ตอนที่277

ไวยาตย์ “ครับ”

เธอมองธามนิธิแล้วรู้สึกผิดคาด

ต้องรู้ว่าธามนิธิเกลียดที่มีเรื่องทะเลาะวิวาทใน

โรงเรียน

บ้านวิสิทธิ์เวชสอนมาอย่างเข้มงวดยกตัวอย่างจาก เวทัสถึงถานะทางบ้านดีขนาดไหน เขาก็ไม่กล้าไปทำ อะไรในโรงเรียนอย่าว่าแต่ต่อยตีกันเลย!

เพราะว่าตั้งแต่แรกคนในบ้านก็พูดคุยกันอย่างชัดเจน แล้วว่าถ้าเขาอยู่ในโรงเรียนมีเรื่องกับคนอื่นอย่าหวังให้ ใครไปช่วยเขาเลย

บ้านวิสิทธิ์เวชมีวิธีสอนลูกหลานที่ชัดเจนนั่นก็คือเธอ จะทำอะไรก็ได้แต่ห้ามทำเรื่องแหกกฎก็พอ

อย่างเช่นเรื่องต่อยตีกันมันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องอยู่ แล้วถ้าเวทัสมีเรื่องต่อยกันที่โรงเรียน พวกเขาก็จะไม่ไป ช่วยเธอแถมตอนกลับบ้านเธออาจจะโดนตีอีกด้วย

ขนาดเวทัสยังไม่มีสิทธิพิเศษแบบนี้แต่ไม่คิดว่าธามนิธิ จะเปิดปากให้ตัวเองไปช่วยปาณี

นี่เขาปกป้องปราณีเกินไปหรือเปล่าเนี่ย?

ไวยาตย์ “แล้ว …ทางคุณชายฌายินต้องไปจัดการ

ด้วยเลยไหมครับ?”

ธามนิธิ “อือ” เวทัสไปต่อยเขาเพราะช่วยปาณี

มันเป็นเรื่องเดียวกันอยู่แล้วก็ต้องจัดการไปพร้อมกันสิ ธามนิธิมองไวยาตย์ “เรื่องนี้ห้ามให้ปาณีรู้เด็ดขาด” เขาก็แค่อยากให้ปาณีรู้ร้อนรู้หนาวหน่อย ไปมีปัญหา ใหญ่แบบนนี้ถ้าให้เขาไปช่วยเธออย่างว่าง่ายเดียวคราว หลังเธอจะไม่จำ

ปาณีไม่เคยทำเรื่องร้ายมาก่อนนี่เป็นครั้งแรกที่เธอมี เรื่องแบบนี้ใจสั่นจะตายอยู่แล้ว ขนาดตอนกินข้าวเช้าของ วันที่สองเธอยังไม่ค่อยพูดอะไร

ธามนิธิมองเธอ “ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”

ปราณี “คุณว่าฉันจะโดนโรงเรียนไล่ออกหรือเปล่า?”

” ธามนิธิมองเธออย่างหมดคำพูด “กลัวโดนไล่ ออกแล้วจะไปก่อเรื่องทำไม?”

“ตอนนี้รู้สึกผิดไปแล้ว” ถึงแม้ตอนนี้ปาณีก็สะใจอยู่แต่ พอนึกไปนึกมาแล้วมันไม่คุ้มจริงๆ “คุณอาคะถ้าหนูโดนไล่ ออกจะทำยังไงดี?”

เธอไม่อยากเป็นคนที่เรียนมหาวิทยาลัยไม่จบแล้วโดน เขาหัวเราะนะ

ธามนิธิมองเธอ “แล้วจะทำยังไงได้? ก่อเรื่องไว้ก็ต้อง

รับผิดชอบด้วย”

“หนูรู้สึกว่าคุณอาไม่รักหนูเลยสักนิด” เห็นเขาไม่ห่วง ไม่พอแถมยังมาซ้ำเติมอีก ธามนิธิมองเธอแล้วหัวเราะ “แล้วฉันเคยบอกว่าฉันรัก เธอตอนไหน?”

” คำพูดของธามนิธิทำให้ปาณีสำลักไปทีหนึ่ง ใช่ สิ! ถึงธามนิธิจะทำดีกับเธอมาตลอดแต่ก็ไม่เคยบอกว่ารัก เธอเลย

เป็นเพราะตัวเองตกลงเป็นเจ้าสาวเลยดีกับเธอ

เธอมองธามนิธิแล้วก้มหัวลง “งั้นคืนนี้หนูไม่กลับมาละ คุณอาก็ไม่ได้ชอบฉันจะได้ไม่ต้องเจอหน้าหนูแล้วรู้สึก รำคาญ”

” นี่เขาเคยบอกว่าไม่ชอบเธอตอนไหนกัน? ธามนิธิพบว่าผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่จัดการยากที่สุด ธามนิธิมองเธอ “กลางคืนเธอไม่อยากกลับมาแล้วจะ ไปทำอะไร?”

“หนูโตขนาดนี้แล้วอยากทำอะไรก็ทำได้เองสิ” ราวกับ เรื่องของตัวเองไม่เกี่ยวกับเขา ปาณีตั้งใจพูดอีก “ก็หา ผู้ชายแล้วไปเดท ไม่อยู่เป็นเพื่อนกับผู้ชายแก่ๆที่บ้าน

หรอก..”

ผู้ชายแก่?

นี่เธอบอกว่าเขาเป็นผู้ชายแก่งั้นหรอ?

ธามนิธิ “เธอกล้า!”

ปาณีเห็นเขาโกรธแบบนี้ก็อยากหัวเราะ ยังบอกว่าไม่ รักเธออีก? ทั้งๆที่ห่วงเธอจะตายอยู่แล้ว เธอมองธามนิธิแล้วตั้งใจมาเขาโกรธ “หนูจะไม่กล้าได้ ไง? หนูทำอะไรบ้างในโรงเรียนหนูไม่บอกคุณอาหรอก คุณไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว”