ตอนที่313

เวทัสมองปาณีอย่างอัตโนมัติพบว่าปาณีก็กำลังดูรูปในโทรศัพท์ อย่างตั้งใจอยู่

ปาณีกำลังอ่านคอมเมนท์ในกระทู้อยู่มีแต่คนชมเขาทั้งนั้น

“ตัวจริงเขาสวยกว่าในรูปอีก”

“ไม่ใช่หรอกมั้ง?”

ช่วงบ่ายปราณีกำลังตักข้าวในโรงอาหารอยู่ก็ได้ยินเสียงพูดคุยของ ผู้ชายสองคนที่กำลังคุยถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่ กลางคืนธามนิธิมีนัดปาณีกลับไปก็คงได้นั่งกินคนเดียวก็เลยว่ากิน

ในโรงอาหารพร้อมโมรีแล้วค่อยกลับ

ตอนนี้ในโรงอาหารคนเยอะมาก ปาณีพึ่งนั่งลงก็เห็นทีนาร์ทันที

ที่นาร์พึ่งไปตักข้าวเสร็จหาที่ว่างได้หนึ่งที่กำลังเตรียมนั่งลงไปก็มีผู้ หญิงอีกคนมาแย่งไปก่อน “ที่นี่มีคนมานั่งก่อนแล้ว”

“แต่ฉันมาก่อน”

ที่นาร์รู้สึกโมโหก็แค่เพราะเมื่อวานเวทัสมาจับโดนเธอหนึ่งที่ถึงกับ ขั้นทุกคนต้องเอาเธอเป็นศัตรูเลยหรือไง!

มันจำเป็นต้องมากขนาดนี้ไหม?

ผู้หญิงคนนั้นมองทีนาร์แล้วยิ้มประชด “เธอมาก่อน? เธอมีหลักฐาน อะไร? ที่นี่พวกฉันจองก่อนตั้งแต่แรกแล้ว”

ที่นาร์มองอีกคนกำลังจะอาละวาด เธอ….”

ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงสองคนตั้งใจเดินชนทีนาร์จากข้างๆ ทำเอาที นาร์ลมลงไปกับพื้น

“ขอโทษ” ผู้หญิงที่เดินคนทีนาร์ขอโทษแต่ว่าน้ำเสียงไม่มีความ รู้สึกผิดใดๆ “ต้องรบกวนเธอไปตักใหม่อีกนะ” ตอนนี้คนกินข้าวเยอะขนาดนี้ทุกคนก็กำลังต่อแถวอยู่กว่าจะถึงก็

ต้องรออีกนานกว่าจะถึงสิว ผู้หญิงที่เดินมาขนทีนาร์ดูก็รู้แล้วว่าตั้งใจทำ มองผู้หญิงที่ล้อมรอบมาแกล้งตัวเองหีนาร์ก็ร้องไห้ออกมาตั้งแต่ เมื่อวานก็มีแต่คนมาทำแบบนี้กับเธอ นี่มันจะมากเกินไปแล้วจริงๆนะ! “ร้องไห้?” ผู้หญิงที่มาแย่งที่คนนั้นพูด “ทำไมมากินข้าวคนเดียว?

เวทัสไม่มาด้วยหรอ? ก็ใช่หน้าตาเธอแบบนี้ถ้ามากินกับเธอก็คงกินไม่ลง

สินะ?”

ผู้หญิงหลายคนรุมแกล้งทีนาร์เสร็จก็ไปกินข้าวต่อที้งให้ทีนาร์อยู่ ข้าวที่ตกลงพื้นอย่างเดียว….

มีวินาทีหนึ่งที่ทีนาร์อยากหายไปจากโลกนี้ทันทีถ้าเป็นแบบนั้นคน พวกนั้นก็คงจะไม่มาแกล้งเธออีกแล้วสินะ?

มีเสียงอ่อนโยนเสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังที่นาร์ “นักเรียนคะเป็น อะไรหรือเปล่าคะ?”

ที่นาร์ตาแดงแล้วมองไปที่ผู้หญิงคนเดียวที่ยอมคุยกับเธอ เกือบจะ คิดว่าตัวเองมองเห็นนางฟ้า เขาสวยมาก!

ทันใดนั้นสายตาของคนรอบตัวก็โดนผู้หญิงคนนี้ดึงดูดไปหมด

ที่นารพูดอย่างติดขาด “ฉัน….ฉันไม่เป็น…ไร”

ผู้หญิงที่เหมือนนางฟ้าคนนี้ยิ้ม รอยยิ้มนี้ท่ำให้คนหลงลงไปได้ “ถ้า เธอไม่ถืออะไรก็กินของฉันไปก่อนก็ได้นะ!”

“ไม่….ไม่ต้องแล้วค่ะ”

“พวกเราไปนั่งตรงนั้นกัน” มืออีกข้างเขายกถาดข้างไว้ อีกข้างจับ แขนของทีนาร์ไว้ดึงทีนาร์ไปที่ว่างแล้วนั่งลงไป

เขาเอาข้าววางไว้หน้าทีนาร์แล้วดึงกระดาษทิชชูไปให้ทีนาร์ ทีนาร์มองเขาแต่ผู้หญิงคนนั้นแค่ยิ้ม “อื้อ?” เธอเลยรับทิซซูมาไว้

ผู้หญิงรอบตัวเห็นฉากนั้นก็คุยซุบซิบกัน :

“เป็นอาจารย์มาใหม่ที่เขาคุยกันในกระทู้ไม่ใช่หรือไง?”

“ไม่ใช่มั่ง? ไม่ค่อยเหมือนเลย!”