ตอนที่ 32

เห็นได้ชัดเลยว่าเธอกำลังต่อว่าติรยาที่ไม่มี กาลเทศะตัวเองเป็นคนเปิดประเด็นขึ้นมาแท้ๆพูดไป สองสามประโยคก็ร้องไห้สักแล้วอย่างนี้มันเข้าท่าที่ไหน กัน?

ติรยามองแผ่นหลังของจันวิภาที่เดินจากไปเธอ กำหมัดไว้แน่นแต่เดิมเธอแค่อยากแกล้งปาณีสักหน่อย ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายจะวกกลับมาทำร้ายตัวเอง

เมื่อถึงหน้าบ้านแล้วดิรยาจ้องมองเวทัส”นายจะ เข้าไปนั่งในบ้านสักหน่อยไหม?”

“ไม่ต้อง”เวทัสทำสีหน้าจริงจังช่วงนี้เขาอารมณ์ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ก่อนหน้านี้ก็โดนธามนิธิบังคับให้ขอโทษปาณีแค่ นี้เขาก็เบื่อจะแย่อยู่แล้วเพิ่งคบกับติรยาได้สักพักติรยาก็ เปิดปากพูดว่าอยากไปที่บ้านเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร

แต่ดันเกิดเรื่องในวันนี้ขึ้นอีกทำให้เขายิ่งอารมณ์ ไม่ดีเข้าไปใหญ่

ติรยามองไปท่าทางที่เย็นชาของเขาพูดว่า “เวทั สนายโกรธฉันอยู่ใช่เปล่า?ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้น้า ของเธอไม่พอใจเลยนะ”

ไม่เกี่ยวกับเธอ”
“ปาณีกลายเป็นน้าสะใภ้ของนายได้ยังไงกัน? บ้านของเธออยู่ในชนบทพ่อแม่ก็ทำอาชีพรับจ้างทั่วไป แล้วเธอมาแต่งงานเป็นสะใภ้ของบ้านนายได้ยังไงกัน คิดไม่ออกเลยจริง”คำพูดที่อดกลั้นมาตั้งแต่ตอนอยู่ใน บ้านวิสิทธิ์เวชติรยาเพิ่งพูดออกมาตอนนี้

เวทัสมองไปยังติรยา”ฉันไม่รู้”

“จริงๆแล้วฉันมีเรื่องๆหนึ่งที่ยังไม่มีโอกาสได้บอก นายแต่ว่าวันนี้เห็นปาณีอยู่ที่บ้านนายแล้วคิดว่าควร เตือนนายให้รู้จะดีกว่า”ติรยาทำท่าคิดไตร่ตรองและทำ สีหน้าจริงจัง

“เรื่องอะไร?”

“ครอบครัวของปาณีจนมากครั้งก่อนที่เธอไปบ้าน ฉันก็เพื่อยืมเงินกับแม่ฉันที่เธอคบกับน้าชายนายเป็นไป ได้ค่อนข้างสูงเลยว่าเพื่อเงินนายต้องให้น้าชายนาย ระวังหน่อยนะอย่าโดนเธอหลอกล่ะ!”

“..”เวทัสมองไปยังติรยา”จริงหรอ?” ปาณีไม่เหมือนคนที่จะหลอกเงินใครเลยนะ

“จริงสิ”ติรยาพูดอย่างมั่นใจ”ฉันจะโกหกนายเพื่อ อะไรกัน?นายคิดดูนะนายดีกับเธอขนาดนั้นเธอยังไม่ ชอบนายเลยแล้วจะไปชอบน้าชายนายได้ยังไงกันน้า ชายนายอายุมากกว่าเธอแล้วยังพิการอีกถ้าไม่ใช่เพื่อ เงินแล้วจะทำเพื่ออะไร?”

เวทัสจ้องมองติรยาแวบหนึ่ง”ฉันจะกลับบ้านแล้ว”
ติรยามองท่าทางที่จริงจังของเขาเดาได้ว่าเขาน่า จะเชื่อในสิ่งที่เธอพูดออกไป

“ถ้าอย่างนั้นฉันเข้าบ้านก่อนนะมีอะไรค่อยติดต่อ กันทางมือถือนะ”

ติรยายื่นมือไปปลดเข็มขัดนิรภัยออกมองดู ใบหน้าด้านข้างอันหล่อเหลาของเวทัสเขาหล่อจริงๆนะ

เนี่ย

เธอยื่นหน้าเข้าไปจะหอมแก้มของเขาปรากฏว่า เธอเพิ่งยื่นหน้าเข้าไปก็โดนเวทัสเอามือขวางไว้

เขามองเธอแวบหนึ่งแววตาของเขาเย็นชามาก

ติรยาที่ถูกเขาปฏิเสธรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยเธอยิ้ม แล้วพูดว่า”ฉันเข้าบ้านก่อนนะ”

เธอเปิดประตูรถลงไปยืนอยู่หน้าบ้านมองดูเวทัส ที่ขับรถออกไป

วันนี้แดดแรงมากแต่ในใจของเธอกลับหนาว เหน็บยิ่งนัก

ฉันสู้ปาณีไม่ได้ตรงไหน?

เธอมีสิทธิ์อะไรทำไมเวทัสถึงคบกับเธอได้แต่ กลับไม่ยอมชอบฉัน?

แม้จะคบกันในนามแต่เวทัสก็ไม่เคยมองเธอใน

ฐานะแฟนจริงๆเลย

เมื่อคิดถึงจุดนี้ในใจของเธอก็เกลียดปาณีมากยิ่ง

ขึ้น!
ตอนบ่ายธามนิธิมีธุระต้องออกไปข้างนอกกับไว ยาตย์ปาณีนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องรับแขกคนเดียว

เวทัสเดินเข้ามาในบ้านยืนอยู่ตรงหน้าเธอพร้อม กับใบเครดิตหนึ่งใบที่ถูกโยนลงตรงหน้าเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นมองมองไปยังใบหน้าที่จริงจัง ของเขาแล้วมองไปยังบัตรเครดิตใบนั้นไม่เข้าใจว่า หมายความว่าอะไรพูดด้วยความหวังดีว่า”นายบังแสง หมดแล้ว”

“เธอไม่ได้ต้องการเงินหรอกหรอ?ฉันให้เธอไป จากน้าชายฉันซะ!”

ปาณีพลิกหนังสือในมืออ่านต่อยังคงพูดด้วย สีหน้าที่เรียบนิ่งว่า “ฉันไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดเรื่อง อะไร”