ตอนที่ 294

“ทำไมไม่พูดล่ะ?” หลังจากทานข้าวกลับมา ปาณีก็เงียบมาตลอด

“โกรธ” ปาณีพูด

ธามนิธิมองไปยังเธอ ยิ้มแล้วพูดว่า “โกรธอะไร?”

“เวทัส” ปาณีนึกถึงเรื่องในคืนนี้ เวทัสไม่ไม่เฟียงแต่แย่งรถเข็นธามนิธิ ไปเท่านั้น แล้วยังแย่งอาหารที่ธามนิธิตั้งใจคีบให้ปาณีอีก น่าเกลียดจริงๆ ธามนิธิพูดว่า “เขาเป็นอะไรหรอ?

“เขาตั้งใจขัดๆ คุณอา เขาจะแย่งคุณไปไหมคะ!”

….” ธามนิธิมองไปยังท่าทางของเธอที่มองเวทัสเป็นศัตรูของหัวใจไป ซะแล้ว ยื่นมือออกไป ขยี่หัวเธอไปมา “จะให้ฉันพูดอีกกี่ครั้งว่าฉันไม่ชอบ ผู้ชาย”

“แต่ว่า….” ปาณีอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ประตูก็ดังขึ้นและมีเสียงของ เวทัสดังเข้ามา “น้าครับ”

ตอนนี้แค่ปาณีได้ยินเสียงของเขาก็รู้สึกหมดคำพูดแล้ว เขามาทำไมอีก

เนี่ย?

ธามนิธิมองไปยังเวทัส ไม่ได้พูดอะไร เรียกไวยาตย์มา ให้เขา “เชิญ” เวทัสออกไปซะ

เวทัสที่ถูกขังอยู่นอกประตู “..

ธามนิธิมองไปยังปาณี “แบบนี้ได้รึยัง?

ถ้าเธอไม่ชอบ เขาก็จะให้เวทัสอยู่ห่างๆไว้

ปาณีไม่คิดเลยว่าธามนิธิจะทำตัวหยาบคายอย่างนี้ “แบบนี้จะโหดไป หน่อยไหมคะ?”

“ไม่หรอก”

สองวันที่จะถึงเป็นสุดสัปดาห์ ปาณีอยู่ในบ้านไปสองวัน นอกจากเวท้ สมายั่วโมโหเป็นครั้งคราวแล้ว ชีวิตก็ยังถือว่ามีความสุขดี

ในตอนกลางคืน ธามนิธิกำลังคุยเรื่องงานกับไวยาตย์อยู่ในห้องรับแขก เธอนั่งอยู่หน้าโต๊ะอ่านหนังสือในห้องตัวเอง สุดห้ายก็ทนไม่ได้ เปิดคอม เข้าสู่ระบบ Weibo ไป

พบว่าการหายตัวไปของเธอ ไม่ได้ทำให้คนพวกนั้นหยุดเลย และทำให้ พวกเขารู้สึกว่าเธอกินปูนร้อนท้องสักมากกว่า

Weibo ที่โพสต์ไปล่าสุดถูกตาไปสองหมื่นกว่าคอมเมนต์แล้ว

ในเวลานี้เอง ปาณีก็เจอข้อความหนึ่งที่เกินความคาดหมายในแชทของ เธอ เป็นบริษัทที่อยากจะร่วมงานกับเธอ

เวลานี้ยังมีคนมาหาเธออีก?

เกินความคาดหมายจริงๆ

ปาณีตอบกลับไปว่า “ดิฉันไม่อยากขายบัญชีนี้ไปค่ะ”

ก่อนหน้านี้บริษัทต้นสังกัดของหิมะก็เคยติดต่อมาหาเธอ อยากจะซื้อ บัญชีนี้ แต่เธอปฏิเสธไป และก็เพราะแบบนี้ เธอถึงถูกโจมตีขนาดนี้

ไม่คิดเลยว่าฝ่ายตรงข้ามก็กำลังออนไลน์อยู่ จึงตอบกลับข้อความของ ปาณีอย่างรวดเร็ว “คุณเข้าใจผิดแล้วครับ บริษัทเราแค่อยากร่วมงานกับ คุณ บัญชีนี้ก็ยังคงเป็นของคุณ คุณยังคงมีสิทธิ์ในบัญชีนี้ทุกอย่าง ทางเรา จะไม่ก้าวก่ายสิ่งที่คุณทำทุกอย่างครับ”

ปาณีไม่เข้าใจ ถ้าหากเป็นแบบนี้ พวกคุณจะเซ็นสัญญากับฉันทำไม

คะ?

บัญชีของเธอก่อนหน้านี้ยังมีมูลค่าหน่อย แต่พอเจอมรสุมพวกนี้ แม้แต่ โฆษณาก็คงไม่ติดต่อมาอีก ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นเลย

“Weibo ของคุณมีศักยภาพ ทางบริษัทเราให้ความสำคัญมากครับ”

ศักยภาพ?

ปาณีรู้สึกผิดปกติ “พวกคุณคงไม่ใช่พวกต้มตุ่นใช่ไหมคะ?”

ข้างห้อง ในห้องทำงาน ไวยาตย์กำลังเปิดคอม มองไปยังข้อความ สุดท้ายของปาณี อึ้งไปสักพัก

เดาไม่ผิดหรอก เขาเป็นคนส่งข้อความให้กับปาณีเอง คนที่อยากร่วม งานกับปาณี และทุกสิ่งนี้ แน่นอนว่าเป็นความคิดของธามนิธิ! ไวยาตย์มองไปยังธามนิธีที่อยู่ข้างๆอย่างจนปัญญา พูดว่า “คุณนายไม่

ตอบตกลงครับ เหมือนเธอจะไม่เชื่อพวกเรานะครับ” ไม่ได้เรื่อง!

ธามนิธิมองไวมาตย์แวบหนึ่งอย่างรังเกียจ เอาคอมมาให้ฉัน” ไวยาตปรู้สึกว่าตัวเองถูกดูถูกซะแล้ว

เขายื่นโน้ตบุ๊คไปให้รามนิ6ิ เห็นนิ้วมือเรียวยาวของธามนิชินั้งกำลังพิมพ์ ข้อความลงไป พอพิมพ์เสร็จ ธามนิธิก็สั่งไปว่า “พรุ่งนี้เป็นวันจันทร์ จัดคนไป พบเธอ แล้วก็คุยเรื่องเซ็นสัญญากับเธอด้วย

ไวยาตย์ไม่เข้าใจ คุณธามนิธิครับ เรื่องนี้ทำไมไม่คุยกับคุณนาย โดยตรงล่ะครับ? ทำเรื่องง่ายให้มันยุ่ยยาก คุณทำเพื่อเธอขนาดนี้ ยังไม่ให้ เธอรู้อีก”