ตอนที่280

“ไม่ต้องครับ” ธามนิธิพูดต่อ “วันนี้ปาณีบอกเขาจะทำ อาหารเองครับ”

ปกติพวกเขาอยู่บ้าน ข้าวเย็นจะเป็นน้าลำมุงเตรียมไว้ ให้แต่วันนี้ปาณีบอกจะกลับมาทำธามนิธิเลยให้น้าลำมุง ไม่ต้องเตรียม

น้าลำมุง “แล้วปาณีจะกลับมาตอนกี่โมงหรอ? นี่ก็เจ็ด โมงกว่าแล้วนะ”

“…” ธามนิธิมองเวลาค่อยรู้ตัวว่าตัวเองกลับมานาน ขนาดนี้แล้วจึงขมวดคิ้ว “เธอยังไม่กลับมาอีกหรอครับ?”

ถึงจะออกไปซื้อผักแต่นี่ก็ควรกลับมาแล้วสิ!

น้าลำมุง “ยังเลย”

“งั้นรออีกแป๊บ”

เขามีความอดทนต่อปาณีดี

นี่ก็รอจนถึงแปดโมงกว่าแล้วก็ยังไม่เห็นปาณีกลับมา ท้องฟ้าข้างนอกก็มืดหมดแล้ว

น้าลำมุงเดินเข้ามา “ธามนิธิลองโทรหาปาณีดูไหมว่า เธอไปเจอปัญหาอะไรหรือเปล่า? ทำไมยังไม่กลับมา?”

กลัวเธอเกิดเรื่องอะไรขึ้นธามนิธิก็รีบเอาโทรศัพท์ขึ้น มาแล้วโทรหาปาณีผ่านไปสักพักปาณีค่อยรับ “คุณอาคะ”

“กลับมาตอนไหน?” ได้ยินเสียงเธอธามนิธิค่อยหาย กังวลหน่อยกลัวเธอเกิดอะไรขึ้นระหว่างทางกลับมา

ในโทรศัพท์น้ำเสียงของปาณีรู้สึกผิด “ใช่สิลืมโทร มาบอกคุณอา วันนี้ฉันมีเรื่องเร่งด่วนหน่อยเลยนอนที่ใน หอไม่กลับไปแล้ว”

ทีแรกว่าจะโทรไปบอกแต่ไม่คิดว่างานยุ่งจนถึงตอนนี้

“เรื่องเร่งด่วน?” ธามนิธิขมวดคิ้วนี่เขายังอุตส่าห์ ปฏิเสธนัดของคนอื่นกลับมารอเธอหลายชั่วโมงแล้วโดน เธอเบี้ยวนัด?

แล้วฟังจากที่เธอพูดหมายความว่าถ้าตัวเองไม่โทรไป หาเธอ เธอก็ไม่คิดจะมาบอกเขา

“รอให้หนูกลับไปก่อนค่อยบอกให้ตอนนี้หนูงานยุ่งอยู่ วางสายก่อนนะ”

ปาณีไม่ได้อธิบายอะไรมากก็วางสายไปเลย ธามนิธิมองโทรศัพท์นัยน์ตาดูดำไปอีก

ไวยาตย์เข้ามาข้างใน “คุณธามนิธิครับ” พึ่งเห็นธามนิธิ ไวยาตย์ก็อึ้งไป

เมื่อกี้ยังทำหน้าดีใจรอปาณีกลับมาแต่ทำไมอยู่ๆก็รู้สึก มันกดดันขึ้นมา

ธามนิธิมองร่างของเด็กผู้หญิงในกระดาษที่วาด “วันนี้ เธอบอกเธอไม่กลับมาแล้ว”

ไวยาตย์นึกถึงที่ปาณีคุยกับธามนิธิตอนเช้า “ไม่ใช่

เพราะคำพูดตอนเช้าเลยไม่กลับนะครับ?” ปาณีบอกกลางคืนจะไม่กลับมาแถมยังบอกอีกว่าจะ

ไปเดทกับผู้ชาย

ไวยาตย์พึ่งพูดจบก็โดนธามนิธิจ้องแรง

ไวยาตย์ก็รู้สึกโดนเข้าใจผิดไม่ใช่เพราะเธออยากทาย แบบนี้เป็นเพราะตอนเช้าปาณีพึ่งพูดแบบนั้นกลางคืนมันก็ กลายเป็นแบบนี้เลย

เธอก็เลยต้องทายออกมาแบบนี้!

เธอมองธามนิธิแต่ไม่กล้าสบตา “เดียวผมให้น้าลำมุง ไปเตรียมอาหารมาหน่อยครับ”

ทุกคนรอฝีมืออาหารจากปาณีแต่ปรากฏว่าตอนนี้ยัง ไม่มาสักทีจะหิวตายอยู่แล้ว

หลังไวยาตย์ออกไป ธามนิธิก็เก็บกระดานวาดรูปและ ภาพวาดลงไป อยู่ๆก็รู้สึกรำคาญขึ้นมาภาพวาดที่สวยงาม นั้นก็โดนขย้ำทิ้ง

นี่เป็นครั้งแรกที่ปาณีสัญญาแล้วไม่ได้ทำตาม และเป็นครั้งแรกที่พูดแล้วไม่ได้ทำตาม!

ประเด็นคือเมื่อกี้ที่เขาโทรไปเธอไม่มีอธิบายสักคำ

แล้ววางสายอีก เขามีความรู้สึกที่โดนเมินอย่างจริงจัง

ปกติอยู่ต่อหน้าเขาเรียกคุณอานู้น อาคุณอานี่อย่างรัก ใคร่

แต่ตอนนี้เขาอดที่จะคิดไม่ได้ว่าตอนที่เขาไม่อยู่ด้วย ปาณีมันเปียังไงกัน?