างมากเวลาที่เธอเรียนหนังสือ ธามนิธิมองดู ด้านข้างของเธออยู่เงียบๆครู่หนึ่ง ก่อนไปอาบน้ำ

ปาท่องคำศัพท์เสร็จสิ้นจึงถอดหูฟังออก ก็ค้นพบว่าธา มนิธิอาบน้ำเรียบร้อยแล้วและพิงอยู่บนเตียง กำลังอ่าน หนังสือ

เธอถูกเขาที่ไม่รู้โผล่มาตอนไหนทำเอาตกใจไปรอบหนึ่ง “คุณอา….คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ธามนิธิตอบอย่างเคร่งขรึม “สักพักแล้ว เห็นเธอกำลัง เขียนหนังสือย่างจริงจังจึงไม่ได้เรียก”

“คุณควรบอกหนูสักหน่อยสิ!” ปาณีเดินเข้าไปหา “คุณ เล่นไม่ให้ลุ้มให้เสียงแบบนี้ ทำเอาหนูตกใจ

ธามนิธิมองขึ้นมาที่เธอ นัยน์ตาประกับความอบอุ่น ปาณีเลิกผ้าห่ม และขึ้นไปบนเตียง ก่อนจะเอ่ยถามเขา วันนี้ไปตรวจที่โรงพยาบาล ผลเป็นอย่างไรบ้างคะ

“ก็ดี” สายตาของธามนิธิตกอยู่ที่บนหนังสือ เขาอ่านมัน

อย่างจริงจัง

ปากเขยิบเข้ามา “คุณอา กอดหน่อย”

“ธามนิธิมองดูเธอ ก่อนยื่นออกมา และกอดเธอ

ไว้ในอ้อมอก

ปาณีแอบเหลือบมองดูธามนิธิที่นิ่งเงียบ รู้สึกแปลกใจ เขา ในวันนี้ ไม่ได้หลีกหนีเธออย่างเคย

ธามนิธิพลิกหน้าหนังสือ และมองไปยังปาณี “มองฉัน

ทำไม”

“เปล่านี่ ปาเก็บสายตากลับมา “หนูช่วยคุณพลิก

หน้าหนังสือใหม

“อืม”

หลังจากทั้งคู่ทำแบบนี้อยู่สักพัก ไม่นานนัก ปาณีก็นอน

หลับไป

วันที่สองที่เธอไปมหาลัย เธอไม่เจอนลินอีก

แต่กลับเป็นติรยา ที่ออกความเห็นต่อเรื่องที่เกิดขึ้นตอนที่ พวกเขาทั้งสามคนทานข้าวด้วยกันเมื่อวาน เธอพูดขึ้นอย่าง เผ็ดร้อน “ไม่รู้ว่ายัยผู้หญิงนั่นมีดีอะไร ใครต่อใครต่างวิ่ง เข้าไปหา

ความอิจฉาของ รยานั้นช่างแรงกล้า คิดว่าคนอื่นๆล้วน สวยไม่เท่ากับเธอ

ถึงแม้นดินจะเกิดมาสวยกว่านี้ เป็นที่นิยมกว่านี้ เธอก็ยัง คงคิดว่าคนอื่นนั้นจอมปลอม

ปาณีมองตรยา ค้นพบเป็นครั้งแรกว่า ตัวเองกลับเห็นด้วย กับคําพูดของตรยาอยู่นิดหน่อย

อย่างน้อย เธอคือคนส่วนน้อยในมหาลัยนี้ ที่ไม่ถูกใบหน้า สวยๆของนลินหลอกล่อเข้า

ทีนาร์มองตรยาและพูด “ฉันคิดว่าอาจารย์นลินออกจะดี

เปรียบเทียบกับคนพวกนี้ที่รังแกเธอ มีเพียงนลินเท่านั้นที่

ปฏิบัติกับเธอดีที่สุด

ติรยามองที่ทีนาร์ “สิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวแบบเธอ ดูออก

ด้วยหรือว่าใครดีไม่ดี

ตนเองพูดคำสองคำก็สามารถหลอกล่อเธอได้จนหัวหมุน มุมมองของทีนาร์นั้น ติรยาเชื่อถือไม่ลง

การเยาะเย้ยของตรยาทนา ทนต่อไปไม่ได้ “ใครคือสิ่งมี ชีวิตเซลล์เดียว ติรยา เธอนี่มันออกจะเกินไปหน่อยละนะ